Cadillac Records (2008): Chuck Berry is a country singer clip
Δες/Κρύψε το trailer
Στις 5 Δεκεμβρίου βγαίνουν στην Αμερική όχι μια, αλλά δύο ταινίες με θέμα την θρυλική blues εταιρεία του Σικάγο, Chess Records: το ανεξάρτητο Who Do You Love (2008) και το γεμάτο ηχηρά ονόματα Cadillac Records (2008).
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Πολωνός μετανάστης Leonard Chess, ιδιοκτήτης μαζί με τον αδερφό του Phil του Macamba Club στην νότια πλευρά του Σικάγο, κατάλαβε τι ήθελε να ακούσει η μαύρη Αμερική. Και σκέφτηκε έναν τρόπο για να το μάθει και η λευκή Αμερική. Για 20 χρόνια, μέχρι τον θάνατο του Leonard το 1969, η δισκογραφική με το όνομά τους, η Chess συνδέθηκε άρρηκτα με καλλιτέχνες που σήμερα πια είναι οι μύθοι του blues και του rock n roll: Chuck Berry, Muddy Waters, Etta James, Willie Dixon, Howlin' Wolf, Bo Diddley, Memphis Slim, Benny Goodman, Koko Taylor, Laura Lee, Fontella Bass, The Flamingos, The Dells, και πόσα αλλά τεράστια ονόματα. Στα 70ς και έπειτα, η εταιρεία παρήκμασε στα χέρια των πολυεθνικών. Το 1987 ο Leonard Chess εισήχθη post mortem στο Rock and Roll Hall of Fame, το πάνθεον της μουσικής βιομηχανίας.
Στο Cadillac Records, που προφανώς έρχεται για να καρπωθεί την επιτυχία ταινιών όπως το Ray (2004), το Walk The Line (2005) και το Dreamgirls (2006), τον Leonard Chess υποδύεται ο Adrien Brody (αρχικά είχε ακουστεί ο Matt Dillon), τον Muddy Waters ο Jeffrey Wright, την Etta James η Beyoncé (με καλά λόγια απ' όσους έχουν δει την ταινία), τον Chuck Berry ο Mos Def. Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι της αφροαμερικανής Darnell Martin.
To soundtrack της ταινίας περιλαμβάνει 5 τραγούδια της Beyoncé (το single θα είναι η διασκευή του At Last της Etta James), αλλά και κομμάτια από τους Nas, Buddy Guy, Mos Def, Raphael Saadiq, καθώς και το My Babe του Elvis.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Πολωνός μετανάστης Leonard Chess, ιδιοκτήτης μαζί με τον αδερφό του Phil του Macamba Club στην νότια πλευρά του Σικάγο, κατάλαβε τι ήθελε να ακούσει η μαύρη Αμερική. Και σκέφτηκε έναν τρόπο για να το μάθει και η λευκή Αμερική. Για 20 χρόνια, μέχρι τον θάνατο του Leonard το 1969, η δισκογραφική με το όνομά τους, η Chess συνδέθηκε άρρηκτα με καλλιτέχνες που σήμερα πια είναι οι μύθοι του blues και του rock n roll: Chuck Berry, Muddy Waters, Etta James, Willie Dixon, Howlin' Wolf, Bo Diddley, Memphis Slim, Benny Goodman, Koko Taylor, Laura Lee, Fontella Bass, The Flamingos, The Dells, και πόσα αλλά τεράστια ονόματα. Στα 70ς και έπειτα, η εταιρεία παρήκμασε στα χέρια των πολυεθνικών. Το 1987 ο Leonard Chess εισήχθη post mortem στο Rock and Roll Hall of Fame, το πάνθεον της μουσικής βιομηχανίας.
Στο Cadillac Records, που προφανώς έρχεται για να καρπωθεί την επιτυχία ταινιών όπως το Ray (2004), το Walk The Line (2005) και το Dreamgirls (2006), τον Leonard Chess υποδύεται ο Adrien Brody (αρχικά είχε ακουστεί ο Matt Dillon), τον Muddy Waters ο Jeffrey Wright, την Etta James η Beyoncé (με καλά λόγια απ' όσους έχουν δει την ταινία), τον Chuck Berry ο Mos Def. Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι της αφροαμερικανής Darnell Martin.
To soundtrack της ταινίας περιλαμβάνει 5 τραγούδια της Beyoncé (το single θα είναι η διασκευή του At Last της Etta James), αλλά και κομμάτια από τους Nas, Buddy Guy, Mos Def, Raphael Saadiq, καθώς και το My Babe του Elvis.
Previously on Movies for the Masses: Frost/Nixon (2008): Thessaloniki closing trailer
Το κείμενο μας παραχώρησαν από το Από τις 4 στις 5. Το clip είναι από το MTV Movies Blog.
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008: Τα βραβεία
Με απότομο ανέβασμα του εισιτηρίου απ’ τα πέντε περσινά στα επτά φετινά ευρώ, κόψιμο του κολατσιού απ’ τις παροχές των εθελοντών και κράτημα των πάρτι όλων των τμημάτων του, μέσα στο χώρο-κολαστήριο της Αποθήκης Γ, προσπάθησε να αντιμετωπίσει την καταραμένη οικονομική κρίση το 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, την κρίση όμως στις ταινίες και το ξεχαρβάλωμα του προγράμματός του δεν κατάφερε να το κοντράρει, με αποτέλεσμα αυτό που θα ’χεις διαβάσει και στον Καζαμία σου πια, τουτέστιν, όσες καλές ταινίες μπορεί να έχει μαζέψει και δεν έχουν ήδη ανακαλυφθεί, να μην υπάρχει περίπτωση να ξεμυτίσουν εδώ.
