Κάποιες φορές όλοι αισθανόμαστε λίγο πειναλέοι, κάποτε σοφοί, λίγο απαισιόδοξοι ή πολύ τολμηροί. Εκεί πάνω, χάνει ο Γκαρής την ουρά του.

The Help (2011) λέγεται το φιλμ που θα γεμίσει φέτος το αυγουστιάτικο slot γκομενοταινιών βασισμένων σε γκομενοβιβλία, slot εμπορικής επιτυχίας το οποίο χάραξε η Sony με τα Julie & Julia (2009) και Eat Pray Love (2010), αλλά πρόλαβε φέτος να το γεμίσει η Disney, με μια παραγωγή της Dreamworks. Το φιλμ έκανε τα επίσημα αποκαλυπτήριά του ξημερώματα χτες με trailer στο Moviefone, το οποίο πολύ πιθανά θα συνοδεύει στις αίθουσες από τη Παρασκευή τη νέα καθυστερημένη καθυστέρηση του Tyler Perry, απευθυνόμενο και στο κοινό της. Το ομώνυμο βιβλίο πέρασε τη προηγούμενη βδομάδα σε δέσιμο με μαλακό εξώφυλλο (i.e. trade paperback) στην αμερικάνική του έκδοση, αφού πρώτα ξόδεψε πάνω από δυο χρόνια στα σκληρά best sellers των NY Times, σε μια πορεία "τρελής δημοφιλίας" που είχε προβλέψει η εφημερίδα από τη κριτική της.

Πίσω στον παλιό καιρό που τα βαμπίρ δεν ήταν χορτοφάγα και δε λαμπύριζαν για ινδιάνες, επιστρέφει από τη Παρασκευή στην Αμερική, σε VOD και κάποιες αίθουσες, ένα φιλμ που τιτλοφορείται κατάλληλα Stake Land (2010), και κέρδισε το βραβείο κοινού στο μεταμεσονύχτιο τμήμα του περσινού φεστιβάλ του Toronto.

Μιας και δε το πρόσεξες φαρδύ πλατύ και σε αργή επέκταση στο trailer που το κυκλοφόρησε με την αφορμή η IFC πρώτα στο IMDb, ξαναδιάβασε πως ο παλιομαζοφίλος ο Todd Brown στο Twitch, έβγαλε τη ταινία καλύτερη αμερικάνικη χοροριά της περσινής χρονιάς, πράγμα για το οποίο δε μπορείς να πεις ότι δεν είχε προειδοποιήσει κανέναν όταν είδε το promo της παραγωγής στο American Film Market του 2009. Πέρα από τις συνηθισμένα εμπεριστατωμένα οπαδικές υπερβολές του Todd που έκοβε από τότε το φιλμ σα το πιο συναρπαστικό μετά το Låt den Rätte Komma In (2008), εγγύηση εκείνη την εποχή για το Stake Land ήταν βέβαια το όνομα του Larry Fessenden, του οποίου η Glass Eye Pix είχε ξεκινήσει συνεργασία με τη Dark Sky Films για να εξασφαλίζει μια κάποια διανομή, είχε βγάλει με σχετική επιτυχία το House of the Devil (2009), και τσίμπαγε για τη συνέχεια έναν υποσχόμενο σκηνοθέτη, τον Jim Mickle του no budget Mulberry Street (2007). Ο σύγχρονος Roger Corman σύμφωνα με τη φήμη του που έφτασε πια μέχρι τους NY Times, ήταν όπως φαίνεται και αυτός που κράτησε τον τόνο στο έργο, έβαλε τον Mickle να το ξανασχεδιάσει όταν ξέφυγε από τις διαστάσεις του, έβγαλε ένα φιλμ που σύμφωνα με όλες τις κριτικές δε στοχεύει να εντυπωσιάσει με τρικ αλλά με τα.. παραδοσιακά του Fessenden, μεράκι, ήθος και δουλειά.

Από το σκηνοθέτη του Iron Man (2008) και μάλλον το τελευταίο φιλμ που προέκυψε από τη πιο πρόσφατη εισβολή εξωγήινων στο Hollywood, το Cowboys & Aliens (2011) έχει, από το σαββατοκύριακο που πέρασε, ολοκληρωμένο trailer να παίζει στις αίθουσες και στα δίχτυα, αφού πρώτα έκανε πρεμιέρα στη διάρκεια του American Idol.

