Ξουράφι αναλυτής της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών CONTROL προάγεται σε πράκτορας και καλείται να προστατεύσει το σινάφι του αλλά και την πατρίδα από τα... πυρηνικά καυτά σχέδια του αρχηγού της τρομοκρατικής οργάνωσης KAOS..Σε μια εποχή στέρησης από πρωτότυπες ιδέες και σενάρια, το Χόλιγουντ στρέφεται και πάλι στο τιμημένο τηλεοπτικό παρελθόν, με τη διαφορά ότι για να θυμάστε την ομώνυμη επιτυχημένη σειρά, κάποιων σαφώς μικρότερων και διόλου wide ιντσών, θα πρέπει να είχατε γεννηθεί μερικά χρονάκια πριν από τα μέσα της δεκαετίας του '60... Κοινώς, η σημερινή νεολαία, που κόβει και τα περισσότερα εισιτήρια στα multiplex, δεν έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται, πόσο μάλλον να κατεβάσει και... πλερέζα όταν αντιληφθεί πως το πάλαι ποτέ δημιούργημα του Mel Brooks (ο βασικός creator της σειράς) έχει χάσει την κωμική του φόρμα στο βωμό της κασκαντερο-δράσης με τζεϊμσμποντικά πρότυπα. Να γίνω περισσότερο ειλικρινής; Εκεί που περιμένεις να δεις κωμωδία (η συντριπτική πλειοψηφία των αντίστοιχων σκηνών βρίσκονταν ήδη στο trailer) με ένα κάποιο κατασκοπευτικό background, το Get Smart (2008) σου αποκαλύπτει την αστοχία των λυπηρών προθέσεων των συντελεστών, οι οποίοι έχουν βάλει σ’ ένα μίξερ χιουμοριστικής αστοχίας από Ian Fleming μέχρι τον χιτσκοκικό Άνθρωπο που Γνώριζε Πολλά (1934/1956), και τολμούν να τα σερβίρουν με θράσος αλά True Lies (1994), για να φάνε, εν τέλει, τα μούτρα τους σε όλα τα ταμπλό! Η βλακωδώς μη εκφραστικότητα του Steve Carell προστατεύει τον κεντρικό ήρωα από κακοτοπιές ενός σεναρίου που δεν του κόβει ιδιαιτέρως (πόσο σαρκαστική η αντίθεση με τον τίτλο του φιλμ...), αλλά τη διαρκή επανάληψη αυτής της καρικατούρας θα τη βαρεθούν ακόμη και οι πιο ψύχραιμοι, δηλαδή εκείνοι που θα "τσιμπήσουν" με τις σεκάνς καταδίωξης και το εκρηκτικό κρεσέντο. Και για να κλείσω με μια "εξυπνάδα", δεν τους βλέπω για sequel. Με αντιλαμβάνεσαι;

Ο άντρας των ονείρων σου ανακαλύπτει ότι πάντα εσένα αγαπούσε, τη φανταστική του φίλη και μόνη γυναίκα στον πλανήτη που δεν έχει πηδήξει. Η 68η ρομεντί, αυτού του αιώνα, που καταλήγει σε εισβολή την ώρα του "speak now or forever hold your peace". Ο Γάμος του Καλύτερού μου Φίλου (1997) με τα φύλα διεστραμμένα αντεστραμμένα.Υπάρχουν δεκάδες τρόποι να περιγράψεις με ένα δυο κλισέ ολόκληρο το Made of Honor (2008) και προφανώς δεν έτυχε, σε μια ταινία που αποτελούσε υποτίθεται γυναικεία αντιπρόταση στον Iron Man (2008). Όμως είναι αυτή η σιδερένια και μηχανική. Μοναδική της πρωτοτυπία, το ψεκάστε-σκουπίστε στο (συνήθως παρατεταμένο ηδονικό) ξεκαθάρισμα ότι το πρωταγωνιστικό ζευγάρι και αγαπιέται παράφορα και είναι και ιδανικό και χωρίς να το ξέρει: τα όποια αισθήματα κυρίως.. δηλώνονται συνοπτικά (αντί να φαίνονται) όμως αυτό τελικά λειτουργεί, σπρώχνοντας το ρυθμό και δείχνοντας μια κάποια ειλικρίνεια στην αντιμετώπιση και του θεατή και της θεατούς (με τη παραδοχή ότι σερβίρει, κατά παραγγελία, ένα κόσμο όπου οι πράξεις δεν έχουν καμία σημασία αλλά τα αναντίστοιχα λόγια τεράστια). Το (μεγάλο) πρόβλημα είναι ότι μένουν άπειρα λεπτά να ψεκάσει η γενικά ψεκασιάρα σκηνοθεσία και γεμίζουν με σεναριακές εμπνεύσεις ανέμπνευστες όσο ο τίτλος ή η τοποθέτηση του McDreamy σε σκοτσέζικο φόντο. Σε σημείο που όταν βλέπεις στιγμιότυπα από DVD του εμπορίου με οδηγίες για δεσποινίδες επί των τιμών, να μη ξέρεις αν είναι κάνα χοντρό αστείο σα τις κωλομπίλιες που φοράει μια γριά στο λαιμό στη μισή ταινία, μαύρη διαφήμιση, απεγνωσμένη προσπάθεια απόδειξης γνώσης του θέματος ή (το πιο πιθανό) βαρεμάρα να γυριστεί καμιά παραπάνω σκηνή.