Εν μέσω επανάληψης των φημών για εκδήλωση επιθυμίας του Γιώργου Χωραφά να αποδεσμεύσει την καρέκλα του Προέδρου, αλλά τρεις σκηνοθέτες παλιάς φρουράς να απορρίπτουν την πρόταση να πάρουν τη θέση του σε ένα Φεστιβάλ που μόνο ευκαιρίες να εκτίθεται του προσφέρει, χωρίς καμιά αξιοζήλευτη θέση της διοργάνωσης στον παγκόσμιο φεστιβαλικό χάρτη να τον αποζημιώνει, κυκλοφόρησαν και δημοσιεύματα περί της ανανέωσης της παραμονής της Διευθύντριάς του, Δέσποινας Μουζάκη, λίγο πριν κυκλοφορήσουν άλλα, πιο κακόπιστα, που προσπαθούσαν να αντικρούσουν διατυπώνοντας μια δική τους εκδοχή της πραγματικότητας, τυπικά σωστής, αλλά πρακτικά άνευ αξίας. Η ίδια η Μουζάκη πάντως, αναγκάστηκε να ξεκρεμάσει τα εξάσφαιρά της για να χαρακτηρίσει ανήθικα κακοχρονισμένη την επίθεση που δέχτηκε απ’ τη Μαρία Δαμανάκη (επικεφαλής θεμάτων πολιτισμού για το ΠΑΣΟΚ) με κατηγορίες για αλόγιστες σπατάλες, άστοχους μικρομεγαλισμούς και πολυέξοδους νεποτισμούς.
Πάντως, απ’ τη μία η ΠΕΚΚ, που στη φετινή της συνέντευξη γκρίνιας Τύπου, θυμήθηκε με κάνα οκτάμηνο καθυστέρηση, να δηλώσει ότι δε μασάει από «επιθέσεις κι απειλές» που εκφράζουν προς μέλη της «ελληνικές εταιρίες διανομής και παραγωγής» --φράση που μου πήρε κάνα εξάωρο και βοήθεια μέλους της Ένωσης, για να καταλάβω ότι αναφερόταν στην απόλυση Ηλία Φραγκούλη και την μήνυση κατά Γιάννη Ζουμπουλάκη--, απ’ την άλλη με τις σπαρταριστές ιστορίες απ’ την επίσκεψη Oliver Stone, που μετά τη συνέντευξή του στη Μενεγάκη, ξέσπασε για τον ερασιτεχνισμό των ελληνικών ΜΜΕ που του είχε κανονίσει το Φεστιβάλ και κλείστηκε σε δωμάτιο, το ντουμάνιασε και μετά δεν θυμόταν πώς ανοίγουν τα παράθυρα, κι απ’ την τρίτη με τον Αγγελόπουλο, που αφού εδέησε να δείξει την Σκόνη του Χρόνου (2008) του, δήλωσε ότι του είχαν στερήσει βραβείο στο Βερολίνο “για να το πάρει νέος” και ότι δεν πρόκειται να ξαναπάει σε διαγωνιστικό για να μην κερδίσει, δόξα τω Θεώ το φεστιβάλ είχε πολλά πράγματα να μου γεμίσουν το χρόνο που φρόντισε να μου κρατήσει ελεύθερο το ελληνικό γραφείο Τύπου, αρνούμενο όλα (όλα) τα αιτήματά μου για συνεντεύξεις --αν και για να μην τους αδικώ, δύο απ’ τους high profile καλεσμένους τους (Evan Rachel Wood και Walter Salles), ακύρωσαν την επίσκεψή τους τελικά.
Η ανησυχία για δύσκολες ελληνικές μέρες που είχαν διαφανεί απ’ την περσινή σοδειά, επιβεβαιώθηκε φέτος, με την ντόπια παραγωγή να πιάνει πάτο κατά γενική ομολογία, οπότε στα αυριανά Κρατικά Βραβεία Ποιότητας αναμένεται μπόλικη ποιότητα, απ' τη δε μάζα των ταινιών που διαγωνίστηκαν στα πλαίσια του φεστιβάλ, η κριτική επιτροπή ξεχώρισε το ιρανικό δράμα Aan Ja / Εκεί Πέρα για το Χρυσό Αλέξανδρο, και το ρουμανογαλλικό αντίστοιχο Pescuit Sportiv / Κυριακάτικο Ψάρεμα για τον Αργυρό, δίνοντας εξ ημισείας στις πρωταγωνίστριές του και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Το αργεντίνικο Una Semana Solos / Μια Εβδομάδα Μόνοι της Celina Murga βραβεύτηκε για τη σκηνοθεσία, τα Three Blind Mice / Τρία Τυφλά Ποντίκια απ' την Αυστραλία για το σενάριο, και οι (άντρες) ηθοποιοί του φιλιππινέζικου Selda / Ο Τρόφιμος εξ ημισείας για την ερμηνεία τους. Το αδιευκρίνιστου στόχου "Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος" πήγε στην ουγγρομαυροβουνοσέρβικη Fövenyóra / Κλεψύδρα και η ειδική μνεία στον σκηνοθέτη του Le Bruit des Gents Autour / Ο Θόρυβος των Άλλων Γύρω μας, που μάγεψε και το κοινό, παίρνοντας το αντίστοιχο διεθνές βραβείο. Το βραβείο κοινού του Ελληνικού Τμήματος πήγε όπως φαινόταν από νωρίς στους πίνακες της βαθμολογίας, στο ντοκιμαντέρ Μακρόνησος των Ηλία Γιαννακάκη και Εύης Καραμπάτσου, ακύρωση της ελληνικής φιξιόν που προσυπέγραψε και η ΠΕΚΚ, η οποία έμεινε στη συνέχεια μακριά απ’ το δίλημμα Without ή Ιστορία 52, δίνοντας το δικό της βραβείο στην «δημιουργική χρήση στοιχείων μυθοπλασίας σε ταινία τεκμηρίωσης» από το ντοκιδράμα Τη Νύχτα που ο Φερνάντο Πεσόα Συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη, του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου. Ο δε Άγγελος Σπάρταλης, στα 15 χιλιάρικα του ΕΚΚ που δεν ήθελε, αλλά πήρε προχθές το βράδυ, απόψε πρόσθεσε κι άλλα 2 απ' τη Fischer, σηκώνοντας το βραβείο κοινού για το DigitalWave 3.
