Το Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα, ο Dario Argento.. σπάει το κατεστημένο, γεμίζει σπλάχνα και αίμα το κόκκινο χαλί της Croisette, και στην αγαπημένη σου διάσταση φυσικά, με τον Dracula 3D (2012), μάλλον τη πιο καρακάλτ ταινία στην ιστορία των προβολών στο Grand Théâtre Lumière. Οι διανομείς της, οι Ιταλοί του Filmexport Group, κυκλοφόρησαν για τη ταινία το σχετικό τρέιλερ, στο YouTube και στις σελίδες του φεστιβάλ, στην αρμόζουσα καρακακή ποιότητα, αλλά περίεργα όχι δαφνοστεφανωμένο, πράγμα που σε κάνει να υποψιάζεσαι κάνα μοντάζ της τελευταίας στιγμής από το ήδη γνωστό υλικό. Το ήδη γνωστό υλικό είναι αυτό του production trailer που είχε προβληθεί στο American Film Market το χειμώνα (όπου η παραγωγή είχε πάει σα headliner περίπου), και διέρρευσε στη συνέχεια στα διαδίχτυα προκαλώντας τρελό ενθουσιασμό στους.. μη φαν του σκηνοθέτη.

Οι φετινοί χρυσοί φοίνικες στρίβουν τη γωνία για να ξεπροβάλλουν (από Τετάρτη), οι περισσότερες παραγωγές που τους προσδοκούν ετοιμάζουν και από κάνα βιντεάκι να συνοδεύει τη συμμετοχή τους, και με αυτή την αφορμή μάλλον το Amour (2012) του Michael Haneke απέκτησε τρέιλερ με βαλβίδα εξόδου τις σελίδες της Express αν όχι τις επίσημες του φεστιβάλ. Η παραγωγή έχει ακόμα προκαθορισμένη ημερομηνία διανομής (στη Γαλλία) τις 24 Οκτωβρίου, και είναι φυσικά όσο ψηλότερα γίνεται στις λίστες αναμονής των ευρωπαϊκών (και όχι μόνο) καλλιτεχνίζοντων κύκλων, έτσι τα αποσπάσματα, τα οποία παρουσιάζουν κυρίως τον Jean-Louis Trintignant στη πολυθρόνα του με το ράδιο πότε ανοιχτό και πότε κλειστό, μπορείς να τα αντιμετωπίσεις και σα φιλοφρόνηση, σίγουρα δεν είχανε την ανάγκη σου. Χαρακτηριστικότερα του βάρους της παραγωγής, η Sony Classics εξασφάλισε τα αμερικάνικα δικαιώματα διανομής της από τον Απρίλιο, πριν ανακοινωθούν οι φετινές επιλογές του Thierry Frémaux, και αρκετά νωρίτερα από ότι είχε κάνει για τη Λευκή Κορδέλα (2009).

Η κινηματογραφική μεγάλη ώρα του τυράννου που διακινδύνευσε τη ζωή του για να εξασφαλίσει καταπίεση στους αγαπημένους του υπηκόους, δεν είναι και πολύ μακριά: ο Dictator (2012) της Paramount ανοίγει τη Τετάρτη, μεσοβδόμαδα, στην Αμερική, κουβαλώντας τουλάχιστο τον τίτλο της πρώτης ακατάλληλης για ανήλικους κωμωδίας του καλοκαιριού. Η παραγωγή γέμισε τη Πέμπτη το Λονδίνο με ψηλοτάκουνα μπούτια κάνοντας τη παγκόσμια πρεμιέρα της, και έκανε παράλληλα δημοσιογραφικές προβολές στην Αμερική, έτσι είναι ήδη γνωστό πως η ακαταλληλότητα είναι και το μεγάλο της όπλο. Ο Roger Ebert έγραψε χαρακτηριστικά πως η ταινία είναι "αστεία" επιπλέον του να είναι "άσεμνη, αηδιαστική, σκατολογική, χυδαία, άξεστη και βάλε", και η γενικότερη κοινή συναίνεση φαίνεται να καταλήγει σε ότι περίμενες από το χειμώνα περίπου, σε ένα έργο μια κλάση κατώτερο από τα προηγούμενα του Sacha Baron Cohen το οποίο παρολαυτά έχει την πλάκα που στόχευε.

Μια προεκλογική εκστρατεία όπου ο Zach Galifianakis αντιμετωπίζει τον Will Ferrell και στην οποία θα κερδίσει φυσικά ο πιο χαμένος, προωθεί με τρέιλερ από τα ξημερώματα, το μάντεψες, η Warner στα διαδίχτυα. Η ταινία της εκστρατείας λέγεται The Campaign (2012) αν προσγειώθηκες στη μέση του θέματος, σκηνοθετήθηκε από τον Jay Roach της ευρύτερης οικογενείας των Fockers, ανοίγει τον Αύγουστο και βάλε στις αίθουσες, και ο λόγος που ξεκινάει από τώρα την.. καμπάνια της είναι φυσικά εκείνη η ταινία όπου ο Johnny Depp κάνει τον σαλταρισμένο βρυκόλακα και προβάλλεται αυτό το σαββατοκύριακο στις υπεραντλαντικές πολιτείες έχοντας δεσμεύσει πριν τις κόπιες της χρόνο για προωθητικά ταινιών του στούντιο μέχρι το 2014. Ο λόγος που είχε γενικότερα η Εκστρατεία για να μπει σε παραγωγή, ήτανε βέβαια οι αμερικάνικες προεδρικές εκλογές που διεξάγονται το Νοέμβριο, σε ένα κλίμα που θυμίζει όλο και περισσότερο φαρσοκωμωδία, και δε χρειάζονταν και πολλά για να το προβλέψεις.

