Der Räuber (2010): Berlinale competition trailer
Υπεροχή των ντόπιων επικρατεί αυτές τις μέρες στο Βερολίνο, με τις γερμανικές ταινίες να ξεχωρίζουν ανάμεσα σε χλιαρότητες που σε κάνουν ν’ αμφισβητείς όχι μόνο την εγκυρότητα, αλλά και τα λογικά των προγραμματιστών, ενός φεστιβάλ που τα τελευταία χρόνια είχε να ανταγωνιστεί περισσότερο απ’ όλα την άβολη θέση του στον ημερολόγιο των μεγάλων κινηματογραφικών διοργανώσεων και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, κι η 60η του επέτειος, μπορεί ν’ αποδειχθεί κι η χρονιά που τού φάνηκε περισσότερο.
Εξαιρουμένου και του glam και της δύναμης των δυο μεγάλων δημιουργών που κατάφερε να φέρει στο χιονισμένο κόκκινο χαλί του, τουτέστιν των Scorsese και Polanski, οι μέρες διαγωνιστικού που ακολούθησαν, ήταν, ας πούμε, ανεπικερδής, με το San Qiang Pai an Jing oi / A Woman, A Gun and a Noodle Shop (2010), το ανατολίτικο remake του Blood Simple. (1984) από τον Zhang Yimou, να αποδεικνύεται αυστηρά κατάλληλο για ανατολίτες, το Νορβηγικό En Ganske Snill Mann / A Somewhat Gentle Man (2010) να γοητεύει με την ερμηνεία του Stellan Skarsgaard, αλλά με τίποτα ιδιαίτερο παραπέρα, και το Bal / Honey (2010), το τρίτο μέρος της τριλογίας του Semih Kaplanoglu, που τώρα βρίσκει τον Yussuf στα παιδικά του χρόνια, να ξεδιπλώνεται αναμενόμενα νωχελικά, αναλωνόμενο σε στείρους συμβολισμούς, ενώ για το Greenberg του Noah Baumbach και το Submarino του Thomas Vinterberg, τα είπαμε.
Κάπου εκεί μέσα όμως, εμφανίστηκε το Der Räuber, δυνατό στίγμα του γερμανικού δυναμικού, ένα καλοκουρδισμένο αστυνομικό θρίλερ, βασισμένο στην Überδημοφιλή εδώ ιστορία του δρομέα ληστή που, αφού πέρασε την πρώτη του ποινή μέσα στη φυλακή, τρέχοντας γύρω-γύρω το προαύλιο, βγήκε προπονημένος για να κερδίσει σειρά μαραθώνιων στην Αυστρία, να αδειάσει σειρά τραπεζών στη Βιέννη και τα περίχωρα, και να πυροδοτήσει ένα μανιώδες ανθρωποκυνηγητό, σκοτώνοντας τον ενοχλητικό υπεύθυνο αναστολής και επανένταξής του. Η ταινία έκανε την επίσημη πρεμιέρα της προχθές για να αποκτήσει άμεσα το buzz της δυνατής συμμετοχής, και να γεμίσει τη χθεσινοβραδινή δημόσια προβολή της, με Γερμανούς και μη, που εκστασιάστηκαν με τη σφιχτή πλοκή, την εξαιρετική ενέργεια στη σκηνοθεσία και τη δυναμική παρουσία του Andreas Lust στον ρόλο ενός απ’ τους πιο εναλλακτικούς ληστές τραπεζών που κυκλοφορούν εκεί έξω. Η επιστροφή του Benjamin Heisenberg στις οθόνες, μισή δεκαετία μετά το πολυβραβευμένο Schläfer (2005), μπορεί να είναι λίγο κρύα και άτονη στο δράμα της, αλλά έχει την αδρεναλίνη που χρειάζεται σε όλους τους άλλους τομείς, για να κλέψει και κάνα βραβείο. Ειδικά αν ο Herzog εκτιμήσει και τον αφαιρετικό τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται η αληθινότητα της ιστορίας.