Εν μέσω επανάληψης των φημών για εκδήλωση επιθυμίας του Γιώργου Χωραφά να αποδεσμεύσει την καρέκλα του Προέδρου, αλλά τρεις σκηνοθέτες παλιάς φρουράς να απορρίπτουν την πρόταση να πάρουν τη θέση του σε ένα Φεστιβάλ που μόνο ευκαιρίες να εκτίθεται του προσφέρει, χωρίς καμιά αξιοζήλευτη θέση της διοργάνωσης στον παγκόσμιο φεστιβαλικό χάρτη να τον αποζημιώνει, κυκλοφόρησαν και δημοσιεύματα περί της ανανέωσης της παραμονής της Διευθύντριάς του, Δέσποινας Μουζάκη, λίγο πριν κυκλοφορήσουν άλλα, πιο κακόπιστα, που προσπαθούσαν να αντικρούσουν διατυπώνοντας μια δική τους εκδοχή της πραγματικότητας, τυπικά σωστής, αλλά πρακτικά άνευ αξίας. Η ίδια η Μουζάκη πάντως, αναγκάστηκε να ξεκρεμάσει τα εξάσφαιρά της για να χαρακτηρίσει ανήθικα κακοχρονισμένη την επίθεση που δέχτηκε απ’ τη Μαρία Δαμανάκη (επικεφαλής θεμάτων πολιτισμού για το ΠΑΣΟΚ) με κατηγορίες για αλόγιστες σπατάλες, άστοχους μικρομεγαλισμούς και πολυέξοδους νεποτισμούς.
Πάντως, απ’ τη μία η ΠΕΚΚ, που στη φετινή της συνέντευξη γκρίνιας Τύπου, θυμήθηκε με κάνα οκτάμηνο καθυστέρηση, να δηλώσει ότι δε μασάει από «επιθέσεις κι απειλές» που εκφράζουν προς μέλη της «ελληνικές εταιρίες διανομής και παραγωγής» --φράση που μου πήρε κάνα εξάωρο και βοήθεια μέλους της Ένωσης, για να καταλάβω ότι αναφερόταν στην απόλυση Ηλία Φραγκούλη και την μήνυση κατά Γιάννη Ζουμπουλάκη--, απ’ την άλλη με τις σπαρταριστές ιστορίες απ’ την επίσκεψη Oliver Stone, που μετά τη συνέντευξή του στη Μενεγάκη, ξέσπασε για τον ερασιτεχνισμό των ελληνικών ΜΜΕ που του είχε κανονίσει το Φεστιβάλ και κλείστηκε σε δωμάτιο, το ντουμάνιασε και μετά δεν θυμόταν πώς ανοίγουν τα παράθυρα, κι απ’ την τρίτη με τον Αγγελόπουλο, που αφού εδέησε να δείξει την Σκόνη του Χρόνου (2008) του, δήλωσε ότι του είχαν στερήσει βραβείο στο Βερολίνο “για να το πάρει νέος” και ότι δεν πρόκειται να ξαναπάει σε διαγωνιστικό για να μην κερδίσει, δόξα τω Θεώ το φεστιβάλ είχε πολλά πράγματα να μου γεμίσουν το χρόνο που φρόντισε να μου κρατήσει ελεύθερο το ελληνικό γραφείο Τύπου, αρνούμενο όλα (όλα) τα αιτήματά μου για συνεντεύξεις --αν και για να μην τους αδικώ, δύο απ’ τους high profile καλεσμένους τους (Evan Rachel Wood και Walter Salles), ακύρωσαν την επίσκεψή τους τελικά.
Η ανησυχία για δύσκολες ελληνικές μέρες που είχαν διαφανεί απ’ την περσινή σοδειά, επιβεβαιώθηκε φέτος, με την ντόπια παραγωγή να πιάνει πάτο κατά γενική ομολογία, οπότε στα αυριανά Κρατικά Βραβεία Ποιότητας αναμένεται μπόλικη ποιότητα, απ' τη δε μάζα των ταινιών που διαγωνίστηκαν στα πλαίσια του φεστιβάλ, η κριτική επιτροπή ξεχώρισε το ιρανικό δράμα Aan Ja / Εκεί Πέρα για το Χρυσό Αλέξανδρο, και το ρουμανογαλλικό αντίστοιχο Pescuit Sportiv / Κυριακάτικο Ψάρεμα για τον Αργυρό, δίνοντας εξ ημισείας στις πρωταγωνίστριές του και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Το αργεντίνικο Una Semana Solos / Μια Εβδομάδα Μόνοι της Celina Murga βραβεύτηκε για τη σκηνοθεσία, τα Three Blind Mice / Τρία Τυφλά Ποντίκια απ' την Αυστραλία για το σενάριο, και οι (άντρες) ηθοποιοί του φιλιππινέζικου Selda / Ο Τρόφιμος εξ ημισείας για την ερμηνεία τους. Το αδιευκρίνιστου στόχου "Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος" πήγε στην ουγγρομαυροβουνοσέρβικη Fövenyóra / Κλεψύδρα και η ειδική μνεία στον σκηνοθέτη του Le Bruit des Gents Autour / Ο Θόρυβος των Άλλων Γύρω μας, που μάγεψε και το κοινό, παίρνοντας το αντίστοιχο διεθνές βραβείο. Το βραβείο κοινού του Ελληνικού Τμήματος πήγε όπως φαινόταν από νωρίς στους πίνακες της βαθμολογίας, στο ντοκιμαντέρ Μακρόνησος των Ηλία Γιαννακάκη και Εύης Καραμπάτσου, ακύρωση της ελληνικής φιξιόν που προσυπέγραψε και η ΠΕΚΚ, η οποία έμεινε στη συνέχεια μακριά απ’ το δίλημμα Without ή Ιστορία 52, δίνοντας το δικό της βραβείο στην «δημιουργική χρήση στοιχείων μυθοπλασίας σε ταινία τεκμηρίωσης» από το ντοκιδράμα Τη Νύχτα που ο Φερνάντο Πεσόα Συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη, του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου. Ο δε Άγγελος Σπάρταλης, στα 15 χιλιάρικα του ΕΚΚ που δεν ήθελε, αλλά πήρε προχθές το βράδυ, απόψε πρόσθεσε κι άλλα 2 απ' τη Fischer, σηκώνοντας το βραβείο κοινού για το DigitalWave 3.
