Οι τσόντες και οι τσόντες της χρονιάς
Δες/Κρύψε τη Mischa Barton γυμνή στο Closing the Ring (2007)
Και πάλι, όπως φαίνεται, η Marisa Tomei έδωσε τη μεγαλειωδέστερη κινηματογραφημένη ερμηνεία της χρονιάς, στον Παλαιστή (2008), έστω κι αν δεν έχει εκτιμηθεί ευρύτατα ακόμα, όπως πέρσι. Και θα την έδινε και τηλεφωνικά, κρίνοντας από τον ανταγωνισμό. Μικρή διάκριση στη, μικρή και για μικρή οθόνη, αλλά καλοσχηματισμένη και επαναλαμβανόμενη, ερμηνεία της Lizzy Caplan.
Αν δε το κατάλαβες από τα έλατα που κόβαν βόλτες στα εμπορικά το Νοέμβρη, είναι η εποχή του χρόνου που κρεμάς τις μπάλες σου σε κοινή θέα. Στα κινηματογραφικά, τον εορτασμό ξεκινάει παραδοσιακά ο Mr. Skin (αυτός που έκλεψε την ιδέα των αργόσχολων του Knocked Up (2007) σου για σελίδα, αν θυμάσαι) και ακολουθούν οι Μάζες με τα στολίδια, προσέχοντας μη κρεμάσουν τα μάτια τους (ή άλλα μπαλάκια τους). Και το κάνουν ακόμα και φέτος, χρονιά που διαγράφονταν κατάμαυρη στην αρχή της, και ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες. Χρονιά που βρίσκει τυπικά στην κορυφή του δέντρου, με γυρισμένη τη πλάτη, τη Mischa Barton (#1), επιβραβεύοντας την προσπάθειά της να στήνεται όπου δει παπαράτσο και να πάρει κάνα κιλό, παρά οτιδήποτε άλλο. Ενώ το φιλμ του κώλου, το Closing the Ring (2007), πιθανά τελευταίο του Richard Attenborough, δε σταμάτησε ούτε στον πάτο της τηλεσταρίτσας, και εξαφανίστηκε ακόμα και στη Βρετανία.
Πιο καλά στημένη, και με το ξανθό πιποχιλέ στιλ που είναι πάντα στη μόδα, η Sophie Monk (#2), από τον πάτο του πλανήτη, άξιζε σίγουρα τη πρώτη θέση, για τα γούστα του μέσου όρου. Ακόμα και στο ίδιο φιλμ όμως, έρχεται δεύτερη, μπροστά στη κωλάρα και τη χαζομάρα της Jessica Kiper, άμα είσαι πραγματικός Μάσας. Το Sex and Death 101 (2007), το εν λόγω φιλμ που είχε μέχρι και τη Winona Ryder σε ανυψωμένο ρόλο, ξεχώρισε σίγουρα σχετικά το τελευταίο δωδεκάμηνο, μαζί με το παρόμοια απελπισμένο από τον τίτλο ακόμα, και παρόμοια απελπιστικά τηλεοπτικό, Young People Fucking (2007). Το οποίο έβαλε τελικά την Carly Pope (#14) στο τοπ 20, αφού η Diora Baird που ήταν ασύγκριτα η μεγαλύτερη ηρωίδα του, κράτησε τον (καταξεχειλωμένο φυσικά φυσικά) στηθόδεσμό της φορεμένο. Χαρακτηριστικό της απελπισίας όλης της λίστας είναι η παρουσία λειψάνων τύπου Jenna Jameson (#15) και Angelina Jolie (#10), κι απ' το φρέσκο αίμα (κυριολεκτικά, παρεμπιπτόντως), η Laura Ramsey (#11) και η Jess Weixler (#16) δεν είχαν, δυστυχώς, σκηνές που να δικαιολογούν και πολύ το τσοντικόν του ζητουμένου. Έτσι, η Lizzy Caplan (TV#1), φυσιολογικά βγήκε η μικρή μεγάλη αποκάλυψη, κάνοντας τα internets να εκσπερματώνουν απανωτά, ούσα πρωταγωνίστρια και στη σειρά της χρονιάς αλλά και στη χρονιά των σειρών που πήγαν το concept "tits & kati-allo-sxetika-piasariko" στη φυσιολογική του κατάληξη, το "tits & ass".
Δες/Κρύψε όλες τις γυμνέςΑν δε το κατάλαβες από τα έλατα που κόβαν βόλτες στα εμπορικά το Νοέμβρη, είναι η εποχή του χρόνου που κρεμάς τις μπάλες σου σε κοινή θέα. Στα κινηματογραφικά, τον εορτασμό ξεκινάει παραδοσιακά ο Mr. Skin (αυτός που έκλεψε την ιδέα των αργόσχολων του Knocked Up (2007) σου για σελίδα, αν θυμάσαι) και ακολουθούν οι Μάζες με τα στολίδια, προσέχοντας μη κρεμάσουν τα μάτια τους (ή άλλα μπαλάκια τους). Και το κάνουν ακόμα και φέτος, χρονιά που διαγράφονταν κατάμαυρη στην αρχή της, και ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες. Χρονιά που βρίσκει τυπικά στην κορυφή του δέντρου, με γυρισμένη τη πλάτη, τη Mischa Barton (#1), επιβραβεύοντας την προσπάθειά της να στήνεται όπου δει παπαράτσο και να πάρει κάνα κιλό, παρά οτιδήποτε άλλο. Ενώ το φιλμ του κώλου, το Closing the Ring (2007), πιθανά τελευταίο του Richard Attenborough, δε σταμάτησε ούτε στον πάτο της τηλεσταρίτσας, και εξαφανίστηκε ακόμα και στη Βρετανία.
Πιο καλά στημένη, και με το ξανθό πιποχιλέ στιλ που είναι πάντα στη μόδα, η Sophie Monk (#2), από τον πάτο του πλανήτη, άξιζε σίγουρα τη πρώτη θέση, για τα γούστα του μέσου όρου. Ακόμα και στο ίδιο φιλμ όμως, έρχεται δεύτερη, μπροστά στη κωλάρα και τη χαζομάρα της Jessica Kiper, άμα είσαι πραγματικός Μάσας. Το Sex and Death 101 (2007), το εν λόγω φιλμ που είχε μέχρι και τη Winona Ryder σε ανυψωμένο ρόλο, ξεχώρισε σίγουρα σχετικά το τελευταίο δωδεκάμηνο, μαζί με το παρόμοια απελπισμένο από τον τίτλο ακόμα, και παρόμοια απελπιστικά τηλεοπτικό, Young People Fucking (2007). Το οποίο έβαλε τελικά την Carly Pope (#14) στο τοπ 20, αφού η Diora Baird που ήταν ασύγκριτα η μεγαλύτερη ηρωίδα του, κράτησε τον (καταξεχειλωμένο φυσικά φυσικά) στηθόδεσμό της φορεμένο. Χαρακτηριστικό της απελπισίας όλης της λίστας είναι η παρουσία λειψάνων τύπου Jenna Jameson (#15) και Angelina Jolie (#10), κι απ' το φρέσκο αίμα (κυριολεκτικά, παρεμπιπτόντως), η Laura Ramsey (#11) και η Jess Weixler (#16) δεν είχαν, δυστυχώς, σκηνές που να δικαιολογούν και πολύ το τσοντικόν του ζητουμένου. Έτσι, η Lizzy Caplan (TV#1), φυσιολογικά βγήκε η μικρή μεγάλη αποκάλυψη, κάνοντας τα internets να εκσπερματώνουν απανωτά, ούσα πρωταγωνίστρια και στη σειρά της χρονιάς αλλά και στη χρονιά των σειρών που πήγαν το concept "tits & kati-allo-sxetika-piasariko" στη φυσιολογική του κατάληξη, το "tits & ass".