Ο Patrick Dempsey κάνει αξιοπρόσεκτα ότι μπορεί για να συνεχίσει το καινούριο του σερί που άνοιξε το Enchanted (2007) για μια γενιά που πιθανά δε θυμάται και πολλά (γιατί έβλεπε μαστούς πάρα πολύ κοντά τότε, όχι γιατί έπαθε Αλτσχάιμερ τώρα) από το superstardom του στα nerdy 80s. Αλλά δεν έχει την εκπληκτική άνεση της Katherine Heigl στη προηγούμενη γαμοταινία που ξεπήδησε από το Grey's Anatomy. Όπως και να 'χει, η σύντομη τελευταία εμφάνιση του Sydney Pollack, να διαπραγματεύεται τον αριθμό από τακτικές υποχρεωτικές πίπες με τη μέλλουσα 7η γυναίκα του, στην εκκλησία του γάμου, αξίζει ένα τουλάχιστο αστέρι από μόνη της.

Διάφορες εγκυμονούσες, σε διάφορα σημεία της Γης, γενούν με διάφορους τρόπους.Σχηματική μελέτη διαφόρων μεθόδων φυσικής και βοηθούμενης γέννας, που δίχως να εξερευνά ιδιαίτερα καμία τους, ή να εντρυφεί στις επιπτώσεις και τα προτερήματα / μειονεκτήματα της μιας επί της άλλης, λειτουργεί περισσότερο σαν ευκαιρία βελτίωσης εκφοράς επιφωνημάτων «αχουτομωρέ» και «τιγλυκοπουείναι», εξασφαλίζοντας την απόστασή του απ’ τα pregophilliac φετίχ στρέφοντας τις κάμερες σε σχεδόν αποκλειστικά μη θελκτικές εγκυμονούσες και εδραιώνει την αξιοπρέπειά του απορρίπτοντας τις γραφικές αναπαραστάσεις της επί του προκείμενου διαδικασίας. Κάπου μέσα παίζει και μια υποπλοκή με έκλειψη ηλίου που δεν αποκτά ποτέ σαφή χαρακτήρα για να δώσει τουλάχιστον μια υφή X-File στο ντοκιμαντέρ, μπας και το σώσει απ’ το σακί με τα υπνωτικά, και μάλιστα τα επικίνδυνα, αφού στις παρενέργειές του έχει και καραμπινάτη ανακατωσούρα γυναικείων ορμονών, με τα γνωστά συμπτώματα του «ποτεθαγινωμάνα». Ωστόσο, αν είσαι στην ανάποδη κατηγορία που προσπαθείς να πείσεις τη σύζυγο να σε κάνει πατέρα, μπορεί να σε βοηθήσει να τη ρίξεις, αφού επί το πλείστον τα πιτσιρίκια πετάγονται απ’ τις κοιλιές πιο εύκολα, πιο γρήγορα και πιο ανώδυνα απ’ ότι βγαίνουν τα παγάκια απ’ τις κυψέλες.

