Δυο χρόνια και $200 εκατομmύρια διεθνών εισπράξεων μετά την πρώτη του ανανεωμένη κινηματογραφική μεταφορά, ο Sherlock Holmes είναι έτοιμος να ξαναμολύσει το παλαβό του ταμπεραμέντο να μασουλήσει τα σκηνικά, όχι ακριβώς στο ίδιο χριστουγεννιάτικο slot της πρώτης, ισοπεδωτικής σας γνωριμίας, αλλά σε αρκετά κοντινό για να συμπέσει με τους βιολογικούς σου ρυθμούς, που χωρίς αμφιβολία είναι συγχρονισμένοι να ζητάνε Robert Downey Jr σε απίθανα κοστούμια, κάθε που πλησιάζει η βραδιά του Άη Βασίλη. Αυτή τη φαγούρα ήρθε να ξύσει και το πλημμύρισμα από εννιά (!) κλιπάκια της ταινίας, που έκαναν την εμφάνισή τους στα δίκτυα πάνω που η Warner άπλωνε το κόκκινο χαλί της επίσημης πρεμιέρας, προσπαθώντας να εξασφαλίσει όση περισσότερη προώθηση μπορεί για την ταινία, για να μπορέσει να επιπλεύσει στον ορυμαγδό από τίτλους που θα απαιτήσουν την προσοχή του (αμερικανικού, τουλάχιστον) κοινού στις ερχόμενες γιορτές.

Ένα μάτσο κολεγιόπαιδα καβαλάνε το βανάκι ψάχνοντας καλύβα δίπλα σ’ εκείνη τη λίμνη που βρίσκεται σ’ εκείνο το δάσος που κρύβεται στη μέση του πουθενά, κι όταν τη βρίσκουν, μυστήρια πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν και τα μέλη της παρέας με τις άγριες διαθέσεις, αρχίζουν αγρίως να πεθαίνουν. Τίποτα καινούριο, θα νόμιζες, αλλά και μόνο το όνομα του Joss Whedon στο σενάριο και την παραγωγή, σε προδιαθέτουν να κρατήσεις μια πισινή.

Η ταινία με τις περισσότερες εμφανίσεις στην τελική φάση των υποψηφιοτήτων, ήταν κι αυτή που κέρδισε το μεγάλο βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου χθες βράδυ στο Βερολίνο, με τα πάνω από δυόμιση χιλιάδες μέλη της ένωσης κινηματογραφικών επαγγελματιών της Γηραιάς Ηπείρου, να αναδεικνύουν ως καλύτερη παραγωγή της χρονιάς την πολυθρύλητη Melancholia του Lars von Trier. Ο θορυβώδης Δανός, που έχει δηλώσει αποχή από δημόσιες ομιλίες μετά το πανηγύρι των περασμένων Κανών, έστειλε τη γυναίκα του να παραλάβει αντ’ αυτού, σε μια βραδιά που είδε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας να πηγαίνει όχι στον σκηνοθέτη της καλύτερης ταινίας, αλλά στην Susanne Bier, για το Hævnen (2010). Που μπορείς να το δεις και σαν ένα είδος ποιητικής δικαιοσύνης, μιας και στην Bier είχε αναγνωρίσει ο Trier την έμπνευση του κυκλώνα που σήκωσε γύρω απ’ τις δηλώσεις του, μετά την αμφιλεγόμενης αποδοχής πρώτη παγκόσμια της ταινίας του.

Εντεκάχρονος που δαγκώνει, μένει σε οικοτροφείο, όπου τον παράτησε ο πατέρας του, αναχωρώντας κάνα μήνα πριν, προς άγνωστη κατεύθυνση. Κάπου εκεί έξω, ξανθιά κομμώτρια δε φοβάται τις δαγκωματιές.

Ξοφλημένος χηριστής αγωνιστικών ρομπότ αναλαμβάνει να προσέχει τον ξεχασμένο του γιο για ένα καλοκαίρι, με αντάλλαγμα το τούβλο δολλάρια που χρειάζεται για να αγοράσει καινούριο μαχητή.

Αποβρασμένος jazz μουσικός σώζει μυστηριώδη ατραξιόν τσίρκου από μοβόρο ηλικιωμένο γκάνγκστερ.

Αποφασισμένοι ληστές εισβάλλουν στην έπαυλη εμπόρου διαμαντιών και του μασουλάνε τους τοίχους μέχρι να τους ανοίξει το χρηματοκιβώτιο.