Mr Skin's Top 20 Celebrity Nude Scenes of 2008
1. Mischa Barton
Title:Closing the Ring
2. Sophie Monk
Title: Sex and Death 101
3. Heather Graham
Title: Adrift in Manhattan
4. Asia Argento
Title: The Last Mistress
5. Neve Campbell
Title: I Really Hate My Job
6. Anna Faris
Title: The House Bunny
7. Amy Smart
Title: Mirrors
8. Mena Suvari
Title: Stuck
9. Penelope Cruz
Title: Elegy
10. Angelina Jolie
Title: Wanted
11. Laura Ramsey
Title: The Ruins
12. Jessica Morris
Title: Role Models
13. Willa Ford
Title: Impulse
14. Carly Pope
Title: Young People Fucking
15. Jenna Jameson
Title: Zombie Strippers
16. Jess Weixler
Title: Teeth
17. Moran Atias
Title: Mother of Tears
18. Vera Farmiga
Title: Never Forever
19. Maria Bello
Title: Downloading Nancy
20. Amy Adams
Title: Miss Pettigrew Lives for a Day
BOOB TUBE BONUS! ... Mr Skin's Top Ten TV Nude Scenes of 2008
1. Lizzy Caplan
Show: True Blood (HBO)
2. Mary-Louise Parker
Show: Weeds (Showtime)
3. Anna Paquin
Show: True Blood (HBO)
4. Arlene Tur
Show: Crash (Starz)
5. Jenaveve Jolie
Show: Entourage (HBO)
6. Caprice Benedetti
Show: Brotherhood (Showtime)
7. Hayley Marie Norman
Show: Crash (Starz)
8. Cerina Vincent
Show: Manchild (Showtime)
9. Alicia Leigh Willis, Katherine Moennig
Show: The L Word (Showtime)
10. Carla Gallo
Show: Californication (Showtime)
Previously on Movies for the Masses: Οι 50 εξυπνότεροι και ηλιθιότεροι του Hollywood
Μαύρο Λιβάδι (2009): Set visit
Δεν είναι μυστικό το πόσο ενθουσιασμένος είμαι με το Μαύρο Λιβάδι (2009) κι αν με ξέρεις καθόλου, ξέρεις πόσο ενθουσιάζομαι με τις ελληνικές ταινίες γενικότερα, οπότε αυτό από μόνο του κάτι θα σου λέει φαντάζομαι, αλλά η αλήθεια είναι ότι για τη συγκεκριμένη, είχα αρχίσει να χτίζω τις ελπίδες μου απ' τα τέλη του περασμένου καλοκαιριού, τότε που είχαμε επισκεφθεί την παραγωγή σε δύο απ' τα τελευταία τους γυρίσματα, μέσα στο κάστρο του Ναυπλίου. Το να είσαι μέσα στο Παλαμήδι, νύχτα και να το βλέπεις γεμάτο ρασοφορεμένες καλόγριες, είναι από μόνο του αρκετά υποβλητικό, αλλά αυτό που με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο, ακόμα και τότε, ήταν το συναρπαστικό μπούστο μιας απ' τις μακιγιέζ η ανατριχιαστική βελτίωση της πραγματικότητας που έβλεπαν τα μάτια μου, όταν έφτανε στο μόνιτορ του σκηνοθέτη μέσα από το φιλτράρισμα του φωτογράφου του. Για μια ιδέα για τι μιλάω, δες το γύρισμα ενός εντυπωσιακού μονοπλάνου που συνοδεύεται από ζωντανό commentary track και μετά πήγαινε σ' εκείνο το promo reel που μας είχε δώσει ο Βαρδής Μαρινάκης στη Θεσσαλονίκη και πιθανότατα θα καταλάβεις γιατί θα ήθελα να ζω μέσα στα κάδρα του Marcus Waterloo.
Όπως είχαμε ξαναπεί, το Μαύρο Λιβάδι, μεγάλου μήκους ντεμπούτο του σπουδαγμένου υπό Stephen Frears, Βαρδή Μαρινάκη, μας μεταφέρει στην Ελλάδα της Τουρκοκρατίας, σε γυναικείο μοναστήρι όπου καταφτάνει τραυματισμένος γενίτσαρος με Τούρκους στο κατόπι του, ο οποίος κλέβει την καρδιά μοναχής που αποδεικνύεται αγόρι χωρίς ποτέ να έχει μάθει ακριβώς τη διαφορά. Ο Χρήστος Πασαλής και η Σοφία Γεωργοβασίλη κρατούν τους αντίστοιχους κεντρικούς ρόλους κι η Δέσποινα Μπεμπεδέλη που παίζει την ηγουμένη, δίνει στο βίντεο μια απ' τις καλύτερες προσεγγίσεις της ταινίας που έχω ακούσει απ' τους συντελεστές της.
Όπως είχαμε ξαναπεί, το Μαύρο Λιβάδι, μεγάλου μήκους ντεμπούτο του σπουδαγμένου υπό Stephen Frears, Βαρδή Μαρινάκη, μας μεταφέρει στην Ελλάδα της Τουρκοκρατίας, σε γυναικείο μοναστήρι όπου καταφτάνει τραυματισμένος γενίτσαρος με Τούρκους στο κατόπι του, ο οποίος κλέβει την καρδιά μοναχής που αποδεικνύεται αγόρι χωρίς ποτέ να έχει μάθει ακριβώς τη διαφορά. Ο Χρήστος Πασαλής και η Σοφία Γεωργοβασίλη κρατούν τους αντίστοιχους κεντρικούς ρόλους κι η Δέσποινα Μπεμπεδέλη που παίζει την ηγουμένη, δίνει στο βίντεο μια απ' τις καλύτερες προσεγγίσεις της ταινίας που έχω ακούσει απ' τους συντελεστές της.
Previously on Movies for the Masses: Αθήνα - Κωνσταντινούπολη (2008): Set visit
Kirschblüten - Hanami (2008)
Ανθισμένες Κερασιές / Cherry Blossoms - Hanami
Σκηνοθεσία: Doris Dörrie
Σενάριο: Doris Dörrie
Παίζουν: Elmar Wepper, Hannelore Elsner, Aya Irizuki
Δες/Κρύψε το trailer
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ
ΤΡΙΑΝΟΝ FILMCENTER
Κοδριγκτώνος 21 (Πατησίων 101) (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), 210-8215469, 2108222702.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.20/ 22.40
ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΔΙΑΝΑ
Περικλέους 14, Μαρούσι (ΗΣΑΠ Μαρούσι), 210-8028587.