Το πιο αναμενόμενο trailer των τελευταίων εβδομάδων, αυτό για το Miracle at St. Anna (2008) του Spike Lee, κυκλοφόρησε τη Παρασκευή στο Yahoo! Movies. Και ήταν αναμενόμενο με την έννοια ότι και η Μαρία η Κουτσή πια ξέρει ότι ο σκηνοθέτης δεν υιοθετεί απλά τις πιο ακραίες απαιτήσεις για αντιπροσωπευτικότητα, συμπερίληψη και λοιπές αντι- (και όχι μη) ρατσιστικές θεωρήσεις, στιλ "σε κάθε ταινία για σύρραξη στην οποία συμμετείχαν αποκλειστικά λευκοί πρέπει να εμφανίζεται και ο αράπης που τους καθάριζε τις τουαλέτες". Αλλά, τις υιοθετεί στρατηγικά και μάλλον αποκλειστικά για να πουλήσει τις ταινίες του. Και προφανώς αυτή τη φορά έχει πολύ εμπόρευμα να διαθέσει, αν κρίνεις από το ότι τη σχετική διαφήμιση - δημόσια επίθεση διαρκείας, την έκανε με βάση ανύπαρκτα ιστορικά στοιχεία ισχυριζόμενος ανύπαρκτο αποκλεισμό μαύρων. Και την έκανε, για.. προπέρσινη ταινία, το Flags of Our Fathers (2006), στον Clint Eastwood που όχι μόνο πάσχει από απόλυτη αχρωματοψία αλλά έχει και τη τάση να τα λέει χύμα σε όλους με αποτέλεσμα να του λείπουν οι φίλοι σε ψηλές θέσεις που προστατεύουν από κάτι τέτοια.

Το εμπόρευμα, είναι κατά κύριο λόγο ιταλική επένδυση (των Luigi Musini και Roberto Cicutto που είχαν την ανεξάρτητη Mikado) αλλά με συμμετοχή και διανομή της Touchstone, η οποία έχει πια περιοριστεί σε 1-2 ταινίες το χρόνο μετά το γενικότερο scale back της Disney. Επομένως η αμερικάνικη προώθηση δε θα είναι ασήμαντη, και όπως όλες τέτοιο καιρό έχει και οσκαρικές φιλοδοξίες, ενισχυμένες από τις εκστατικές κριτικές που γράφει.. ο Spike Lee (κομπλέ με "joint" αντί για "film") για όποιον ενδιαφέρεται να τις δημοσιεύσει. Οι υπόλοιποι αναφέρουν ότι οι δοκιμαστικές προβολές ακόμα ψάχνουν να βρουν ισορροπία ανάμεσα σε όλα τα, στρατιωτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά και φανταστικά, στοιχεία των γυρισμάτων. Στοιχεία όλα δανεισμένα από το μυθιστόρημα του James McBride που υπογράφει και το σενάριο και εμπνεύστηκε την ιστορία από τη σφαγή του πληθυσμού του ιταλικού χωριού Sant'Anna di Stazzema από τους Γερμανούς, αλλά και από την 92 Μεραρχία Πεζικού, τη μοναδική μαύρων Αμερικάνων στην Ευρώπη κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όπως βλέπεις και μόνος σου στο τιζεροτρέιλερ που υποδέχτηκαν με ανακούφιση τα διαδίχτυα --ελπίζοντας να απαλλαχτούν από δηλώσεις τύπου "θα ακολουθήσω το δύσκολο μονοπάτι του Obama" ακολουθούμενες από τη σχετική δύσκολη σιωπή για.. πεντεδέκα λεπτά και καταιγισμό κατηγοριών και προσωπικών χαρακτηρισμών στη συνέχεια--, η φωτογραφία του Matthew Libatique (που ο Lee έμαθε από τον Aronofsky) απέκτησε ένα πιο μεσογειακό φως για να πάει με το τοπίο. Και η Touchstone δε σκοπεύει να σε μπλέξει περισσότερο απ' ότι χρειάζεται για να σε δελεάσει, ούτε φυσικά να αναγνωρίσει τιποτάλλο πέρα από τον πετυχημένο Inside Man (2006), ούτε καν τη δικιά της 25η Ώρα (2002), στην ιστορία του σκηνοθέτη. Σκηνοθέτη που, στη σύνοψη, μπορεί να γυρίσει και καλές ταινίες, φαίνεται να έκανε το σωστό να μην μπλεχτεί στο σενάριο (που με τη σειρά του φαίνεται αρκετά σχηματικό και μπλεγμένο στους στόχους του, χωρίς άλλη.. βοήθεια) και περιμένει τώρα από τον μόνιμο μονταζιέρη του (που δε τα 'χει συνηθίσει λέει αυτά τα ευρωπαϊκά εκτός των άλλων) να κάνει το θαύμα του. Και είναι λίγο πολύ θρασύδειλος μαλάκας κατά τα άλλα.