Απ’ την άλλη, μπόλικο δράμα έχει να δείξει το Shahada (2010), ένα γαϊτανάκι παράλληλων και διαπλεκόμενων ιστοριών, που έκανε σήμερα το πρωί την πρώτη του δημοσιογραφική, και προσπαθεί να αποδείξει ότι ο κόσμος δεν είναι παρά ένα μικρό χωριό, ειδικά όταν είσαι μουσουλμάνος στη Γερμανία. Προσιτό και ισορροπημένο και απογυμνωμένο από τις δηθενιές σημαντικότητας, τύπου Crash (2005) και Babel (2006), το πρώτο μεγάλου μήκους έργο του Burhan Qurbani --ήδη βραβευμένου στο Αμβούργο για την μικρού μήκους του Illusion (2007)--, μπορεί να μην σου αποκαλύπτει την αλήθεια της ανθρώπινης κατάστασης (ή κάποια εκδοχή της που να μην έχεις ξαναδεί), αλλά τουλάχιστον δεν σου τρίβει στη μούρη ότι την κατέχει και ο τόνος με τον οποίο προσεγγίζει την σχέση του Κορανιού με την πραγματικότητα, παρά τις μικρές δόσεις διδακτισμού του, παρέχει στις ιστορίες έναν βατό κεντρικό άξονα να πατήσουν και να φτιάξουν ένα αξιοπρεπές απολαυστικό σύνολο.
Εξαιρουμένου και του glam και της δύναμης των δυο μεγάλων δημιουργών που κατάφερε να φέρει στο χιονισμένο κόκκινο χαλί του, τουτέστιν των Scorsese και Polanski, οι μέρες διαγωνιστικού που ακολούθησαν, ήταν, ας πούμε, ανεπικερδής, με το San Qiang Pai an Jing oi / A Woman, A Gun and a Noodle Shop (2010), το ανατολίτικο remake του Blood Simple. (1984) από τον Zhang Yimou, να αποδεικνύεται αυστηρά κατάλληλο για ανατολίτες, το Νορβηγικό En Ganske Snill Mann / A Somewhat Gentle Man (2010) να γοητεύει με την ερμηνεία του Stellan Skarsgaard, αλλά με τίποτα ιδιαίτερο παραπέρα, και το Bal / Honey (2010), το τρίτο μέρος της τριλογίας του Semih Kaplanoglu, που τώρα βρίσκει τον Yussuf στα παιδικά του χρόνια, να ξεδιπλώνεται αναμενόμενα νωχελικά, αναλωνόμενο σε στείρους συμβολισμούς, ενώ για το Greenberg του Noah Baumbach και το Submarino του Thomas Vinterberg, τα είπαμε.
Κάπου εκεί μέσα όμως, εμφανίστηκε το Der Räuber, δυνατό στίγμα του γερμανικού δυναμικού, ένα καλοκουρδισμένο αστυνομικό θρίλερ, βασισμένο στην Überδημοφιλή εδώ ιστορία του δρομέα ληστή που, αφού πέρασε την πρώτη του ποινή μέσα στη φυλακή, τρέχοντας γύρω-γύρω το προαύλιο, βγήκε προπονημένος για να κερδίσει σειρά μαραθώνιων στην Αυστρία, να αδειάσει σειρά τραπεζών στη Βιέννη και τα περίχωρα, και να πυροδοτήσει ένα μανιώδες ανθρωποκυνηγητό, σκοτώνοντας τον ενοχλητικό υπεύθυνο αναστολής και επανένταξής του. Η ταινία έκανε την επίσημη πρεμιέρα της προχθές για να αποκτήσει άμεσα το buzz της δυνατής συμμετοχής, και να γεμίσει τη χθεσινοβραδινή δημόσια προβολή της, με Γερμανούς και μη, που εκστασιάστηκαν με τη σφιχτή πλοκή, την εξαιρετική ενέργεια στη σκηνοθεσία και τη δυναμική παρουσία του Andreas Lust στον ρόλο ενός απ’ τους πιο εναλλακτικούς ληστές τραπεζών που κυκλοφορούν εκεί έξω. Η επιστροφή του Benjamin Heisenberg στις οθόνες, μισή δεκαετία μετά το πολυβραβευμένο Schläfer (2005), μπορεί να είναι λίγο κρύα και άτονη στο δράμα της, αλλά έχει την αδρεναλίνη που χρειάζεται σε όλους τους άλλους τομείς, για να κλέψει και κάνα βραβείο. Ειδικά αν ο Herzog εκτιμήσει και τον αφαιρετικό τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται η αληθινότητα της ιστορίας.