Πεμ. - Τετ.: 17.40/ 20.00/ 22.20
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 3
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.15/ 17.00/ 19.45/ 22.30/ 01.15. Σάβ., Κυρ. & 11.30
ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ
ΑΙΓΛΗ 1
Λ. Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010.
Πεμ. - Τετ.: 18.10/ 20.40
ΠΑΓΚΡΑΤΙ
ΠΤΙ-ΠΑΛΑΙ FILMCENTER
Βασ. Γεωργίου Β' και Ριζάρη (ΜΕΤΡΟ Ευαγγελισμός), 210-7291800, 2107243707.
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 20.00/ 22.30
3/5Σκηνοθεσία: Doris Dörrie
Σενάριο: Doris Dörrie
Παίζουν: Elmar Wepper, Hannelore Elsner, Aya Irizuki
Δες/Κρύψε το trailer
Γυναίκα μαθαίνει ότι ο "ένα μήλο την ημέρα" άντρας της πεθαίνει και, χωρίς να του το πει, τον πείθει, εύκολα, να ταξιδέψουν για να επισκεφτούν τα παιδιά τους, και λίγο παραπέρα.
Συγκινητική, πανέμορφη και μισότρελη, από αυτές που ρίχνουν έξω κάθε αλγόριθμο προτάσεων στα συστήματα ενοικιάσεων, άλλη μια που χρωστάει στον αμερικάνικο ανεξάρτητο (πολύ περισσότερα απ' ότι στα πενηντάχρονα του Ozu τουλάχιστο), η νέα ταινία της Doris Dörrie είναι και από τις σπανιότατες ευρωπαϊκές που κατανοούν τους ήρωές τους αλλά και τι σημαίνει ανάπτυξη χαρακτήρων, λεξούλες φευγαλέες ακόμα και για το μη εμπορικό κινηματογράφο της άλλης πλευράς του Ατλαντικού (κάπου αντιδραστικά βέβαια εκεί). Η Γερμανίδα με την εικοσάχρονη πείρα στα σενάρια και την αγάπη για την Ιαπωνία (Erleuchtung Garantiert (1999)), αφηγείται μια ιστορία σε τρία τόξα που ξεκινάει από τη βαυαρική επαρχία για να καταλήξει στους πρόποδες του όρους Fuji, κάνοντας στις περισσότερες στάσεις άκοπη επίδειξη κατανόησης των ανθρώπινων σχέσεων (όλων των γενιών) και εξοικείωσης με το θάνατο. Ειδικά στην αρχή, όπου σχεδόν χωρίς λόγια, η Hannelore Elsner δημιουργεί χαρακτήρα συζύγου της οποίας η απώλεια είναι ικανή να στείλει στην άλλη άκρη του κόσμου ακόμα και τον πιο ακούνητο Τεύτονα ηλικιωμένο. Με φουστάνια.
Παρά τις παραχωρήσεις στο αντρικό φύλο και τη νοσταλγία για γυναίκες (και μάνες, hint, hint) που βρίσκεις πια μόνο σε κλασικά μυθιστορήματα, η σκηνοθέτρια δε μπορεί να συγκρατήσει, βέβαια, το φεμινιστικό ζώο της, που βρυχάται σε κάποιες χαρακτηριστικά αδέξιες (πέρα από άκομψες) και εντελώς αχρείαστες (ειδικά για δίωρη διάρκεια) σκηνές, όπως αυτή που ο γιος εκμυστηρεύεται μέσα σε αναφιλητά ότι η σκιά της μάνας του πέφτει βαριά όσο μακριά κι αν πήγε για να την αποφύγει. Υποβαθμίζοντας τη ταινία σε απλό next best thing της τυπικά απόλυτης γυναικείας φαντασίωσης: η απούσα ηρωίδα της Dörrie, δε κατάφερε να ταξιδέψει τις καταεγωιστικές επιθυμίες της σε ωκεανό αδιαφορίας για τις συνέπειες, οπότε όλος ο υπόλοιπος πλανήτης θα το πληρώνει όσο ζει και δη και μετανιωμένος. Ακόμα και με αυτό το φως όμως, τόσο ψυχρό όσο γίνεται κάπου και το ψηφιακό της κατά τα άλλα θαυμάσιας φωτογραφίας του Hanno Lentz, το φιλμ αξίζει και με το παραπάνω τη προσοχή σου. Και γιατί ο Elmar Wepper, που φυσιολογικά κέρδισε την ανώτατη φετινή σχετική διάκριση της χώρας του, σου θυμίζει τον πατέρα σου, και γιατί μερικά πλάσματα είναι πιο έξοχα πυροβολημένα από τα υπόλοιπα, όπως και να το κάνεις.
Συγκινητική, πανέμορφη και μισότρελη, από αυτές που ρίχνουν έξω κάθε αλγόριθμο προτάσεων στα συστήματα ενοικιάσεων, άλλη μια που χρωστάει στον αμερικάνικο ανεξάρτητο (πολύ περισσότερα απ' ότι στα πενηντάχρονα του Ozu τουλάχιστο), η νέα ταινία της Doris Dörrie είναι και από τις σπανιότατες ευρωπαϊκές που κατανοούν τους ήρωές τους αλλά και τι σημαίνει ανάπτυξη χαρακτήρων, λεξούλες φευγαλέες ακόμα και για το μη εμπορικό κινηματογράφο της άλλης πλευράς του Ατλαντικού (κάπου αντιδραστικά βέβαια εκεί). Η Γερμανίδα με την εικοσάχρονη πείρα στα σενάρια και την αγάπη για την Ιαπωνία (Erleuchtung Garantiert (1999)), αφηγείται μια ιστορία σε τρία τόξα που ξεκινάει από τη βαυαρική επαρχία για να καταλήξει στους πρόποδες του όρους Fuji, κάνοντας στις περισσότερες στάσεις άκοπη επίδειξη κατανόησης των ανθρώπινων σχέσεων (όλων των γενιών) και εξοικείωσης με το θάνατο. Ειδικά στην αρχή, όπου σχεδόν χωρίς λόγια, η Hannelore Elsner δημιουργεί χαρακτήρα συζύγου της οποίας η απώλεια είναι ικανή να στείλει στην άλλη άκρη του κόσμου ακόμα και τον πιο ακούνητο Τεύτονα ηλικιωμένο. Με φουστάνια.Παρά τις παραχωρήσεις στο αντρικό φύλο και τη νοσταλγία για γυναίκες (και μάνες, hint, hint) που βρίσκεις πια μόνο σε κλασικά μυθιστορήματα, η σκηνοθέτρια δε μπορεί να συγκρατήσει, βέβαια, το φεμινιστικό ζώο της, που βρυχάται σε κάποιες χαρακτηριστικά αδέξιες (πέρα από άκομψες) και εντελώς αχρείαστες (ειδικά για δίωρη διάρκεια) σκηνές, όπως αυτή που ο γιος εκμυστηρεύεται μέσα σε αναφιλητά ότι η σκιά της μάνας του πέφτει βαριά όσο μακριά κι αν πήγε για να την αποφύγει. Υποβαθμίζοντας τη ταινία σε απλό next best thing της τυπικά απόλυτης γυναικείας φαντασίωσης: η απούσα ηρωίδα της Dörrie, δε κατάφερε να ταξιδέψει τις καταεγωιστικές επιθυμίες της σε ωκεανό αδιαφορίας για τις συνέπειες, οπότε όλος ο υπόλοιπος πλανήτης θα το πληρώνει όσο ζει και δη και μετανιωμένος. Ακόμα και με αυτό το φως όμως, τόσο ψυχρό όσο γίνεται κάπου και το ψηφιακό της κατά τα άλλα θαυμάσιας φωτογραφίας του Hanno Lentz, το φιλμ αξίζει και με το παραπάνω τη προσοχή σου. Και γιατί ο Elmar Wepper, που φυσιολογικά κέρδισε την ανώτατη φετινή σχετική διάκριση της χώρας του, σου θυμίζει τον πατέρα σου, και γιατί μερικά πλάσματα είναι πιο έξοχα πυροβολημένα από τα υπόλοιπα, όπως και να το κάνεις.