Δες/Κρύψε την πλήρη λίστα των βραβείων
49o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Η Κριτική Επιτροπή για το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 49ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποτελείται από τους:
Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής:
* Michael Ondaatje / Μάικλ Οντάτζε (Καναδάς) – συγγραφέας
Μέλη της Κριτικής Επιτροπής:
* David Robinson / Ντέιβιντ Ρόμπινσον (Μ. Βρετανία) - συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου
* Diablo Cody / Ντιάμπλο Κόντι (ΗΠΑ) – σεναριογράφος, παραγωγός
* Lita Stantic / Λίτα Στάντιτς (Αργεντινή) - παραγωγός
* Yeşim Ustaoğlu / Γεσίμ Ουστάογλου (Τουρκία) – σκηνοθέτις
* Émilie Dequenne / Εμιλί Ντεκέν (Βέλγιο) - ηθοποιός
* Διονύσης Σαββόπουλος (Ελλάδα) – τραγουδοποιός, τραγουδιστής
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
* Βραβείο Καλύτερης μεγάλου μήκους ταινίας-Χρυσός Αλέξανδρος (37.000 ευρώ):
ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ / AAN JA / OVER THERE, του Abdolreza Kahani (Αμπντολρεζά Καχανί), Ιράν
* Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος (22.000 ευρώ):
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΨΑΡΕΜΑ / PESCUIT SPORTIV / HOOKED, του Adrian Sitaru (Αντριάν Σιταρού) Ρουμανία, Γαλλία
* Βραβείο Σκηνοθεσίας:
CELINA MURGA (ΣΕΛΙΝΑ ΜΟΥΡΓΚΑ), για την ταινία ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΟΝΟΙ / UNA SEMANA SOLOS / A WEEK ALONE, Αργεντινή
* Βραβείο Σεναρίου:
MATTHEW NEWTON (ΜΑΘΙΟΥ ΝΙΟΥΤΟΝ), για την ταινία ΤΡΙΑ ΤΥΦΛΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ / THREE BLIND MISE, Αυστραλία
* Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού:
IOANA FLORA και MARIA DINULESCU (εξ ημισείας), για την ταινία ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΨΑΡΕΜΑ / PESCUIT SPORTIV / HOOKED, του Adrian Sitaru (Αντριάν Σιταρού) Ρουμανία, Γαλλία
* Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού: SID LUCERO και EMILIO GARCIA (εξ΄ ημισείας), για την ταινία Ο ΤΡΟΦΙΜΟΣ / SELDA / THE INMATE, των Ellen Ramos (Έλεν Ράμος) και Paolo Villaluna (Πάολο Βιγιαλούνα), Φιλιππίνες
* Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος: στον σκηνοθέτη SZABOLCS TOLNAI (ΣΑΜΠΟΛΤΣ ΤΟΛΝΑΙ), για την ταινία Η κλεψύδρα / Fövenyóra / Hourglass, Ουγγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο
* Ειδική Μνεία: στον σκηνοθέτη DIASTÉME (ΝΤΙΑΣΤΕΜ), για την ταινία Ο θόρυβος των άλλων γύρω μας / Le Bruit des Gens Autour / Sunny Spells, Γαλλία
ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ»
Το βραβείο «Ανθρώπινες αξίες» της Βουλής των Ελλήνων, που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 15.000 ευρώ, απονέμεται στην ταινία:
* ΤΕΖΑ του Haile Gerima (Χαϊλέ Γκερίμα) Γερμανία
Η ταινία με τρυφερότητα και χιούμορ, με σκηνοθετική ευρηματικότητα και έξοχες ερμηνείες των νεαρών ερασιτεχνών πρωταγωνιστών της, προάγει το αίτημα της ανθρώπινης ζεστασιάς και επικοινωνίας.
ΒΡΑΒΕΙΟ «ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ»
Το βραβείο «Γυναίκα και Ισότητα Ευκαιριών» της Γενικής Γραμματείας Ισότητας του Υπουργείου Εσωτερικών, που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 5.500 ευρώ , απονέμεται στην ταινία:
* ΧΙΟΝΙ / SNIJEG / SNOW της Aida Begić (Αΐντα Μπέγκιτς), Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Γερμανία, Γαλλία, Ιράν
Η ταινία αναδεικνύει τις ανισότητες που υπάρχουν σε βάρος των γυναικών και ιδιαίτερα των κοριτσιών σε πολλές εκφράσεις της καθημερινής ζωής. Αναδεικνύει ακόμη την βιαιότητα που υφίστανται οι γυναίκες σε περιόδους πολέμου και τις συνέπειες σε βάρος τους. Το Βραβείο, αποτελεί συνεισφορά στην κατεύθυνση της πολιτικής για την καταπολέμηση των στερεοτυπικών αντιλήψεων σχετικά με τη θέση και τον ρόλο των γυναικών σε όλα τα πεδία της ζωής.