Απ’ την άλλη, μπόλικο δράμα έχει να δείξει το Shahada (2010), ένα γαϊτανάκι παράλληλων και διαπλεκόμενων ιστοριών, που έκανε σήμερα το πρωί την πρώτη του δημοσιογραφική, και προσπαθεί να αποδείξει ότι ο κόσμος δεν είναι παρά ένα μικρό χωριό, ειδικά όταν είσαι μουσουλμάνος στη Γερμανία. Προσιτό και ισορροπημένο και απογυμνωμένο από τις δηθενιές σημαντικότητας, τύπου Crash (2005) και Babel (2006), το πρώτο μεγάλου μήκους έργο του Burhan Qurbani --ήδη βραβευμένου στο Αμβούργο για την μικρού μήκους του Illusion (2007)--, μπορεί να μην σου αποκαλύπτει την αλήθεια της ανθρώπινης κατάστασης (ή κάποια εκδοχή της που να μην έχεις ξαναδεί), αλλά τουλάχιστον δεν σου τρίβει στη μούρη ότι την κατέχει και ο τόνος με τον οποίο προσεγγίζει την σχέση του Κορανιού με την πραγματικότητα, παρά τις μικρές δόσεις διδακτισμού του, παρέχει στις ιστορίες έναν βατό κεντρικό άξονα να πατήσουν και να φτιάξουν ένα αξιοπρεπές απολαυστικό σύνολο.
Previously on Movies for the Masses: Greenberg (2010): Berlinale competition trailer
Greenberg (2010): Berlinale competition trailer
Από ένα αδρό προσχέδιο που είχε γράψει κι είχε δώσει στη γυναίκα του, την Jennifer Jason Leigh, να ρίξει μια ματιά, ξεκίνησε το Greenberg που κάνει απόψε την παγκόσμια πρώτη του στο Βερολίνο, μια ιστορία όχι για την κρίση της μέσης ηλικίας, που ο Noah Baumbach παίρνει για συνδεδεμένη με τον οικογενειάρχη μεσήλικα που παθαίνει ένα σοκ όταν αντιλαμβάνεται ότι έχει γίνει ο πατέρας του, αλλά μια ταινία για έναν άνθρωπο που ξαφνικά στα 40 του, αντιλαμβάνεται ότι η εικόνα που πάντα ήθελε να έχει για τον εαυτό του, δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με την εικόνα που έχουν σχηματίσει οι άλλοι γι’ αυτόν, και συνειδητοποιεί ότι δεν φταίνε στ’ αλήθεια οι άλλοι που δεν τον καταλαβαίνουν, αλλά ο ίδιος που δεν κατάλαβε ότι δεν ξεκίνησε ποτέ να κάνει τίποτα με τη ζωή του.
Αυτά σκεφτόταν όταν έγραφε το σενάριο, ακούγοντας το NY, I Love You But You’re Bringing Me Down, των LCD Soundsystem και μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στη Νέα Υόρκη που τον ανέθρεψε και το Los Angeles που τον συντηρεί κι αυτόν και την οικογένειά του, δυο πόλεις με ένα τεράστιο πολιτισμικό χάσμα, που προσπαθεί να περάσει και στην ταινία του, την τρίτη δουλειά του μετά τη σεναριακή συνεργασία με τον Wes Anderson στο The Life Aquatic (2004), ο σκηνοθέτης του πολυβραβευμένου ημιαυτοβιογραφικού The Squid and the Whale (2005) και του τραγικωμικού Margot at the Wedding (2007).
Παίζοντας πάλι με συγχορδίες ατσαλοσύνης και ομοβροντίες άβολων στιγμών, ο Baumbach ψάχνει το χιούμορ και τη γλυκύτητα της εναλλακτικής ρομεντί στην απροσδόκητη ερωτική ιστορία δυο απόβλητων της κοινωνίας, όπως τους ερμηνεύουν η Greta Gerwig στο ρόλο ατσούμπαλης πιτσιρίκας εθισμένη στην ανάγκη της να βοηθάει τους άλλους, και ο Ben Stiller που στην απόπειρά του να παρουσιάσει δραματικό προφίλ, αφήνει μαλούρα-κράνος και φορτώνεται ένα γελοίο γιλέκο που μοιάζει ραμμένο πάνω του, για να παίξει τυπάκο με ιστορικό νευρικής κατάρρευσης, συμπτώματα αγοραφοβίας, και πάθος να γράφει σε γράμματα διαμαρτυρίας σε εταιρείες, όσα δεν βρίσκει κανένα δίπλα του να ανεχτεί να τον ακούσει να λέει. Δυο τυπικοί δυσλειτουργικοί άνθρωποι, ξεκάθαρα φτιαγμένοι ένας για τον άλλο, βγάζουν παρέλαση τις νευρώσεις τους, σε μια ταινία που πιάνει παλμό μετά από μιάμιση ώρα αναμάσησης όλων των κανόνων της αμερικάνικης ανεξάρτητης σκηνής, τον κρατάει για το μισό λεπτό που διαρκεί η συνειδητοποίηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο κεντρικός της χαρακτήρας και επιστρέφει στις κατ’ εξακολούθηση απόπειρες δολοφονίας σου από overload αμηχανίας για να χαραχθεί ως άλλο ένα παράδειγμα του πώς τα δείγματα του εδραιωμένου σύγχρονου αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου, μεταμορφώνονται όλο και πιο τακτικά στα προκατασκευασμένα προϊόντα που προσπαθούσαν οι εναλλακτικοί δημιουργοί να ξορκίσουν, γυρνώντας την πλάτη τους στα συστήματα του Hollywood εξ αρχής.