Ένα κίτρινο χέρι που κλέβει ένα d'oh-nut, έκλεψε και τις ψήφους των φετινών Key Art Awards του The Hollywood Reporter, της διοργάνωσης που κάθε χρόνο τιμά τις προωθητικές εμπνεύσεις του Hollywood, και φέτος τίμησε τις αντίστοιχες του περάσματος των κατοίκων του Springfield, ως best of show στο έντυπο κομμάτι του, με ειδική μνεία στο αντίστοιχο stand του.


Με άλλες δυο πρωτιές για καλύτερο site και ειδική μνεία Νέων Μέσων στην κινηματογραφική προώθηση, το The Simpsons Movie (2007) μοιράστηκε την κορυφή των τεσσάρων βραβεύσεων την Παρασκευή, με το 300 (2007) και το No Country for Old Men (2007), που αναγνωρίστηκαν για καλύτερα trailer δράσης, διεθνή trailer και τηλεοπτικά spot, ειδική μνεία στην έντυπη διαφήμιση και new media οικιακού πακέτου το πρώτο, και για καλύτερη διαφημιστική καμπάνια, καλύτερο trailer δραματικής, καλύτερα motion graphics και μνεία χρήσης οπτικοακουστικών μέσων το δεύτερο. Best of Show ανακηρύχθηκαν και τα Bee Movie (2007) στο οπτικοακουστικό και Borat! (2006) στο πακέτο προώθησης του DVD, ενώ το νοσταλγικό ρετρό του Grindhouse (2007), η φουσκωμένη κοιλιά της Juno (2007), και η μαγική εικόνα του Premonition (2007), μάζεψαν τα βραβεία για καλύτερες αφίσες θρίλερ, κωμωδίας και δράματος αντίστοιχα. Όπως και πέρσι, το βραβείο αφίσας ντοκιμαντέρ πήγε στο βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ, που φέτος ήταν το Taxi to the Dark Side (2007), ενώ ο επίσης Οσκαρούχος Ρατατούης (2007) αναδείχθηκε καλύτερη αφίσα οικογενειακής ταινίας και το Knocked Up (2007) βραβεύθηκε για καλύτερη διεθνή αφίσα, ανεβάζοντας τον Judd Apatow στη σκηνή για να αναγνωρίσει ότι κλείνει έναν κύκλο, τιμώμενος από ανθρώπους που παλιά θεωρούσε fucking assholes, και φέτος του έδωσαν και το Βραβείο Οραματιστή, γιατί με τη δουλειά του εμπνέει τους διαφημιστές να κάνουν σπουδαία πράματα.



Δες/Κρύψε όλους τους νικητές

---

BEST CAMPAIGN
-- No Country for Old Men, Miramax

BEST OF SHOW-- AUDIOVISUAL
-- Bee Movie, The Ant Farm/Sameth A.D.V., Dreamworks Animation/Paramount Pictures

BEST OF SHOW -- PRINT
-- The Simpsons Movie, Drissi Advertising, Inc., Idea Planet, LP, Twentieth Century Fox

BEST OF SHOW -- HOME ENTERTAINMENT
-- Borat, CMP Home Entertainment, & Fox Home Entertainment

ACTION ADVENTURE/HORROR TRAILERS -- FIRST PLACE
-- 300, Mojo, LLC, Warner Bros.

ACTION ADVENTURE/HORROR TV SPOTS -- FIRST PLACE
-- War, Ocean, Lions Gate

ACTION/ADVENTURE/HORROR PRINT -- FIRST PLACE
-- Grindhouse, BLT & Associates, Inc., The Weinstein Co. / Dimension

AV TRAILERS - HOME ENTERTAINMENT -- FIRST PLACE
-- Blade Runner, Skip Film, Warner Brothers Home Entertainment

BEST COPY LINE-(ALL MEDIA) -- FIRST PLACE
-- The TV Set, Crew Creative, Think Film

BEST WEBSITE DESIGN -- FIRST PLACE
-- The Simpsons Movie, 65 Media, 20th Century Fox

COMEDY PRINT -- FIRST PLACE
-- Juno, BLT & Associates, Inc., Fox Searchlight

COMEDY TRAILERS -- FIRST PLACE
-- Superbad, Ignition Creative, Sony

COMEDY TV SPOTS -- FIRST PLACE
-- Juno, Seismic Productions, Fox Searchlight

DOCUMENTARY A/V TRAILERS & TV SPOTS -- FIRST PLACE
-- God Grew Tired of Us, Trailer Park, New Market Films