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής
Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ
ΤΡΙΑΝΟΝ FILMCENTER
Κοδριγκτώνος 21 (Πατησίων 101) (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), 210-8215469, 2108222702.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.20/ 22.40
ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΔΙΑΝΑ
Περικλέους 14, Μαρούσι (ΗΣΑΠ Μαρούσι), 210-8028587.
Πεμ. - Τετ.: 17.40/ 20.00/ 22.20
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 3
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.15/ 17.00/ 19.45/ 22.30/ 01.15. Σάβ., Κυρ. & 11.30
ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ
ΑΙΓΛΗ 1
Λ. Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010.
Πεμ. - Τετ.: 18.10/ 20.40
ΠΑΓΚΡΑΤΙ
ΠΤΙ-ΠΑΛΑΙ FILMCENTER
Βασ. Γεωργίου Β' και Ριζάρη (ΜΕΤΡΟ Ευαγγελισμός), 210-7291800, 2107243707.
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 20.00/ 22.30
W. (2008)
2.5/5
Σκηνοθεσία: Oliver Stone
Σενάριο: Stanley Weiser
Παίζουν: Josh Brolin, Oliver Stone (χωρίς να εμφανίζεται)
Δες/Κρύψε το trailer
Η ιστορία του ανθρώπου που έκανε ανέκδοτο το (όποιο) όνομα της οικογένειας Bush, για να εκδικηθεί τον "μπαμπάκα" του.
Αν θα πλήρωνες ακόμα και για να βλέπεις για καναδυό ώρες την πιο φυσικότατα ξεσκισιμότατη σταρ αυτό το φεγγάρι, την Elizabeth Banks, να ξυρίζει τις μασχάλες της, ή αν από την άλλη χύνεις στη προοπτική να βλέπεις αμέτρητους μικρομεσαίους αστέρους να παίζουν μεσαιομεγάλους ισχυρούς που πρώτη φορά ακούς, μπορείς να πέσεις και σε πολύ χειρότερα από το Ντάμπγιου (2008), υποθέτω. Αν πάλι περιμένεις από τον Oliver Stone να ενισχύσει τα επιχειρήματά σου, κατά ή υπέρ (μην ανησυχείς, όλοι κρύβουν και κάνα υπερμέγεθες μαζοχιστικό αξεσουάρ στη ντουλάπα, υποθέτω) του αποχωρούντος Αμερικάνου Προέδρου, ή έστω να ξεσαλώσει με όσα ήδη έχεις, τότε ανοίγει και ο Ηλίας του 16ου (2008) αυτή τη βδομάδα. Κατά τα άλλα, σε μια παραγωγή που, όπως ξέρεις, έκανε ψιλορεκόρ ταχύτητας σε όλα της τα στάδια για να προλάβει τις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου και κυνήγησε το PG-13 σα να την έβγαζε η Fox για οικογενειακή χριστουγεννιάτικη, ο σκηνοθέτης πιάνει το χοντρό ιμπρεσιονιστικό πινέλο με το οποίο ζωγράφισε το πορτρέτο του Nixon (1995) και του προσθέτει ένα μπουκέτο γουρουνότριχες για να κάνει κάτι που θα 'λεγες ότι αρμόζει στο ρηχό, αυθεντικά αστείο υποκείμενό του. Βέβαια η απλότητα (στο κεφάλι) του Bush Jr. δε κάνει ανάξιο εξέτασης τον πολύπλοκο γερακίσιο υπερδεξιό μηχανισμό που τον έφερε και τον διατήρησε στην εξουσία (και που κάθε άλλο παρά κρυφός επεδίωξε ή κατάφερε να παραμείνει), όμως ο Stone, αποδεικνύοντας ότι ξόρκισε το ρεπουμπλικάνικο οικογενειακό του ιστορικό μόνο στη κωλότσεπη που δε βάζει το πορτοφόλι, αποφεύγει ακόμα και τα βασικότερα του σχετικού μαρξιστικού ερωτηματολογίου, ισχυριζόμενος λίγο πολύ πως αρκεί να ξαναβαπτιστείς σε χριστιανική κολυμπήθρα γύρω στα σαράντα σου για να γίνεις πλανητάρχης.
Κατά τα άλλα άλλα, το ανακάτεμα των greatest hits της ζωής του βιογραφούμενου, έχει μια καουμπόικα γρήγορη, περίεργα εθιστική, υπόγεια ειρωνική και φανερά θεατρική ποιότητα, στα μισά που ασχολούνται με το παρελθόν του. Στα υπόλοιπα, σε όσα δραματοποιούν στιγμές γύρω από το οβάλ γραφείο, ο διευθύνων αφήνει εντελώς ξεκρέμαστο το καστ του να κάνει συγκινητικότατες προσπάθειες να γράψει κάτι παραπάνω από το επαγγελματικό makeup του για τη κάμερα που ζουμάρει στα σαγόνια και τα μπιμπίκια του, χωρίς να έχει (η κάμερα κι ο διευθύνοντας) καμία άλλη ιδέα για το πως να ξεκινήσει να αναλύει την ιστορικότητα (ή έστω τη γελοιότητα) όσων διαδραματίζονται. Κατά τα άλλα άλλα άλλα, όσοι αποθέωσαν τη Μοναρχίδα (2006), απορώ γιατί δε λούζονται τώρα αυτή την ασύγκριτα ανώτερη σε όλα συνέχειά της, σα να είναι σαμπουάν μπύρας.