Αυτά σκεφτόταν όταν έγραφε το σενάριο, ακούγοντας το NY, I Love You But You’re Bringing Me Down, των LCD Soundsystem και μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στη Νέα Υόρκη που τον ανέθρεψε και το Los Angeles που τον συντηρεί κι αυτόν και την οικογένειά του, δυο πόλεις με ένα τεράστιο πολιτισμικό χάσμα, που προσπαθεί να περάσει και στην ταινία του, την τρίτη δουλειά του μετά τη σεναριακή συνεργασία με τον Wes Anderson στο The Life Aquatic (2004), ο σκηνοθέτης του πολυβραβευμένου ημιαυτοβιογραφικού The Squid and the Whale (2005) και του τραγικωμικού Margot at the Wedding (2007).
Παίζοντας πάλι με συγχορδίες ατσαλοσύνης και ομοβροντίες άβολων στιγμών, ο Baumbach ψάχνει το χιούμορ και τη γλυκύτητα της εναλλακτικής ρομεντί στην απροσδόκητη ερωτική ιστορία δυο απόβλητων της κοινωνίας, όπως τους ερμηνεύουν η Greta Gerwig στο ρόλο ατσούμπαλης πιτσιρίκας εθισμένη στην ανάγκη της να βοηθάει τους άλλους, και ο Ben Stiller που στην απόπειρά του να παρουσιάσει δραματικό προφίλ, αφήνει μαλούρα-κράνος και φορτώνεται ένα γελοίο γιλέκο που μοιάζει ραμμένο πάνω του, για να παίξει τυπάκο με ιστορικό νευρικής κατάρρευσης, συμπτώματα αγοραφοβίας, και πάθος να γράφει σε γράμματα διαμαρτυρίας σε εταιρείες, όσα δεν βρίσκει κανένα δίπλα του να ανεχτεί να τον ακούσει να λέει. Δυο τυπικοί δυσλειτουργικοί άνθρωποι, ξεκάθαρα φτιαγμένοι ένας για τον άλλο, βγάζουν παρέλαση τις νευρώσεις τους, σε μια ταινία που πιάνει παλμό μετά από μιάμιση ώρα αναμάσησης όλων των κανόνων της αμερικάνικης ανεξάρτητης σκηνής, τον κρατάει για το μισό λεπτό που διαρκεί η συνειδητοποίηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο κεντρικός της χαρακτήρας και επιστρέφει στις κατ’ εξακολούθηση απόπειρες δολοφονίας σου από overload αμηχανίας για να χαραχθεί ως άλλο ένα παράδειγμα του πώς τα δείγματα του εδραιωμένου σύγχρονου αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου, μεταμορφώνονται όλο και πιο τακτικά στα προκατασκευασμένα προϊόντα που προσπαθούσαν οι εναλλακτικοί δημιουργοί να ξορκίσουν, γυρνώντας την πλάτη τους στα συστήματα του Hollywood εξ αρχής.
Previously on Movies for the Masses: The Ghost Writer (2010): Berlinale premiere trailer
The Ghost Writer (2010): Berlinale premiere trailer
«Ήθελε να κάνει ένα Chinatown (1974)» λέει ο Robert Harris για τον Roman Polanski, στην τιγκαρισμένη αίθουσα του Hayatt στη συνέντευξη Τύπου του The Ghost Writer στη Berlinale, λίγο μετά την δημοσιογραφική προβολή της ταινίας στο Palast, όπου θα κάνει απόψε και τα πρώτη δημόσια αποκαλυπτήριά της. «Με είχε πάρει τηλέφωνο και μου λέει ‘Τί κάνεις αυτόν τον καιρό;’ και του είπα ότι έγραφα ένα βιβλίο για έναν ghost writer. ‘Ακούγεται απίστευτα βαρετό’, μου απάντησε, γιατί ήθελε να κάνουμε μαζί το Pompeii (2011). Αφού ταλαιπωρηθήκαμε με το Pompeii, του έστειλα μια κόπια απ’ το μυθιστόρημα και λίγο καιρό μετά με πήρε ξανά τηλέφωνο και μου είπε ‘Έι, αυτό να κάνουμε! Έχει σασπένς, έχει δράση, είναι Chinatown!’»