ΒΡΑΒΕΙΟ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ: ΥΠΕΡΒΑΣΗ Ή ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ»
Το βραβείο «Καθημερινότητα: Υπέρβαση ή Συμφιλίωση» του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 15.000 ευρώ απονέμεται στην ταινία:
* ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ / FIRAAQ της Ναντίτα Ντας (Nandita Das), Ινδία
ΒΡΑΒΕΙΟ «ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ»
O Δήμος Θεσσαλονίκης αναγνωρίζοντας το ρόλο που ο ελληνικός κινηματογράφος και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχουν διαδραματίσει στην ανάδειξη της πόλης της Θεσσαλονίκης σε κινηματογραφική πρωτεύουσα θεσμοθετεί από φέτος το βραβείο «Το Σινεμά και η Πόλη». Το βραβείο απονέμεται στην ταινία από το διεθνές πρόγραμμα η οποία αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το αστικό τοπίο. Το βραβείο που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 10.000 ευρώ απονέμεται στην ταινία:
* ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ / OF TIME AND THE CITY του Terence Davies (Τέρενς Ντέιβις), Μεγάλη Βρετανία
ΒΡΑΒΕΙΑ FIPRESCI
Η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) αποτελούμενη από τους: Günter H. Jekubzik / Γκύντερ Χ. Γιεκούμπτσικ Πρόεδρος, (Γερμανία), Andrzej Bukowiecki / Αντρέι Μπουκοβιέτσκι (Πολωνία), Margit Tõnson / Μάργκιτ Τένσον (Εσθονία), Olga Markova / Όλγα Μάρκοβα (Βουλγαρία), Νίκος Κουρμουλής (Ελλάδα)
Απονέμει τα εξής βραβεία:
Για το Eπίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα στην ταινία:
* ΘΑ ΕΚΡΑΓΩ / VOY A EXLOTAR / I’M GONNA EXPLODE του Gerardo Naranjo (Χεράρδο Ναράνχο), Μεξικό
Για τον Ελληνικό Κινηματογράφο 2007 στην ταινία:
* ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ: ΑΘΑΝΑΣΙΑ του Πάνου Καρκανεβάτου, Ελλάδα, Η.Π.Α., Ολλανδία, Βέλγιο
BΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ FISCHER
Το βραβείο Κοινού FISCHER του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 3.000 ευρώ, απονέμεται στην ταινία:
* Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ / LE BRUIT DES GENS AUTOUR/ SUNNY SPELLS του Diasteme (Ντιαστέμ), Γαλλία
Το βραβείο Κοινού FISCHER του Ελληνικού Προγράμματος του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 3.000 ευρώ, απονέμεται στην ταινία:
* ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ των Ηλία Γιαννακάκη και Εύη Καραμπάτσου, Ελλάδα
Το βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος DigitalWave του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 2.000 ευρώ, απονέμεται στην ταινία:
* ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ του Άγγελου Σπάρταλη, Ελλάδα
Το βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 2.000 ευρώ, απονέμεται στην ταινία:
* Η ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ / TURNEJA / THE TOUR του Goran Marković (Γκόραν Μάρκοβιτς), Σερβία, Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Κροατία
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συμμετοχή του κοινού στα φετινά Βραβεία Κοινού FISCHER αυξήθηκε σημαντικά, σε σχέση με πέρυσι.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΚΚ
Το βραβείο της ΠΕΚΚ απονέμεται στην ταινία:
* ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρος
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΤΕΚΤ
Ειδικό βραβείο τεχνικής αρτιότητας ΕΤΕΚΤ – ΟΤ (Ένωση Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου Τηλεόρασης - ΟΤ) για ελληνική παραγωγή απονέμεται στην ταινία
* WITHOUT του Αλέξανδρου Αβρανά, Ελλάδα
ΒΡΑΒΕΙΟ CROSSROADS
Το βραβείο της Nokia που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 10.000 ευρώ απονέμεται εξ΄ ημισείας στα πρότζεκτ:
* ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ σεναριογράφος / σκηνοθέτης Γιάννης Σακαρίδης, παραγωγοί Πάνος Παπαχατζής και Μαρία Τσίγκα ΑΡΓΩΝΑΥΤΕΣ Α.Ε, Ελλάδα
και
* FALSE WITNESS σεναριογράφος / σκηνοθέτης Iglika Triffonova, παραγωγός Rossitsa Valkanova, KLAS FILM, Βουλγαρία.
Σημείωση: Λόγω της φετινής διπλής βράβευσης, το ποσό του βραβείου θα αυξηθεί κατά 6.000 ευρώ.
ΒΡΑΒΕΙΟ BALKAN FUND – ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΕΝΑΡΙΟΥ (10.000 ΕΥΡΩ για κάθε ταινία)
4 ΒΡΑΒΕΙΑ:
* ZINCOGRAPH, σεναριογράφος Vladislav Todorov, σκηνοθέτης, Javor Gardev, παραγωγός Buriana Zakharieva, εταιρία: Perepeteia LLC Βουλγαρία
* NUMBER ZERO, σεναριογράφος/ σκηνοθέτης Sirri Sureyya Onder, παραγωγός Necati Akpinar, εταιρία: Besiktas Kultur Merkezi Τουρκία
* WHITE THREAD, BLACK THREAD, σεναριογράφος Νατάσα Σέγκου, σκηνοθέτης, Χρήστος Καρακέπελης, παραγωγός, Ζωή Λισγάρα, εταιρία: CL Productions Ελλάδα
* SUBMISSION, σεναριογράφος Zeynep Ozcan, σκηνοθέτης, Emre Yalgin, παραγωγός Ayfer Tuncer, εταιρία: SRL Film Productions Τουρκία
Previously on Movies for the Masses: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008: Το Πρόγραμμα
Frost/Nixon (2008): Thessaloniki closing trailer
Με ότι καλύτερο και μεγαλύτερο μπορούσε, κλείνει αυτή την ώρα το 49ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που είχε να αντιμετωπίσει και την έλλειψη σε ελληνικές παραγωγές που θα μπορούσαν να γίνουν σημαία των σινεφίλ (στιλ Ψυχής στο Στόμα (2006)) και τον δικαιολογημένο περιορισμό του προϋπολογισμού του, πέρα από την έρημο της αμερικάνικης παραγωγής που σκέπασε όλα τα φεστιβάλ, σαν αποτέλεσμα του συνδυασμού της περσινής απεργίας των σεναριογράφων και της φετινής απροθυμίας των studio να αποκαλύψουν νωρίς τα λιγοστά οσκαρικά χαρτιά τους.