Αν θα πλήρωνες ακόμα και για να βλέπεις για καναδυό ώρες την πιο φυσικότατα ξεσκισιμότατη σταρ αυτό το φεγγάρι, την Elizabeth Banks, να ξυρίζει τις μασχάλες της, ή αν από την άλλη χύνεις στη προοπτική να βλέπεις αμέτρητους μικρομεσαίους αστέρους να παίζουν μεσαιομεγάλους ισχυρούς που πρώτη φορά ακούς, μπορείς να πέσεις και σε πολύ χειρότερα από το Ντάμπγιου (2008), υποθέτω. Αν πάλι περιμένεις από τον Oliver Stone να ενισχύσει τα επιχειρήματά σου, κατά ή υπέρ (μην ανησυχείς, όλοι κρύβουν και κάνα υπερμέγεθες μαζοχιστικό αξεσουάρ στη ντουλάπα, υποθέτω) του αποχωρούντος Αμερικάνου Προέδρου, ή έστω να ξεσαλώσει με όσα ήδη έχεις, τότε ανοίγει και ο Ηλίας του 16ου (2008) αυτή τη βδομάδα. Κατά τα άλλα, σε μια παραγωγή που, όπως ξέρεις, έκανε ψιλορεκόρ ταχύτητας σε όλα της τα στάδια για να προλάβει τις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου και κυνήγησε το PG-13 σα να την έβγαζε η Fox για οικογενειακή χριστουγεννιάτικη, ο σκηνοθέτης πιάνει το χοντρό ιμπρεσιονιστικό πινέλο με το οποίο ζωγράφισε το πορτρέτο του Nixon (1995) και του προσθέτει ένα μπουκέτο γουρουνότριχες για να κάνει κάτι που θα 'λεγες ότι αρμόζει στο ρηχό, αυθεντικά αστείο υποκείμενό του. Βέβαια η απλότητα (στο κεφάλι) του Bush Jr. δε κάνει ανάξιο εξέτασης τον πολύπλοκο γερακίσιο υπερδεξιό μηχανισμό που τον έφερε και τον διατήρησε στην εξουσία (και που κάθε άλλο παρά κρυφός επεδίωξε ή κατάφερε να παραμείνει), όμως ο Stone, αποδεικνύοντας ότι ξόρκισε το ρεπουμπλικάνικο οικογενειακό του ιστορικό μόνο στη κωλότσεπη που δε βάζει το πορτοφόλι, αποφεύγει ακόμα και τα βασικότερα του σχετικού μαρξιστικού ερωτηματολογίου, ισχυριζόμενος λίγο πολύ πως αρκεί να ξαναβαπτιστείς σε χριστιανική κολυμπήθρα γύρω στα σαράντα σου για να γίνεις πλανητάρχης.Κατά τα άλλα άλλα, το ανακάτεμα των greatest hits της ζωής του βιογραφούμενου, έχει μια καουμπόικα γρήγορη, περίεργα εθιστική, υπόγεια ειρωνική και φανερά θεατρική ποιότητα, στα μισά που ασχολούνται με το παρελθόν του. Στα υπόλοιπα, σε όσα δραματοποιούν στιγμές γύρω από το οβάλ γραφείο, ο διευθύνων αφήνει εντελώς ξεκρέμαστο το καστ του να κάνει συγκινητικότατες προσπάθειες να γράψει κάτι παραπάνω από το επαγγελματικό makeup του για τη κάμερα που ζουμάρει στα σαγόνια και τα μπιμπίκια του, χωρίς να έχει (η κάμερα κι ο διευθύνοντας) καμία άλλη ιδέα για το πως να ξεκινήσει να αναλύει την ιστορικότητα (ή έστω τη γελοιότητα) όσων διαδραματίζονται. Κατά τα άλλα άλλα άλλα, όσοι αποθέωσαν τη Μοναρχίδα (2006), απορώ γιατί δε λούζονται τώρα αυτή την ασύγκριτα ανώτερη σε όλα συνέχειά της, σα να είναι σαμπουάν μπύρας.
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής
ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ - ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΑΤΤΙΚΟΝ CINEMAX CLASS
Σταδίου 19 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210-3228821.
Πεμ. - Τετ.: 17.15/ 20.00/ 22.30
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΝΕΑΠΟΛΗ
ΝΙΡΒΑΝΑ Cinemax
Λ. Αλεξάνδρας 192 (ΜΕΤΡΟ Αμπελόκηποι), 210-6469398, 2106445221.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 23.00
ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 3 Class
Δροσίνη 16 (απέναντι στο Βάρσο), Κηφισιά, 210-6231601, 2106231933.
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 20.00/ 22.30
ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ
ΑΙΓΛΗ 2
Λ. Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 22.50
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Αχαρνών 373-375. (ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος), 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 19.10/ 21.45. Παρ., Σάβ. & 00.20. Δευτ., Τρ. 17.30/ 20.00/ 22.30
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1 ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Πατησίων 140, 2108259975, 2108215327.
Πεμ. - Τετ.: 17.50/ 20.20/ 23.00. Σάβ., Κυρ. & 15.20. Κυρ. & 12.30
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 6 VILLAGE CINEMA EUROPA
Aνδρέα Παπανδρέου (παραπλεύρως Αττικής Οδού) ΗΣΑΠ Νερατζιώτισσα, Μαρούσι, 2106104100.
Πεμ. - Τετ.: 19.00/ 21.45/ 00.30
ODEON STARCITY - Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ
ODEON STARCITY ΑΙΘΟΥΣΑ 8
Λεωφ.Συγγρου 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.20/ 21.10/ 00.00
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Παλαιά Λεωφ.Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτίνη 3, Δέλτα Π.Φαλήρου, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 17.50/ 20.40/ 23.30
Also on Movies for the Masses: W. (2008): Ντάμπγικο teaser
40 διπλές προσκλήσεις για Το Σημάδι ενός Αγγέλου
Δες/Κρύψε το trailerΗ Odeon σας προσκαλεί στην avant première του ψυχολογικού θρίλερ Το Σημάδι Ενός Αγγέλου. Τη Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου στις 5μισι το απόγευμα στο Embassy Nova Odeon στο Κολωνάκι.
(Αν το κλικ δε σου δουλεύει στείλε απλά e-mail: moviesforthemasses@gmail.com)
Κρατικά Βραβεία Ποιότητας 2008: Οι νικητές
Σε έναν και μόνο άνθρωπο πήγαν χθες βράδυ όλα τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας για τις ταινίες που έρχονται, με τον Νίκο Σέκερη να περνάει τη νύχτα της ζωής του, ακούγοντας 14 φορές να τον ευχαριστούν για την παραγωγή των δύο ταινιών που πήραν όλο το χρυσό, είτε μέσω του αμείλικτου lobbying που του καταλογίζουν κάποιοι, είτε μέσω της 20ετούς τριβής του με τους ανθρώπους όλων των κινηματογραφικών συνδικάτων της χώρας, ως διευθυντής παραγωγής και κοντινός συνεργάτης του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη να κρατά το ρόλο του άτονου παρουσιαστή και τους The Erasers να στήνουν χαριτωμενιές στη σκηνή με τα live cinema performances τους, o Αλέξανδρος Αβρανάς πρόσθεσε άλλες έξι αιμορροΐδες σε μορφή χρυσών αγαλματιδίων, εκεί που κρατάει και τις υπόλοιπές του, με το Without του να ανακηρύσσεται με διαφορά μιας και μόνης ψήφου, η καλύτερη ταινία της χρονιάς και να σηκώνει τους συντελεστές του για τα βραβεία πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, μοντάζ, φωτογραφίας, μακιγιάζ, Α’ Γυναικείας Ερμηνείας για την Εύη Σαουλίδου και το 1ο Κρατικό Βραβείο Ποιότητας.