Chinatown βέβαια δεν του βγήκε, αλλά μεταφέροντας το πολιτικό θρίλερ του Harris, ένα εξαιρετικά συναρπαστικό ανάγνωσμα από έναν εξαιρετικό συγγραφέα του σύγχρονου pulp noir, το οποίο μεταφέρει πρακτικά λέξη προς λέξη, γεμίζοντάς το με πηχτή ένταση και ηλεκτρισμένο μυστήριο, αν μη τι άλλο ο Polanski σου θυμίζει γιατί είναι ο Polanski. Σαν να πετυχαίνεις μπροστά σου σωστή, μεστή ταινία μετά από μακριά σειρά μισοψημένων αποπειρών, ο Ghost Writer σου θυμίζει τι σημαίνει σκηνοθέτης με άριστη μαεστρία της τέχνης του, εντελώς συγκεκριμένη εικόνα του τί θέλει να κάνει, και αδιαμφισβήτη γνώση του πώς να το κάνει. «Δεν έχω μπορέσει να το ξαναπώ αυτό για σκηνοθέτη, αλλά με τον Polanski νιώθω ότι είναι εντελώς υπεύθυνος για τον τρόπο που έπαιξα τον χαρακτήρα μου», είπε ο Ewan McGregor που παίζει τον ρόλο του τίτλου, και του οποίου η γλυκόφατσα χαλάει λίγο τον κυνισμό του χαρακτήρα, συμπληρώνοντας ότι «αν και δεν είναι εδώ μαζί μας, είναι εντελώς υπεύθυνος γι’ αυτήν την ταινία, το αποτύπωμά του είναι παντού και το αποτέλεσμα είναι ολοκληρωτικά δικό του».
Η απουσία του Polanski απ’ την πρώτη παγκόσμια της ταινίας του απόψε, είναι είναι απ’ τα πιο συζητημένα θέματα της φετινής Berlinale, όπως ήταν και η απουσία του Polanski απ’ τα τελευταία στάδια της προετοιμασίας της ταινίας, όμως ο σκηνοθέτης είχε ήδη στείλει το rough cut της ταινίας του στους παραγωγούς, αρκετά πριν τα περιστατικά της Ελβετίας και όπως σημείωσαν στη συνέντευξη Τύπου «ένα rough cut απ’ τον Polanski είναι σαν ένα τελικό cut απ’ το 99% των σκηνοθετών εκεί έξω, οπότε όταν συνελήφθη, ξέραμε ότι η ταινία θα ήταν έτοιμη για την πρεμιέρα της στο Βερολίνο». Όλοι περίμεναν στην συνέντευξη Τύπου να αναγνωσθεί επιστολή κι από τον ίδιο τον Polanski, πράγμα που δεν έγινε, ενώ η αναφορές στην φυλάκισή του διατηρήθηκαν σ' ένα μίνιμουμ με εξάρσεις γλυκανάλατου, όπως η αναφορά του Pierce Brosnan που στέλνει την αγάπη του στην οικογένεια του σκηνoθέτη. Αλλά πάλι, κανείς δεν ξέρει κι η πρεμιέρα τι θα φέρει.
Chinatown βέβαια δεν του βγήκε, αλλά μεταφέροντας το πολιτικό θρίλερ του Harris, ένα εξαιρετικά συναρπαστικό ανάγνωσμα από έναν εξαιρετικό συγγραφέα του σύγχρονου pulp noir, το οποίο μεταφέρει πρακτικά λέξη προς λέξη, γεμίζοντάς το με πηχτή ένταση και ηλεκτρισμένο μυστήριο, αν μη τι άλλο ο Polanski σου θυμίζει γιατί είναι ο Polanski. Σαν να πετυχαίνεις μπροστά σου σωστή, μεστή ταινία μετά από μακριά σειρά μισοψημένων αποπειρών, ο Ghost Writer σου θυμίζει τι σημαίνει σκηνοθέτης με άριστη μαεστρία της τέχνης του, εντελώς συγκεκριμένη εικόνα του τί θέλει να κάνει, και αδιαμφισβήτη γνώση του πώς να το κάνει. «Δεν έχω μπορέσει να το ξαναπώ αυτό για σκηνοθέτη, αλλά με τον Polanski νιώθω ότι είναι εντελώς υπεύθυνος για τον τρόπο που έπαιξα τον χαρακτήρα μου», είπε ο Ewan McGregor που παίζει τον ρόλο του τίτλου, και του οποίου η γλυκόφατσα χαλάει λίγο τον κυνισμό του χαρακτήρα, συμπληρώνοντας ότι «αν και δεν είναι εδώ μαζί μας, είναι εντελώς υπεύθυνος γι’ αυτήν την ταινία, το αποτύπωμά του είναι παντού και το αποτέλεσμα είναι ολοκληρωτικά δικό του».