DOCUMENTARY PRINT -- FIRST PLACE
-- Taxi to the Dark Side, Cold Open, ThinkFilm

DRAMA PRINT -- FIRST PLACE
-- Premonition, Ignition Print, Sony Screen Gems

DRAMA TRAILERS -- FIRST PLACE
-- No Country For Old Men, Giaronomo Productions, Inc., Miramax Films

DRAMA TV SPOTS -- FIRST PLACE
-- There Will Be Blood, The Pant Farm, Paramount Vantage

DVD PACKAGING-HOME ENTERTAINMENT -- FIRST PLACE
-- Saturday Night Fever 30th Anniversary Special Collector's Edition, SR3 Solutions, Paramount Home Entertainment

FAMILY PRINT -- FIRST PLACE
-- Ratatouille, Animation Creative Services, The Walt Disney Studios/Pixar Animation Studios

FAMILY TRAILERS -- FIRST PLACE
-- Bee Movie, The Ant Farm/Sameth A.D.V., Dreamworks Animation/Paramount Pictures

FAMILY TV SPOTS -- FIRST PLACE
-- Ratatouille, Craig Murray Productions, The Walt Disney Studios

FESTIVAL/MARKET PRINT -- FIRST PLACE
-- LA Shorts Fest, Crew Creative, LA Shorts Fest

HOME ENTERTAINMENT - SPECIAL RECOGNITION -- FIRST PLACE
-- All Harry Potter Films, 30sixty Advertising+Design, Inc., Warner Home

INTERNATIONAL A/V TRAILERS & TV SPOTS -- FIRST PLACE
-- 300, Mojo, LLC, Warner Bros. International

INTERNATIONAL PRINT -- FIRST PLACE
-- Knocked Up, Crew Creative, Universal Pictures

MOTION GRAPHICS -- FIRST PLACE
-- No Country For Old Men, Matthew Cohen Creative, Buddha Jones, Miramax

NEW MEDIA-HOME ENTERTAINMENT -- FIRST PLACE
-- 300, Hybrid Studio, a Division of The Visionaire Group, Warner Bros. Home Entertainment

OUTDOOR ADVERTISING PRINT -- FIRST PLACE
-- Transformers, BLT & Associates, Inc., Dreamworks SKG / Paramount Pictures

SPECIAL RECOGNITION AUDIOVISUAL
-- No Country For Old Men, Matthew Cohen Creative, Buddha Jones, & Miramax

SPECIAL RECOGNITION NEW MEDIA
-- The Simpsons Movie, 65 Media, 20th Century Fox

SPECIAL RECOGNITION PRINT
-- 300, Mojo, LLC, Warner Bros. International

THEATRICAL STANDEES PRINT -- FIRST PLACE
-- The Simpsons Movie, Drissi Advertising, Inc., Idea Planet, LP, Twentieth Century Fox

TV SPOTS-HOME ENTERTAINMENT -- FIRST PLACE
-- Borat, CMP Home Entertainment, Fox Home Entertainment

Η Audio Visual σας προσκαλεί στην Avant Première της ταινίας τρόμου [REC]. Την Τετάρτη 18 Ιουνίου στις 7 το απόγευμα στα Ster Cinemas στον Αγ. Ελευθέριο.