Το πρώτο που παρατηρείς στο trailer, σε περίπτωση που είχες χάσει το μισοπειραχτήρικο (i.e. teaser) του Νοεμβρίου, και αμέσως μετά το credit στον Jon Favreau που σε προϊδεάζει για το αντίθετο, είναι τον Daniel Craig να σουφροχειλιάζει πιο πολύ και από την εποχή που έπρεπε να πείσει και τη τελευταία Κατίνα στο δίχτυο πως είναι ο καταλληλότερος για το ρόλο αυτού του πράκτορα που συστήνεται σα Pierce, Pierce Brosnan. Αυτή η υστερικά σοβαρή ποζερικότητα, καραμπάμ σε όλες τις μέχρι τώρα σκηνές του φιλμ, και σε όσες έπαιξαν στη Wondercon όπου αποκαλύφτηκαν και οι χελωνοκέφαλοι aliens, είναι βέβαια και το μεγάλο στοίχημα της παραγωγής, το φιλμ θα ζήσει ή θα πεθάνει στο μπλοκμπαστερικό mortal kombat του καλοκαιριού, ανάλογα με την ανταπόκριση που θα έχει ο τόνος του στα ακροατήρια, ανάλογα με το αν οι αγριοάγριες αγριεμένες αγριοματιές που ανταλλάσει ο Craig με τον Harisson Ford σε κάνουν να γελάς με το σωστό ή το λάθος τρόπο, και ανάλογα φυσικά με το πόσο θα συμπληρώνει η δράση το όποιο γέλιο.

Πιο καυτή ταλεντάρα στον πλανήτη αυτή την εποχή, η Jennifer Lawrence είναι από τη Πέμπτη επίσημη προσκεκλημένη του Thierry Frémaux να πυρπολήσει την Croisette τον Μάιο, ενώ παράλληλα φιγουράρει με τα εσωρουχάκια της στις διαδιχτυακές σελίδες του GQ, φωτογραφημένη για το τεύχος του ίδιου μήνα του περιοδικού.

Στο ίδιο χρονοδιάγραμμα με την περσινή ανακοίνωση, έγινε χθες η αποκάλυψη των τίτλων που θα μαζέψουν τις ουρές έξω απ’ τις αίθουσες του Palais des Festivals τον ερχόμενο Μάη, σε μια συνέντευξη Τύπου τόσο μακρόσυρτη, που ανάγκασε τα γαλλικά κανάλια που την μετέδιδαν, να την παρατήσουν κάπου στη μέση και να ρίξουν διαφημίσεις. Η ίδια η φουρνιά των ταινιών, πάντως, αναμένεται πιο ζωηρή, αν πιστέψεις τουλάχιστον τον καλλιτεχνικό διευθυντή των Κανών, Thierry Fremaux, ο οποίος χαρακτήρισε την επιλογή των 49 ταινιών του προγράμματός του (απ’ τις 1715 που είχαν υποβληθεί) ως «λιγότερο σκοτεινή, ίσως ακόμα κι ελαφρύτερη απ’ ότι συνήθως».

Δεν ξέρω πώς μπορεί να δει κανείς ελαφρύ ένα πρόγραμμα που έχει Aki Kaurismäki, Nuri Bilge Ceylan, αδερφούς Dardenne, κι ακόμα και Terrence Mallick στους headliners του, αλλά κοντά-σιμά είν’ τα Γιάννενα για το φεστιβάλ που θα σηκώσει την αυλαία του στις 11 του Μάη, με τον Woody Allen να φέρνει στο μεγάλο χαλί της Κρουαζέτ τον Owen Wilson, τη Rachel McAdams, τη Marion Cotillard και τον Adrien Brody για την επίσημη παγκόσμια πρώτη του Midnight in Paris, που θα ανοίξει στις Κάνες την ίδια ώρα με τις πρώτες προβολές του στους παριζιάνικους κινηματογράφους. Άγνωστο παραμένει αν την προβολή θα τιμήσει και η Carla Bruni που βάζει την αύρα της στο κουλέρ λοκάλ της ταινίας του Allen, ο σύζυγός της, πάντως, Nicolas Sarkozy, πιθανότατα θα απέχει από ένα φεστιβάλ που στους εκτός συναγωνισμού τίτλους του, δεν αμέλησε να συμπεριλάβει το La Conquête του Xavier Durringer, μια βιογραφία του Γάλλου προέδρου, που ήδη έχει προκαλέσει σούσουρο στη Γαλλία. Επίσης στις εκτός διαγωνιστικού επιλογές που θα δώσουν και λίγο ψωμάκι στους φωτογράφους, το Pirates of the Carribean: On Stranger Tides, αλλά και το The Beaver της Jodie Foster, με τον Mel Gibson και τη μαριονέτα του, ενώ βαβουριάρικα ονόματα έχει μαζέψει και το Un Certain Regard, που ανοίγει με Gus Van Sant, κι έχει στις λίστες του από Robert Guidiguian και Bruno Dumont, μέχρι Kim Ki-duk.

Πιτσιρίκι τελειώνει το δημοτικό με αριστεία κι όνειρα, κι ως το λύκειο έχει γίνει κομμάτι του εφηβικού τρόμου των προαστιακών περιοχών της Γλασκόβης.