Το Frost/Nixon (2008), κινηματογραφική παραγωγή βασισμένη σε θεατρικό έργο που βασίστηκε στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις που παραχώρησε το 1977 ο παραιτημένος Αμερικάνος Πρόεδρος Richard Nixon στον σατιρικό Βρετανό Παρουσιαστή David Frost, φαίνεται να παίζει χωρίς αντίπαλο για τη παλιομοδίτικη θέση στις επιλογές της ©AMPAS®, όπως περίπου συνέβη και με τον Michael Clayton (2007). Και αυτό ακριβώς το πλεονέκτημα ενίσχυσε η προώθηση, επιλέγοντας πιο χαρακτηριστικά να ανοίξει το φεστιβάλ του Λονδίνου και να βάλει τον (σκηνοθέτη) Ron Howard σε ρόλο φιλοξενούμενου σχολιαστή στους Times και φιλοξενούμενου σκέτο στο Frost Over the World. Ακόμα και εντός έδρας βέβαια, η Universal δε κατάφερε να εξασφαλίσει διθυράμβους, όπως λίγο πολύ θα περίμενες, από την ανάθεση ακόμα, ενός τυπικά πεζού θέματος σε ένα τυπικά πεζό σκηνοθέτη. Το βάδισμα στο πεζοδρόμιο συνέχισε η επιλογή του Peter Morgan για τη μετατροπή του έργου του σε σενάριο, και το πέρασμα τόσο του Michael Sheen όσο και του Frank Langella από το σανίδι στο πανί, ώστε να μην είσαι ο μόνος που απορεί γιατί ξοδεύτηκαν $35 μύρια (σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις) για να μεταφερθεί σχεδόν αυτούσιο το θεατρικό σε πιο χλιδάτα σκηνικά (και δε δίναν στον Stephen Frears κάνα δεκαχίλιαρο να πάει στη παράσταση με καναδυό κάμερες, να κολλήσει και τίποτα παλιές κασέτες, και να πάει για περισσότερα βραβεία).
Πάντως, η θεατρική παραγωγή είναι από αυτές που θα 'λεγες πολυβραβευμένες, και ο Frank Langella μπορεί να σου θυμίζει Nixon όπως θα τον έπαιζε.. ο Frost αλλά αυτή του η προσπάθεια να πιάσει την "εσάνς του ανθρώπου" έχει ήδη τιμηθεί με Tony (μεταξύ άλλων). Οι κριτικές για τη κινηματογραφική μεταφορά είναι μέχρι τώρα σχεδόν ομόφωνα συγκρατημένα θετικές, και αυτό το μήνυμα "accountability matters" που περνάει, είναι κάτι παραπάνω από ευγενές, ειδικά όσο περνάνε τα χρόνια και ειδικότερα σε χώρες που κυβερνάει η ανευθυνότητα, I guess.
Το Frost/Nixon (2008), κινηματογραφική παραγωγή βασισμένη σε θεατρικό έργο που βασίστηκε στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις που παραχώρησε το 1977 ο παραιτημένος Αμερικάνος Πρόεδρος Richard Nixon στον σατιρικό Βρετανό Παρουσιαστή David Frost, φαίνεται να παίζει χωρίς αντίπαλο για τη παλιομοδίτικη θέση στις επιλογές της ©AMPAS®, όπως περίπου συνέβη και με τον Michael Clayton (2007). Και αυτό ακριβώς το πλεονέκτημα ενίσχυσε η προώθηση, επιλέγοντας πιο χαρακτηριστικά να ανοίξει το φεστιβάλ του Λονδίνου και να βάλει τον (σκηνοθέτη) Ron Howard σε ρόλο φιλοξενούμενου σχολιαστή στους Times και φιλοξενούμενου σκέτο στο Frost Over the World. Ακόμα και εντός έδρας βέβαια, η Universal δε κατάφερε να εξασφαλίσει διθυράμβους, όπως λίγο πολύ θα περίμενες, από την ανάθεση ακόμα, ενός τυπικά πεζού θέματος σε ένα τυπικά πεζό σκηνοθέτη. Το βάδισμα στο πεζοδρόμιο συνέχισε η επιλογή του Peter Morgan για τη μετατροπή του έργου του σε σενάριο, και το πέρασμα τόσο του Michael Sheen όσο και του Frank Langella από το σανίδι στο πανί, ώστε να μην είσαι ο μόνος που απορεί γιατί ξοδεύτηκαν $35 μύρια (σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις) για να μεταφερθεί σχεδόν αυτούσιο το θεατρικό σε πιο χλιδάτα σκηνικά (και δε δίναν στον Stephen Frears κάνα δεκαχίλιαρο να πάει στη παράσταση με καναδυό κάμερες, να κολλήσει και τίποτα παλιές κασέτες, και να πάει για περισσότερα βραβεία).
Πάντως, η θεατρική παραγωγή είναι από αυτές που θα 'λεγες πολυβραβευμένες, και ο Frank Langella μπορεί να σου θυμίζει Nixon όπως θα τον έπαιζε.. ο Frost αλλά αυτή του η προσπάθεια να πιάσει την "εσάνς του ανθρώπου" έχει ήδη τιμηθεί με Tony (μεταξύ άλλων). Οι κριτικές για τη κινηματογραφική μεταφορά είναι μέχρι τώρα σχεδόν ομόφωνα συγκρατημένα θετικές, και αυτό το μήνυμα "accountability matters" που περνάει, είναι κάτι παραπάνω από ευγενές, ειδικά όσο περνάνε τα χρόνια και ειδικότερα σε χώρες που κυβερνάει η ανευθυνότητα, I guess.