Δανοβραζιλιάνα ταξιδιάρα ιεραπόστολος επισκέπτεται το αγόρι της, μοναχικό νέο σε μικρή παγωμένη και εξίσου θρησκευόμενη βορειοαμερικάνικη πόλη. Οι συγγενείς του καταλαβαίνουν φυσικά ότι δε μπορεί να κοιμηθεί σπίτι του, ανέχονται ότι τη γνώρισε στο διαδίχτυο και είναι φτιαγμένη από 100% μη βιοδιασπώμενη σιλικόνη, αλλά δυσκολεύονται με το ότι δε μπορεί να πάρει τα πόδια της.Ο Λαρς και η Κούκλα του (2007) δε φιλοδοξούν βέβαια να κατοχυρώσουν τις σχέσεις άντρα και κομματιού πλαστικού, αφού αυτές είναι πια τόσο καταξιωμένες στη συνείδηση μιας κοινωνίας ρατσιστικά βιολογικά στραμένης στο κρέας που ακόμα και ο Will Smith μπορεί να τις έχει (έστω και με απαρχαιωμένα μοντέλα) επί της οθόνης. Ούτε προσπαθούν να σε πείσουν ότι δεν συνοψίζονται όλες οι ψυχικές ασθένειες στην εξής μια, την.. ψυχασθένεια, αφού αυτό δε πρόκειται να σου συμβεί ποτέ. Εξαιρετικά απλά, το φιλμ προτείνει στις ανθρώπινες ομάδες να αντιμετωπίζουν, ας πούμε τις κλινικές αυταπάτες, με τον ίδιο σοβαρό τρόπο που μάθαν (κυρίως δια της ευγενικά προσεγγιστικής μεθόδου γνωστής ως "οι εννιά ουρές" από το εργαλείο που χρησιμοποιεί) να συμπεριφέρονται μπροστά σε σωματικές και διανοητικές παθήσεις. Πολύ περισσότερο εφόσον είναι συνυπεύθυνες, σύμφωνα με την πανάρχαια αντίληψη που επιχείρησε να (επανα)εκλαϊκεύσει μέχρι και μια κάποτε Πρώτη Κυρία στην Αμερική, και εκεί τουλάχιστο δεν υιοθετείται μόνο για μεγάλωμα παιδιών. Δυστυχώς, παντού, ελάχιστοι προσπάθησαν να καταλάβουν, κάποιοι κάτι άκουσαν ανάμεσα στους χτύπους της καρδιάς τους, οι πολλοί περιμένουν το remake με τον Adam Sandler για να συγκινηθούν ανάμεσα στους ήχους μασουλήματος ποπκόρν και να το ξεχάσουν μόλις βγουν από την αίθουσα. Ευτυχώς, στην Αμερική τουλάχιστο, η brilliant φάρα των σεναριογράφων τίμησε, όπως έχεις μάθει να περιμένεις πια από αυτή, τη προσπάθεια με μια οσκαρική υποψηφιότητα.

Και το απίστευτο, μόνο με τη καλή έννοια, σενάριο είναι το πιο δυνατό σημείο της παραγωγής. Με χιούμορ υπόγειο και μορφωμένο όπου χρειάζεται, παραδέχεται ότι κάποιοι θα κορόιδευαν ή θα προτιμούσαν να "λογικέψουν" τον ήρωα, τους εκπροσωπεί όλους με την αρχική αντίδραση του αδερφού του, δείχνει ότι το καλύτερο που θα κατάφερναν είναι αυτό που θα βγάζαν και με το να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο μέχρι η κούκλα να αποσυντεθεί (σε καμιά 500αριά χρόνια για τα πολυμερή), και δε ξανασχολείται. Ούτε χρησιμοποιεί κανένα χαρακτήρα για να περάσει να πει την ατάκα-μαλακία του και να εξαφανιστεί, αντηχώντας αυτό που σκέφτεσαι, ούτε μασάει για σένα "αναπαριστάνοντας" τι βλέπει ο πρωταγωνιστής. Έχει πραγματικές ιστορίες να πει, πραγματικές συζητήσεις να ανοίξει (πότε θα γίνεις καμιά φορά άντρας, για παράδειγμα) και η σκηνοθεσία το ακολουθεί με πραγματική άνεση, περνώντας από τα αστεία στα συγκινητικά, απηχώντας την ευκολία με την οποία μια μικρή κοινωνία (και όχι μόνο Λουθηρανή) συχνά περνάει από.. μικρότητες σε σεβασμό του δράματος κάποιου ανθρώπου της. Αδύνατο σημείο στο σύνολο, ο Ryan Gosling, indie king πια, δε φαίνεται να αισθάνεται και τόσο άνετα στα ζεστά γιαγιαδίστικα πουλόβερ του, σε αντίθεση με το υπόλοιπο καστ. Σαφώς και δε μανιερίζει στις πολύ συγκεκριμένες σκηνές (κάτω από προφανώς συγκεκριμένες οδηγίες) στις οποίες έχει να αναπαραστήσει τις φυσικές αντιδράσεις του σώματος όσο το διχοτομημένο μυαλό του παλεύει να συνθέσει ενιαία πραγματικότητα. Αλλά ψιλοσέρνει την υποκριτική του, σα τα κιλά που πήρε για το ρόλο, φυσικά μεν προσωρινά δε, πιο χαρακτηριστικά στις σκηνές που φανερά του 'χουν ζητήσει να αυτοσχεδιάσει (και καταλήγουν οι μοναδικές άτσαλες).

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Το 2003, η αμερικάνικη κοινότητα, γενναία και ανθρώπινα, υποκρίθηκε ότι έβλεπε παντού όπλα μαζικής καταστροφής, όπως ο αγαπημένος της Πρόεδρος, Νταμπλιγιουμπούς.