Με επιμέρους βραβεία περισσότερα και μια ψήφο λιγότερη για καλύτερη ταινία, οι Σκλάβοι στα Δεσμά τους, του Τώνη Λυκουρέση, σάρωσαν τις υπόλοιπες απ’ τις επί μέρους διακρίσεις κι έφτασαν ως το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποιότητας. Αν και δεν πρέπει να έχουν ξαναϋπάρξει τόσοι πολλοί ηθοποιοί να παίζουν όλοι τόσο υπερβολικά, σε τόσο διαφορετικές ταινίες και σε τόσο διαφορετικές εποχές ο ένας απ’ τον άλλο, όσο στους Σκλάβους στα Δεσμά τους, η ταινία βραβεύθηκε για την Β’ Γυναικεία ερμηνεία της Δήμητρας Ματσούκα, που (ποτέ δεν περίμενα ότι θα το έλεγα αυτό, αλλά) έδωσε την καλύτερη ερμηνεία της ταινίας και της κινηματογραφικής καριέρας της, το Β’ Ανδρικής πήγε στον ανύπαρκτο Χρήστο Λούλη (σκάνδαλο που ο Θέμος Αναστασιάδης δεν ήταν καν υποψήφιος για το Φιλί της Ζωής), και το Α’ Ανδρικής πήγε στον Γιάννη Φέρτη, προφανώς βραβείο σε μεγάλο βαθμό και τιμητικό της καριέρας ενός σημαντικού ηθοποιού, που στην επιστροφή του στη μεγάλη οθόνη μετά από οκτώ χρόνια απουσίας, δίνει τον ορισμό της εκτός τόπου και χρόνου ερμηνείας, ηγούμενος του εξωφρενικού ερμηνευτικού συνόλου. Ανάμεσα στις άλλες αδυναμίες της ταινίας που βραβεύθηκαν, τα κοστούμια καρναβαλιού με τα μουστάκια που κρέμονταν, τα σκηνικά που στη φτήνια και τη μιζέρια τους αντικατόπτριζαν την παρακμή των ευγενών της ιστορίας, το σενάριο που κατάφερε να μετατρέψει τον Θεοτόκη σε σαπουνόπερα και φυσικά ο Τώνης Λυκουρέσης για τη σκηνοθεσία που τα έδεσε όλα αυτά μαζί.
Αν είδες την τηλεοπτική μετάδοση χθες, θα κατάλαβες και μόνος σου ότι οι συνεχείς βραβεύσεις των Σκλάβων σημαίνουν ότι είδαμε 11 φορές τα βυζάκια της Λένας Παπαληγούρα στο σχετικό κλιπάκι, ενδεχομένως όμως να μην έπιασες την αποχή διαμαρτυρίας του Πάνου Καρκανεβάτου και όλων των εμπλεκόμενων στην παραγωγή του Καλά Κρυμμένα Μυστικά – Αθανασία, που κατέληξε, από μόνη επαγγελματική παραγωγή της χρονιάς, να είναι η τρίτη καλύτερη ταινία, χωρίς βραβείο για δείγμα σε επιμέρους κατηγορίες. Κάπου εδώ μπαίνει η άγνοια κινδύνου που σου έλεγα για την συγκεκριμένη, πριν κάνα μήνα στο εισαγωγικό, αφού για μια εμπορική παραγωγή, χειρότερο απ’ το να βάλει αυτά τα παλαιολιθικά βραβεία στην αφίσα της, είναι το να πάει να διαγωνιστεί και να αποτύχει, παίρνοντας μόνο το τρίτο Κρατικό Βραβείο το μακρύτερο.
Σε επιστολή του προς τον Τύπο πάντως, ο Πάνος Καρκανεβάτος ευχαρίστησε την «επιτροπή ανθρώπων ξένων προς τον ελληνικό κινηματογραφικό μικρόκοσμό μας», που του «απένειμε ομόφωνα το βραβείο της FIPRESCI» και τόνισε την ανάγκη να αλλάξει η παρωχημένη διαδικασία των Κρατικών, πράγμα που προσυπέγραψε για άλλη μια χρονιά ο Μισέλ ντε Λιαπί, λέγοντας ότι το νέο νομοσχέδιο φέρνει διαχωρισμό των Κρατικών απ’ το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, χωρίς όμως να αγγίζει ιδιαίτερα το θέμα της αξιοπιστίας της διαδικασίας των επιτροπών, που μας δίνουν αυτό το διασκεδαστικό πανηγύρι ακυροτήτων κάθε χρόνο.
Με επιμέρους βραβεία περισσότερα και μια ψήφο λιγότερη για καλύτερη ταινία, οι Σκλάβοι στα Δεσμά τους, του Τώνη Λυκουρέση, σάρωσαν τις υπόλοιπες απ’ τις επί μέρους διακρίσεις κι έφτασαν ως το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποιότητας. Αν και δεν πρέπει να έχουν ξαναϋπάρξει τόσοι πολλοί ηθοποιοί να παίζουν όλοι τόσο υπερβολικά, σε τόσο διαφορετικές ταινίες και σε τόσο διαφορετικές εποχές ο ένας απ’ τον άλλο, όσο στους Σκλάβους στα Δεσμά τους, η ταινία βραβεύθηκε για την Β’ Γυναικεία ερμηνεία της Δήμητρας Ματσούκα, που (ποτέ δεν περίμενα ότι θα το έλεγα αυτό, αλλά) έδωσε την καλύτερη ερμηνεία της ταινίας και της κινηματογραφικής καριέρας της, το Β’ Ανδρικής πήγε στον ανύπαρκτο Χρήστο Λούλη (σκάνδαλο που ο Θέμος Αναστασιάδης δεν ήταν καν υποψήφιος για το Φιλί της Ζωής), και το Α’ Ανδρικής πήγε στον Γιάννη Φέρτη, προφανώς βραβείο σε μεγάλο βαθμό και τιμητικό της καριέρας ενός σημαντικού ηθοποιού, που στην επιστροφή του στη μεγάλη οθόνη μετά από οκτώ χρόνια απουσίας, δίνει τον ορισμό της εκτός τόπου και χρόνου ερμηνείας, ηγούμενος του εξωφρενικού ερμηνευτικού συνόλου. Ανάμεσα στις άλλες αδυναμίες της ταινίας που βραβεύθηκαν, τα κοστούμια καρναβαλιού με τα μουστάκια που κρέμονταν, τα σκηνικά που στη φτήνια και τη μιζέρια τους αντικατόπτριζαν την παρακμή των ευγενών της ιστορίας, το σενάριο που κατάφερε να μετατρέψει τον Θεοτόκη σε σαπουνόπερα και φυσικά ο Τώνης Λυκουρέσης για τη σκηνοθεσία που τα έδεσε όλα αυτά μαζί.