Previously on Movies for the Masses: The Wrestler (2008): Χρυσό trailer
Αθανασία (2008): Συνέντευξη Πάνου Καρκανεβάτου
Αν και η φημολογία για τα φετινά Κρατικά Βραβεία έφτασε αυτή τη φορά στην Θεσσαλονίκη χωρίς να αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες κι ελπίδες και η προβολή των Σκλάβων στα Δεσμά τους (2008) του Τώνη Δανέση, αναμενόταν ως αυτή του πρώτου Κρατικού Βραβείου Ποιότητας εξ αρχής, επειδή δεν άντεχα ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό το μίζερο απομεινάρι της κρατικής τηλεόρασης του ’70 με τον άκρατο σαπουνοπερικό βραζιλιανισμό του και τις ασυνάρτητες ερμηνείες, ή τουλάχιστον όχι περισσότερο απ’ το να το δω, προτίμησα να μιλήσω με τον Πάνο Καρκανεβάτο, για τα Καλά Κρυμμένα Μυστικά της Αθανασίας του, της μόνης αξιοβραβεύσιμης στα τεχνικά τουλάχιστον ελληνικής, απ’ όσες έχουν περάσει απ’ τα απηυδησμένα μάτια μου, έστω και σαν άψυχη κι απρόθυμη να βουτήξει στα βαθιά, εξιστόρηση μιας στερεοτυπικής ιστορίας με ιστορικά και κοινωνικά υπόβαθρα που δεν καταφέρνει να αναδείξει παρά επιφανειακά. Το Καλά Κρυμμένα Μυστικά – Αθανασία, είναι ένα κάτι σαν τον προπέρσινο Eduart (2006) ας πούμε, ακριβή Ελληνοβελγολλανδοαμερικάνικη παραγωγή, με γυρίσματα στη Νέα Υόρκη και τη Νίσυρο, που μέσα από την προσπάθεια μιας κοπέλας να βρει την αληθινή καταγωγή της, παρακολουθεί μια ιστορία ενδοοικογενειακών αλλαξοκωλιών σε αποκομμένο κομμάτι της Ελλάδας. Στις αίθουσες αναμένεται αρχές Δεκέμβρη, παρά το παραστράτισμα της γλώσσας του σκηνοθέτη στο βίντεο.
Previously on Movies for the Masses: The Good,the Bad,the Weird (2008): Kim Ji-woon interview
The Good, the Bad, the Weird (2008): Kim Ji-woon interview
Την τελειοποιημένη εκδοχή του cut που είχε παίξει στις Κάνες (και ήταν ένα απ’ τα διαφορετικά που ακολούθησαν στο θεατρικό άνοιγμα της Κορέας και στο φεστιβάλ του Τορόντο), έφερε για την ενθουσιώδη ελληνική πρεμιέρα του προχθές ο Kim Jee-woon (ή Ji-Woon), στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που είχε την τύχη να συστήσει στο ελληνικό κοινό τον Κορεάτη, έχοντας προβάλλει και το Tale of Two Sisters (2003) του, που ετοιμάζεται τώρα για αμερικάνικο remake, αλλά και το A Bittersweet Life (2005) του, που θα αμερικανοποιηθεί οσονούπω, πιθανότατα απ’ τον ίδιο. Για όλα αυτά, αλλά και για τη δομική διαφοροποίηση του kimchi western revival του The Good, the Bad and the Weird (2008), απ’ τις προηγούμενες ταινίες του, μας μίλησε ο άνθρωπος που με το homage του στον Sergio Leone, κατάφερε να μαζέψει το μεγαλύτερο budget που έχει συγκεντρωθεί ποτέ για μη CGI ταινία στη χώρα του, και μετά το ξεπέρασε, για να φτιάξει ένα απ’ τα συναρπαστικότερα thrill rides της χρονιάς.
Previously on Movies for the Masses: Without (2008): Συνέντευξη Αλέξανδρου Αβρανά
Δεύτερη προβολή απόψε στις 00:00 στo Τζων Κασσαβέτης.
The Wrestler (2008): Χρυσό trailer
Μετά το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία, το χρυσό buzz στο Τορόντο, και ερμμ.. το άνοιγμα της Θεσσαλονίκης, μετά από αμέτρητα αφιερώματα στην επιστροφή του Mickey Rourke και συνεντεύξεις του ηθοποιού που κάποτε έμοιαζε Αλέξανδρος στον Φίλιππο του Marlon Brando, μετά το υπερξεχείλισμα από πραγματικά υπερενθουσιασμένα quotes του οπλοστασίου της προώθησής της, η Fox Searchlight έδωσε στη δημοσιότητα προχτές το trailer του Wrestler (2008), κατάτι αργότερα απ' ότι αναμένονταν, και μάλλον περιμένοντας να ανακοινωθεί πρώτα η υποχώρηση του Gran Torino (2008) από τη μέχρι τώρα κοινή βδομάδα εξόδου τους στις αμερικάνικες αίθουσες, στα μέσα Δεκέμβρη.
Όπως ξέρεις, στο ενδιάμεσο από τότε που μ' έβαζε να καπνίζω Camel σκέτα για καμιά εικοσαριά χρόνια, ο Mickey έκανε τη μούρη του κιμά (επειδή "έπρεπε να επιστρέψει στο μποξ") και μαζί αυτή της Carré Otis (και ποιος τον αδικεί, τόσο μικρά βυζιά που είχε η καριόλα), και επανήλθε ήδη (τουλάχιστο) πεντέξι φορές, τόσες που οι Weinsteins να διστάζουν χαρακτηριστικά από (τουλάχιστο) πέρσι να κυκλοφορήσουν ακόμα μία του. Όπως όμως καταλαβαίνεις ξεκάθαρα, ακόμα κι αν έχεις βαρεθεί να κυκλοφορούν ταινίες κάθε βδομάδα, από την επικέντρωση των πυρών του trailer, της αφίσας και της επίσημης σελίδας, αυτή τη φορά είναι ο πιο καταζητούμενος να παραστεί σε τελετή απονομής συγκεκριμένου χρυσού αγαλματιδίου κατά τον Φλεβάρη, σε ρόλο ξεπεσμένου κατσέρ που παλεύει (και κυριολεκτικά) να έχει ζωή. Ρόλο που λίγο πολύ επαναλαμβάνει και στο πανί και στη ζωή για αρκετό καιρό, φορτίζοντάς τον εκρηκτικά συναισθηματικά, ακόμα και για όσους δεν αγάπησαν ποτέ το αυτοκαταστροφικό, αυθεντικά ανώτερο, μεταμοντέρνο σταριλίκι του.