Επερχόμενη παραγωγή της Warner, το Gangster Squad (2012) συγκεντρώνει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα (διάβαζε αστεράτα) καστ της χρονιάς, τα τοποθετεί σε μαφιόζικο σκηνικό 40s (και 50s), και αν είσαι τυφλός και κουφός μπορεί και να το περάσεις για κλασικό γκανγκστερικό δράμα, αλλά έχει σχέση με τέτοιο όσο και το 300 (2007) με σανδαλαρίες της Τσινετσιτά προφανώς. Και προφανέστερα στο τρέιλερ της ταινίας, που το κυκλοφόρησε η εταιρεία για να παίζει και αυτό πριν από την καινούρια δημιουργία του Tim Burton στις αμερικάνικες αίθουσες, και συνοδεύεται, το τρέιλερ, από το Oh My God του.. αρχετυπικού γκάνγκστα Jay-Z. Το τρέιλερ συνοδεύεται και από ένα βασκάσνωμα της ψηφιακής φωτογραφίας του, που δε το λες ακριβώς πετυχημένο στις πιο σκοτεινές σκηνές (εκτός αν η ιστορία περιλαμβάνει και τίποτα κλασικούς απέθαντους), δείγμα των γενικότερων προβλημάτων τόνου που φαίνεται να έχει το στούντιο με τη παραγωγή του, της οποίας η έξοδος στις αίθουσες είναι στον αέρα (ακαθόριστη δηλαδή) ακόμα.

Σαφώς η πιο αναγνωρισμένη ταινία της χρονιάς μέχρι τώρα, το Beasts of the Southern Wild (2012) είναι στη πραγματικότητα και μια από τις πιο τραγουδισμένες του αιώνα ήδη, το έργο φαίνεται τόσο ξεχωριστό, και κυρίως τόσο μακριά από οτιδήποτε θα μπορούσε να συλλάβει παραγωγός στο Hollywood, που οι Αμερικάνοι κριτικοί εξάντλησαν τη λυρικότητά τους προσπαθώντας να το περιγράψουν, από το Sundance όπου εξάντλησε και τα βραβεία, και δώθε. Η ταινία προσκλήθηκε και στις Κάνες φυσικά, στο Un Certain Regard, εκεί μάλλον θα σκουπίσει τις κριτικές τιμές σε στιλ Take Shelter (2011) πέρσι, αλλά βγαίνει και στις αίθουσες νωρίς, από τις 27 Ιουνίου σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Fox Searchlight (που είχε πλειοδοτήσει στις προσφορές για διανομή στη Utah), και έτσι έχει από τη προηγούμενη βδομάδα και τρέιλερ, να προσπαθεί να προβάλλει ένα κινηματογραφικό θαύμα ανάμεσα στις πιο πλανητοσυντριπτικές μπλοκμπαστεριές που μαζεύτηκαν ποτέ να διεκδικούν προσοχή σε τόσες λίγες μέρες.

Πιο πρόσφατη δουλειά του Todd Solondz, το Dark Horse (2011) αναμενόμενα πρωταγωνίστησε το φθινόπωρο στη Βενετία (στο επίσημο διαγωνιστικό) και στο Τορόντο, και κατέληξε μια από τις κριτικά αναγνωρισμένες ταινίες της περσινής χρονιάς. Σα δουλειά του σκηνοθέτη της βέβαια, η ταινία απέχει τόσο από το mainstream όσο ο διάολος από σπιτικό εικονοστάσι γριούλας, και έτσι ξεκινάει από αυτό το καλοκαίρι να βρίσκει το δρόμο της προς τις όποιες κινηματογραφόφιλες αίθουσες της γης, παρόλο που από τις περσινές Κάνες --και νωρίτερα-- είχε ήδη αρχίσει να βρίσκει πρόθυμους διανομείς. Στις υπεραντλαντικές πολιτείες, τα δικαιώματα εξασφάλισε μόλις πριν λίγες μέρες η Brainstorm Media, μια εταιρεία που ειδικεύεται σε video-on-demand και νέα μέσα, και με το Άλογο θα ξεκινήσει τα παραδοσιακά θεατρικά, οπότε στις πρώτες της προωθητικές κινήσεις εντάσσεται και το παραδοσιακό τρέιλερ που προβάλλεται από χτες διαδιχτυακά μέσω του Playlist. Στη στέγη του Playlist, στο indieWIRE, ο σκηνοθέτης δήλωνε επιπλέον το Σεπτέμβρη, πως φυσιολογικά τον δυσκολεύουν οι προσδοκίες όσων παρακολουθούν τη δουλειά του, όλοι περιμένουμε από τη μια το έργο του να κουβαλάει συγκεκριμένες αποσκευές και από την άλλη να μας ταξιδεύει σε.. εξωτικούς προορισμούς κάθε φορά, οι προσδοκίες απαιτούνε συγκεκριμένη οικεία υπογραφή αλλά και φρέσκια θεματολογία.