Η απουσία του Polanski απ’ την πρώτη παγκόσμια της ταινίας του απόψε, είναι είναι απ’ τα πιο συζητημένα θέματα της φετινής Berlinale, όπως ήταν και η απουσία του Polanski απ’ τα τελευταία στάδια της προετοιμασίας της ταινίας, όμως ο σκηνοθέτης είχε ήδη στείλει το rough cut της ταινίας του στους παραγωγούς, αρκετά πριν τα περιστατικά της Ελβετίας και όπως σημείωσαν στη συνέντευξη Τύπου «ένα rough cut απ’ τον Polanski είναι σαν ένα τελικό cut απ’ το 99% των σκηνοθετών εκεί έξω, οπότε όταν συνελήφθη, ξέραμε ότι η ταινία θα ήταν έτοιμη για την πρεμιέρα της στο Βερολίνο». Όλοι περίμεναν στην συνέντευξη Τύπου να αναγνωσθεί επιστολή κι από τον ίδιο τον Polanski, πράγμα που δεν έγινε, ενώ η αναφορές στην φυλάκισή του διατηρήθηκαν σ' ένα μίνιμουμ με εξάρσεις γλυκανάλατου, όπως η αναφορά του Pierce Brosnan που στέλνει την αγάπη του στην οικογένεια του σκηνoθέτη. Αλλά πάλι, κανείς δεν ξέρει κι η πρεμιέρα τι θα φέρει.
Previously on Movies for the Masses: Les Aventures [...] d'Adèle Blanc-Sec (2010): Teasers
The Princess and the Frog (2009)
Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος
Σκηνοθεσία: Ron Clements & John Musker
Σενάριο: Ron Clements & John Musker, Rob Edwards, Ed Baker (παραμύθι)
Ακούγονται: Anika Noni Rose, Bruno Campos, κ.ά.
Δες/Κρύψε το trailer
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ΑΤΤΙΚΟΝ CINEMAX CLASS
Σταδίου 19 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210-3228821.
Πεμ. - Τρ.: 15.50
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΝΕΑΠΟΛΗ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Β. Σοφίας 124 (ΜΕΤΡΟ Αμπελόκηποι), 2107782122.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Β. Σοφίας 124 (ΜΕΤΡΟ Αμπελόκηποι), 2107782122.
Σαβ. - Δευτ.: 16.00. Κυρ. & 14.00 μεταγλ
ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΔΙΑΝΑ
Περικλέους 14, Μαρούσι (ΗΣΑΠ Μαρούσι), 210-8028587.
Σαβ. - Κυρ.: 11.30/ 14.45 μεταγλ
ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 2
Λ. Κηφισίας 245, Ζηρίνειο, Κηφισιά (ΗΣΑΠ Κηφισιά), 2106233567, 2106232808.
Πεμ. - Τρ.: 16.20. Σάβ., Κυρ. & 18.20
ΗΡΑΚΛΕΙΟ - Ν.ΙΩΝΙΑ
ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2
Λ. Ηρακλείου 386, Ν. Ηράκλειο, 2102826873, 2102825607.
Πεμ. - Τετ.: 17.40. Σάβ., Κυρ. & 16.00
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ - ΑΙΓΑΛΕΩ - ΧΑΪΔΑΡΙ
CINE CITY 2
Κωνσταντινουπόλεως 82, Πλατεία Μπουρνάζι, 210-5756243.
Πεμ. - Τετ.: 18.30. Κυρ., Δευτ. & 16.30
ΑΝΟΙΞΗ (ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ) 2+1 ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Αγωνιστών Στρατοπέδου 49, Χαϊδάρι, 210-5813470, 210-5813450.