Αν είδες την τηλεοπτική μετάδοση χθες, θα κατάλαβες και μόνος σου ότι οι συνεχείς βραβεύσεις των Σκλάβων σημαίνουν ότι είδαμε 11 φορές τα βυζάκια της Λένας Παπαληγούρα στο σχετικό κλιπάκι, ενδεχομένως όμως να μην έπιασες την αποχή διαμαρτυρίας του Πάνου Καρκανεβάτου και όλων των εμπλεκόμενων στην παραγωγή του Καλά Κρυμμένα Μυστικά – Αθανασία, που κατέληξε, από μόνη επαγγελματική παραγωγή της χρονιάς, να είναι η τρίτη καλύτερη ταινία, χωρίς βραβείο για δείγμα σε επιμέρους κατηγορίες. Κάπου εδώ μπαίνει η άγνοια κινδύνου που σου έλεγα για την συγκεκριμένη, πριν κάνα μήνα στο εισαγωγικό, αφού για μια εμπορική παραγωγή, χειρότερο απ’ το να βάλει αυτά τα παλαιολιθικά βραβεία στην αφίσα της, είναι το να πάει να διαγωνιστεί και να αποτύχει, παίρνοντας μόνο το τρίτο Κρατικό Βραβείο το μακρύτερο.
Σε επιστολή του προς τον Τύπο πάντως, ο Πάνος Καρκανεβάτος ευχαρίστησε την «επιτροπή ανθρώπων ξένων προς τον ελληνικό κινηματογραφικό μικρόκοσμό μας», που του «απένειμε ομόφωνα το βραβείο της FIPRESCI» και τόνισε την ανάγκη να αλλάξει η παρωχημένη διαδικασία των Κρατικών, πράγμα που προσυπέγραψε για άλλη μια χρονιά ο Μισέλ ντε Λιαπί, λέγοντας ότι το νέο νομοσχέδιο φέρνει διαχωρισμό των Κρατικών απ’ το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, χωρίς όμως να αγγίζει ιδιαίτερα το θέμα της αξιοπιστίας της διαδικασίας των επιτροπών, που μας δίνουν αυτό το διασκεδαστικό πανηγύρι ακυροτήτων κάθε χρόνο.
Δες/Κρύψε την πλήρη λίστα των βραβείων
KPATIKA KINHMATOΓPAΦIKA BPABEIA ΠOIOTHTAΣ ETOYΣ 2008
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Το 1ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους ύψους 58.700 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία: WITHOUT
Παραγωγή: Nik-S Movies (Νίκος Σέκερης)
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς
Το 2ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους ύψους 44.025 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία: ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Παραγωγή: Nik-S Movies (Νίκος Σέκερης), ΕΚΚ, Nova Multichoice Hellas ΑΕ, ΕΡΤ ΑΕ, Τώνης Λυκουρέσης
Σκηνοθεσία: Τώνης Λυκουρέσης
Το 3ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους ύψους 29.350 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία: ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ: ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Παραγωγή: Πάνος Καρκανεβάτος, ΕΚΚ, ΕΡΤ ΑΕ, Nova Multichoice Hellas ΑΕ, ODEON AE, GRAAL AE
Σκηνοθεσία: Πάνος Καρκανεβάτος
Το 1ο Βραβείο ταινίας Τεκμηρίωσης ή Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων μεγάλου μήκους ύψους 17.610 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία τεκμηρίωσης: ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ
Παραγωγή: ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΕΠΕ Κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, ΕΚΚ, ΕΡΤ ΑΕ, ΑΡΚΤΟΣ, GRAAL
Σκηνοθεσία: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος
Το 2ο Βραβείο ταινίας Τεκμηρίωσης ή Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων μεγάλου μήκους ύψους 11.740 ευρώ
Απονέμεται από κοινού στις ταινίες: ΕΙΔΩΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ και ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ – ΕΙΔΩΛΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Παραγωγή:
ΕΙΔΩΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ: Γιάννης Βαμβακάς
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ – ΕΙΔΩΛΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ: Δ. Βερνίκος και ΣΙΑ ΕΕ, ΕΚΚ
Σκηνοθεσία:
ΕΙΔΩΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ: Γιάννης Βαμβακάς
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ – ΕΙΔΩΛΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ: Δ. Βερνίκος
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Το 1ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας ή Τεκμηρίωσης ή Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους, ύψους 8.805 ευρώ απονέμεται στην ταινία:
PARTNERS
Παραγωγή: Βλάσης Σταθούλας
Σκηνοθεσία: Ιωσηφίνα Μαρκαριάν
Το 2ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας ή Τεκμηρίωσης ή Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους, ύψους 6.603,75 ευρώ απονέμεται στην ταινία:
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ
Παραγωγή: ΕΚΚ, ΣΕΚΙΝ, Άγγελος Τσαούσης, Κωνσταντίνος Γιαλουρίδης,
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιαλουρίδης
Το 3ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας ή Τεκμηρίωσης ή Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους, ύψους 4.402,50 ευρώ απονέμεται στην ταινία:
ROSMARINUS OFFICINALIS «ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΣ Ο ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΗΣ»
Παραγωγή: Αντρέας Σιαδήμας
Σκηνοθεσία: Αντρέας Σιαδήμας
Τα δέκα (10) Ισότιμα Ειδικά βραβεία ταινιών Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας ή Τεκμηρίωσης ή Κινουμένων Σχεδίων, ύψους 2.348 ευρώ το καθένα, απονέμονται στις παρακάτω ταινίες:
1. ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (σκηνοθεσία: Γιάννης Καραπιπερίδης)
2. 10 ΛΕΠΤΑ (σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Λεονταρίτης)
3. ΓΑΛΑ (σκηνοθεσία: Αλεξ. Σιπσίδης – Κ. Φραγκούλης)
4. ΟΔΟΜΑΧΙΑ (σκηνοθεσία: Χρίστος Κανάκης)
5. ΧΗΡΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ (σκηνοθεσία: Δημ. Κανελλόπουλος)
6. Η ΑΡΚΟΥΔΑ (σκηνοθεσία: Βικτώρια Βελοπούλου)
7. WHEN FISH FLY (σκηνοθεσία: Βίλκα Τζούρα)
8. NEBRASKA (σκηνοθεσία: Αχιλ. Κυριακίδης)
9. ΑΛΜΑ (σκηνοθεσία: Χάρης Σταθόπουλος)
10. BELLA (σκηνοθεσία: Ελένη Τριανταφυλλοπούλου)
ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Το Βραβείο Σκηνοθεσίας, ύψους 29.350 ευρώ, απονέμεται στον Τώνη Λυκουρέση για τη σκηνοθεσία της ταινίας ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ.