Από κει και πέρα, η επιστροφή του Darren Aronofsky σε ταινίες που να κάνουν τους κριτικούς να σκίζουν τα κολάν τους ωρυόμενοι στη κορυφή της παλαίστρας του Word, θα παλέψει σαν outsider (και με désavantage τις φημολογούμενες αποχωρήσεις των ρεταλιών της Ακαδημίας από τις προβολές), για την indie θέση στα Oscar®, με την ανάλογη (επιστροφή) του Danny Boyle, έτερου ήρωα των Μαζών και on and off της σνομπαρίας και, σκηνοθέτη του Slumdog Millionaire (2008). Χρυσή πάντα ελπίζεις να γίνει και η λατρεμένη όλων Marisa Tomei που ξαναξεγυμνώνεται για πολλά βραβεία, ενώ στα σίγουρα μπορείς να ποντάρεις στο κομμάτι που ακολουθεί το Bang Your Head στο trailer, το Wrestler, ενός από τους ασυμβίβαστους κολλητούς του μισο-επαναστάτη του IRA πρωταγωνιστή, του κυρίου Bruce Springsteen.
Όπως ξέρεις, στο ενδιάμεσο από τότε που μ' έβαζε να καπνίζω Camel σκέτα για καμιά εικοσαριά χρόνια, ο Mickey έκανε τη μούρη του κιμά (επειδή "έπρεπε να επιστρέψει στο μποξ") και μαζί αυτή της Carré Otis (και ποιος τον αδικεί, τόσο μικρά βυζιά που είχε η καριόλα), και επανήλθε ήδη (τουλάχιστο) πεντέξι φορές, τόσες που οι Weinsteins να διστάζουν χαρακτηριστικά από (τουλάχιστο) πέρσι να κυκλοφορήσουν ακόμα μία του. Όπως όμως καταλαβαίνεις ξεκάθαρα, ακόμα κι αν έχεις βαρεθεί να κυκλοφορούν ταινίες κάθε βδομάδα, από την επικέντρωση των πυρών του trailer, της αφίσας και της επίσημης σελίδας, αυτή τη φορά είναι ο πιο καταζητούμενος να παραστεί σε τελετή απονομής συγκεκριμένου χρυσού αγαλματιδίου κατά τον Φλεβάρη, σε ρόλο ξεπεσμένου κατσέρ που παλεύει (και κυριολεκτικά) να έχει ζωή. Ρόλο που λίγο πολύ επαναλαμβάνει και στο πανί και στη ζωή για αρκετό καιρό, φορτίζοντάς τον εκρηκτικά συναισθηματικά, ακόμα και για όσους δεν αγάπησαν ποτέ το αυτοκαταστροφικό, αυθεντικά ανώτερο, μεταμοντέρνο σταριλίκι του.
Από κει και πέρα, η επιστροφή του Darren Aronofsky σε ταινίες που να κάνουν τους κριτικούς να σκίζουν τα κολάν τους ωρυόμενοι στη κορυφή της παλαίστρας του Word, θα παλέψει σαν outsider (και με désavantage τις φημολογούμενες αποχωρήσεις των ρεταλιών της Ακαδημίας από τις προβολές), για την indie θέση στα Oscar®, με την ανάλογη (επιστροφή) του Danny Boyle, έτερου ήρωα των Μαζών και on and off της σνομπαρίας και, σκηνοθέτη του Slumdog Millionaire (2008). Χρυσή πάντα ελπίζεις να γίνει και η λατρεμένη όλων Marisa Tomei που ξαναξεγυμνώνεται για πολλά βραβεία, ενώ στα σίγουρα μπορείς να ποντάρεις στο κομμάτι που ακολουθεί το Bang Your Head στο trailer, το Wrestler, ενός από τους ασυμβίβαστους κολλητούς του μισο-επαναστάτη του IRA πρωταγωνιστή, του κυρίου Bruce Springsteen.
Previously on Movies for the Masses: Μαύρο Λιβάδι (2009): Θεσσαλονικιώτικο promo reel
Without (2008): Συνέντευξη Αλέξανδρου Αβρανά
Δες/Κρύψε το trailer
Πρωτάρης στα μεγάλα μήκη του κινηματογράφου μυθοπλασίας, αλλά όχι και της καλλιτεχνικής έκφρασης γενικότερα, ο Αλέξανδρος Αβρανάς είναι ο έτερος των δυο σκηνοθετών που εκπροσωπούν τη χώρα μας στο φετινό διεθνές διαγωνιστικό του Φεστιβάλ, κι έχει πίσω του σειρά διακρίσεων στην γλυπτική, την πρωταρχική του τέχνη, αλλά κι άλλες τρεις μικρού μήκους και δύο ντοκιμαντέρ, στα τελευταία τρία χρόνια. Το Without (2008) του, ένα αντισυμβατικό οικογενειακοκοινωνικό δράμα που ψάχνει τις αντοχές του ανθρώπου στις πιέσεις του εγγύτερου και του ευρύτερου περίγυρού του, είχε διχάσει κοινό και κριτικούς απ’ το περασμένο Σάββατο που έκανε την πρεμιέρα του στο γεμάτο Ολύμπιον και παρά κάποιες μπλαζέ φωνές που έχουν ψελλίσει μερικά αδιάφορα so what κατά τη διάρκεια της βδομάδας, η ταινία γέμισε σήμερα και την Τόνια Μαρκετάκη, μια πιο μικρή και ταιριαστή αίθουσα για την ταινία, που όπως λέει ο ίδιος, δεν είναι φτιαγμένη για ευρύ κοινό. Ενώ παραμένει πάντως η μόνη απ’ τις δύο ελληνικές, που έχουν ελπίδες για διάκριση την Κυριακή το βράδυ κι επιπλέον το σίγουρο στοίχημα για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου τη Δευτέρα στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, το αν και πόσες φορές θα ακουστεί το όνομα του Αβρανά και πού, εξακολουθεί να τον αφήνει αδιάφορο.
Previously on Movies for the Masses: Τρεις Στιγμές (2008): Συνέντευξη Πέτρου Σεβαστίκογλου