Πεμ. - Τετ.: 17.00/ 19.00 μεταγλ
VILLAGE CINEMAS ΠΑΓΚΡΑΤΙ
VILLAGE CINEMAS ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 3 COSMOTE
Υμηττού 110 & Χρεμωνίδου (Εμπ. Κέντρο Athens Millenium), Παγκράτι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.50/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.30/ 13.40
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.45/ 17.00/ 19.15. Σάβ.-Δευτ. & 12.30 μεταγλ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 11
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.15/ 16.30. Σάβ.-Δευτ. & 12.00 μεταγλ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 12
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.45/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.15/ 13.30 μεταγλ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 15
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.15/ 17.30. Σάβ.-Δευτ. & 13.00 μεταγλ
ΦΙΞ - Ν. ΣΜΥΡΝΗ - Π. ΦΑΛΗΡΟ
ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1
Κ. Παλαιολόγου 18, Ν. Σμύρνη, 2109333820, 2109350439.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ
ΑΙΓΛΗ 2
Λ. Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Λεωφ.Δημοκρατίας 67Α, Ίλιον, 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 16.00. Σάβ.-Δευτ. & 12.00/ 14.00 μεταγλ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Δημοκρατίας 67Α, Ίλιον, 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 17.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.00/ 13.00/ 15.00 μεταγλ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 6
Λεωφ.Δημοκρατίας 67Α, Ίλιον, 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 18.15 μεταγλ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Αχαρνών 373-375. (ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος), 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 16.10/ 18.10. Σάβ.-Δευτ. & 12.10/ 14.10 μεταγλ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Αχαρνών 373-375. (ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος), 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 17.20/ 19.20. Σάβ.-Δευτ. & 11.20/ 13.20/ 15.20 μεταγλ
ΚΑΛΛΙΘΕΑ
ΕΤΟΥΑΛ
Ελ. Βενιζέλου 152, Πλ. Δαβάκη, Καλλιθέα, 210-9592611, 2109536742.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ODEON KOSMOPOLIS - ΜΑΡΟΥΣΙ
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 7
Λεωφ.Κηφισίας 73, Αγ.Θωμάς, Μαρούσι (Κόμβος Αττικής Οδού), 8011160000Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 17.50. Σάβ.-Δευτ. & 11.20/ 13.30/ 15.40 μεταγλ
NANA CINEMAX - ΔΑΦΝΗ
ΝΑΝΑ CINEMAX ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Λ.Βουλιαγμένης 179 (ΜΕΤΡΟ Αγ.Ιωάννης), 2109703158, 2109706865.
Πεμ. - Τετ.: 16.50/ 19.10. Σάβ., Κυρ. & 14.30. Κυρ. & 12.00. Τετ. μόνο στις 19.10
ΝΑΝΑ CINEMAX ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λ.Βουλιαγμένης 179 (ΜΕΤΡΟ Αγ.Ιωάννης), 2109703158, 2109706865.
Πεμ. - Τετ.: 18.00. Σάβ., Κυρ. & 15.40. Κυρ. & 13.20
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1 ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Πατησίων 140, 2108259975, 2108215327.
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 19.40. Σάβ., Κυρ. & 15.20. Κυρ. & 13.10
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1 ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Πατησίων 140, 2108259975, 2108215327.
Σαβ. - Κυρ.: 16.20. Κυρ. & 12.00/ 14.15
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 3
Aνδρέα Παπανδρέου (παραπλεύρως Αττικής Οδού) ΗΣΑΠ Νερατζιώτισσα, Μαρούσι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 13.30/ 15.45/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.15 μεταγλ
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Aνδρέα Παπανδρέου (παραπλεύρως Αττικής Οδού) ΗΣΑΠ Νερατζιώτισσα, Μαρούσι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.00/ 17.15. Σάβ.-Δευτ. & 12.45 μεταγλ
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 8 LAYS
Aνδρέα Παπανδρέου (παραπλεύρως Αττικής Οδού) ΗΣΑΠ Νερατζιώτισσα, Μαρούσι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.15/ 16.30. Σάβ.-Δευτ. & 12.00/ 18.45 μεταγλ
ODEON STARCITY - Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ
ODEON STARCITY ΑΙΘΟΥΣΑ 9
Λεωφ.Συγγρου 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 17.20. Σάβ.-Δευτ. & 15.10. Κυρ.-Δευτ. & 12.30 μεταγλ
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO ΑΙΘΟΥΣΑ 3 CINEMA ING
Παλαιά Λεωφ.Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτίνη 3, Δέλτα Π.Φαλήρου, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.50/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.30/ 13.40 μεταγλ
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Παλαιά Λεωφ.Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτίνη 3, Δέλτα Π.Φαλήρου, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 16.50/ 19.00. Σάβ.-Δευτ. & 12.30/ 14.40 μεταγλ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Ζησιμοπούλου 7 & Α. Μεταξά, Γλυφάδα, 2108108230, 2108983238.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Ζησιμοπούλου 7 & Α. Μεταξά, Γλυφάδα, 2108108230, 2108983238.
Σαβ. - Δευτ.: 16.00. Κυρ. & 14.00 μεταγλ.