Το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, ύψους 14.675 ευρώ, απονέμεται στον Αλέξανδρο Αβρανά για τη σκηνοθεσία της ταινίας WITHOUT
Το Βραβείο Σεναρίου, ύψους 14.675 ευρώ, απονέμεται από κοινού στους Ιωάννη Μαρούδα, Τώνη Λυκουρέση, Μαρία Βαρδάκα για το σενάριο της ταινίας ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Ερμηνείας 1ου Ανδρικού Ρόλου, ύψους 11.740 ευρώ, απονέμεται στον Γιάννη Φέρτη για την ερμηνεία του στην ταινία ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου, ύψους 11.740 ευρώ, απονέμεται στην Εύη Σαουλίδου για την ερμηνεία της στην ταινία WITHOUT
Το Βραβείο Ερμηνείας 2ου Ανδρικού Ρόλου, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Χρήστο Λούλη για την ερμηνεία του στην ταινία ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Ερμηνείας 2ου Γυναικείου Ρόλου, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στην Δήμητρα Ματσούκα για την ερμηνεία της στην ταινία ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Φωτογραφίας, ύψους 8.805 ευρώ, απονέμεται στον Ηλία Κωνσταντακόπουλο για τη φωτογραφία στην ταινία WITHOUT
Το Βραβείο Σκηνογραφίας, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Κωνσταντίνο Ζαμάνη για τα σκηνικά στην ταινία ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Μουσικής, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Μίνω Μάτσα για τη μουσική στην ταινία ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Ήχου, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Νίκο Μπουγιούκο για τον ήχο της ταινίας ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Μοντάζ, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Γιώργο Τριανταφύλλου για το μοντάζ στην ταινία WITHOUT
Το Βραβείο Ενδυματολογίας, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στην Μπιάνκα Νικολαρεϊζη για τα κοστούμια στην ταινία ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
Το Βραβείο Μακιγιάζ, ύψους 2.935 ευρώ, απονέμεται στη Φανή Αλεξάκη για το μακιγιάζ στην ταινία WITHOUT
Previously on Movies for the Masses: Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008: Τα βραβεία
Coraline (2009): Κουμπωμένο trailer
Το δεύτερο τρισδιάστατο κινούμενο της Disney, το Bolt (2008), έχασε τον κεραυνό του, το φως του και τ' αυγά και τα πασχάλια του από το πρώτο ανάστατο βαμπιρούμενο της Summit, το Twilight (2008), το σαββατοκύριακο στην Αμερική. Αλλά το πρώτο στερεοσκοπικό χειροκίνητο μιας ακόμα φιλόδοξης στο χώρο, το Coraline (2009) της Laika, πόνταρε με το trailer του τόσο σε ζωηρούλες ιστορίες για όλη την οικογένεια όσο και σε μελαγχροινούλες αρλεκινιές για τη μαμά και τη κόρη, και βγήκε προφανώς διπλά κερδισμένο στη προώθησή του.
Ο προφανής μετριασμός της σκοτεινότητας της παραμυθένιας νουβέλας του Neil Gaiman (η οποία έγινε πρόσφατα και graphic novel) για κοινό που θα κυνήγαγε με σταυρούς και πασάλους τους αδερφούς Grimm αν γράφαν σήμερα, μπορεί να ενόχλησε τους φαν αλλά ήταν το πιο δεδομένο από τα χρόνια τα παλιά, από τις αρχές του αιώνα, όταν ο συγγραφέας του Sandman προέτρεπε τον σκηνοθέτη του Nightmare Before Christmas (1993) να αλλάξει τα φώτα στην ιστορία του, απορρίπτοντας τα σενάρια το ένα μετά το άλλο. Ο προφανής μετριασμός της προσοχής στη λεπτομέρεια και το φωτισμό των σκηνών, σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες του Henry Selick, δεν είναι και τόσο (προφανής) όσο νομίζεις από τη προβολή σε δύο διαστάσεις, αφού η παραγωγή προωθείται ακατάπαυστα, από το ξεκίνημά της, ως "the first stop-motion animation to be shot stereoscopically with a dual digital camera rig for digital 3-D exhibition". Η προφανής έλλειψη αναφοράς στον Gaiman στο trailer είναι απλά, όπως εξηγεί ο ίδιος, προσπάθεια να ξορκιστεί το φάντασμα του Tim Burton (που έχει κάτσει φαρδύ πλατύ πάνω από τον Nightmare) με τη προβολή του ονόματος του Selick. Γενικά, τις λίγες αμφιβολίες που μπορεί να έχεις για τη ποιότητα της παραγωγής, κυρίως από τη μέχρι τώρα όχι απoλυτότατα πετυχημένη σχέση του νουβελίστα με το πανί (Beowulf(2007), Stardust (2007)), έρχονται να διαλύσουν οι εκστασιασμένες αναφορές, με διαβεβαιώσεις και για περισσότερο αρρωστημένο μακάβριο, από τις προβολές 20-30 λεπτών του φιλμ για τον φανμποϊκό και λοιπό τύπο.
Το trailer έκανε διχτυακή πρεμιέρα τη Παρασκευή στο Yahoo! Movies. Μια μέρα νωρίτερα είχε ανοίξει και η κλειδαρότρυπα στις επίσημες σελίδες με διάφορους κωδικούς που θα σου πουν τα internets αν τα ρωτήσεις.
Ο προφανής μετριασμός της σκοτεινότητας της παραμυθένιας νουβέλας του Neil Gaiman (η οποία έγινε πρόσφατα και graphic novel) για κοινό που θα κυνήγαγε με σταυρούς και πασάλους τους αδερφούς Grimm αν γράφαν σήμερα, μπορεί να ενόχλησε τους φαν αλλά ήταν το πιο δεδομένο από τα χρόνια τα παλιά, από τις αρχές του αιώνα, όταν ο συγγραφέας του Sandman προέτρεπε τον σκηνοθέτη του Nightmare Before Christmas (1993) να αλλάξει τα φώτα στην ιστορία του, απορρίπτοντας τα σενάρια το ένα μετά το άλλο. Ο προφανής μετριασμός της προσοχής στη λεπτομέρεια και το φωτισμό των σκηνών, σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες του Henry Selick, δεν είναι και τόσο (προφανής) όσο νομίζεις από τη προβολή σε δύο διαστάσεις, αφού η παραγωγή προωθείται ακατάπαυστα, από το ξεκίνημά της, ως "the first stop-motion animation to be shot stereoscopically with a dual digital camera rig for digital 3-D exhibition". Η προφανής έλλειψη αναφοράς στον Gaiman στο trailer είναι απλά, όπως εξηγεί ο ίδιος, προσπάθεια να ξορκιστεί το φάντασμα του Tim Burton (που έχει κάτσει φαρδύ πλατύ πάνω από τον Nightmare) με τη προβολή του ονόματος του Selick. Γενικά, τις λίγες αμφιβολίες που μπορεί να έχεις για τη ποιότητα της παραγωγής, κυρίως από τη μέχρι τώρα όχι απoλυτότατα πετυχημένη σχέση του νουβελίστα με το πανί (Beowulf(2007), Stardust (2007)), έρχονται να διαλύσουν οι εκστασιασμένες αναφορές, με διαβεβαιώσεις και για περισσότερο αρρωστημένο μακάβριο, από τις προβολές 20-30 λεπτών του φιλμ για τον φανμποϊκό και λοιπό τύπο.
Το trailer έκανε διχτυακή πρεμιέρα τη Παρασκευή στο Yahoo! Movies. Μια μέρα νωρίτερα είχε ανοίξει και η κλειδαρότρυπα στις επίσημες σελίδες με διάφορους κωδικούς που θα σου πουν τα internets αν τα ρωτήσεις.
Previously on Movies for the Masses: Cadillac Records (2008):Chuck Berry is a country singer clip