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 3
Ζησιμοπούλου 7 & Α. Μεταξά, Γλυφάδα, 2108108230, 2108983238.
Σαβ. - Δευτ.: 16.00. Κυρ. 14.00 μεταγλ
3.5/5Σκηνοθεσία: Ron Clements & John Musker
Σενάριο: Ron Clements & John Musker, Rob Edwards, Ed Baker (παραμύθι)
Ακούγονται: Anika Noni Rose, Bruno Campos, κ.ά.
Δες/Κρύψε το trailer
Στη κορύφωση του βρυχηθμού των roaring twenties, o αποκληρωμένος πρίγκιπας Naveen της Maldonia και η αποταμιεύτρα μαυρούλα Tiana του μπαμπά της, μπλέκουν σε περιπέτειες με τον Shadow Man στο πανηγύρι στους δρόμους της Louisiana.
Something old, something new, η νέα εμφάνιση της Disney Animation, χριστουγεννιάτικη στην Αμερική, έχει πολλά παράλληλα με τη βικτοριανή παράδοση στις νυφικές εμφανίσεις, προσπαθώντας να συνδυάσει την επιστροφή στο κλασικό σκίτσο με το άμεσο και αυθόρμητο της σημερινής εποχής. Έτσι, πιο σημαδιακά, το σκηνικό της Νέας Ορλεάνης των 20s σε αμβλεία εστίαση στο φόντο, μπορείς να το δεις και σα τον καλύτερο τρόπο να ξαναεμφανιστούν.. άφαντοι οι μαύροι σε παραγωγή της εταιρείας μετά το Song of the South (1946) άμα είσαι αρκετά μίζερος, μπορείς να το δεις και σαν το πνεύμα αέρινης ζωηρής δημιουργικότητας που χρειάζονταν, σα τη λευκή μαγεία που είχε χάσει το studio στον 21ο αιώνα και προσπάθησε να τη ξαναβρεί έστω και ενέσιμη. Ένεση μαγείας στη παραγωγή είναι και η διεύθυνση των Ron Clements & John Musker, των υπεύθυνων για τη Μικρή Γοργόνα (1989) και τον Αλαντίν (1992) που σηματοδότησαν τότε τη νέα χρυσή εποχή στο κινούμενο της Disney, και επέβλεψαν τώρα μια ακόμα πιο δύσκολη ισορροπία σε ένα παραμύθι με πριγκίπισσες και βατράχους που πρέπει να ξέρει τα παραμύθια με πριγκίπισσες και βατράχους και από την ανάποδη (αρκετά για να μη τα παίρνει στα σοβαρά και να αστειεύεται εκπληκτικά μαζί τους στο πρόσωπο.. φιλόδοξης ξανθής μικρούλας) και από τη καλή (αρκετά για να αφηγηθεί με επιτυχία ακόμα ένα, κομπλέ με βασιλικό ευτυχισμένο τέλος). Ένεση μαγείας κατευθείαν στον κώλο σα κλωτσιά για κούνημα, είναι και τα τραγούδια του Randy Newman, με στοιχεία από την αθωότητα των gospel και τη σπιρτάδα της jazz όπως θα περίμενες και όπως οφείλανε, τραγούδια που μπορεί να σου φαίνονται αδύναμα σε σχέση με τα χιλιοακουσμένα των αρχών των 90s αλλά έχουν τις προϋποθέσεις να γίνουν εξίσου κλασικά στο repeat, και η οσκαρική υποψηφιότητα του όχι και τόσο.. πιασάρικου Down in New Orleans προς κάτι που αντέχει εξέταση δείχνει.
Something borrowed, something blue, το εκπληκτικότερο στο νεορέτρο σκίτσο της Πριγκίπισσας και του Βατράχου (2009) δεν είναι ο φίνος τρόπος με τον οποίο τονίζει τις απότομες παραμυθένιες μεταμορφώσεις που υλοποιούνται μόνο με μολύβι (και όχι με ποντίκι), ούτε το μαγικό παιχνίδι των δυο διαστάσεων που κυριολεκτικά ζωγραφίζονται σα σκιές στους τοίχους σε όλη τη διάρκεια. Με τη καθοδήγηση πια του John Lasseter που επέστρεψε θριαμβευτής με τη Pixar του, η Disney επιστρέφει ακομπλεξάριστα και στον Don Bluth που την εγκατέλειψε πριν 30 χρόνια για να καθορίσει το σκίτσο στα 80s, όχι μόνο στη μεγάλη οθόνη αλλά και στα μάτια του κάθε geek με το Dragon's Lair. Από το στιλ του ανθρώπου που βάσιμα μπορείς να ισχυριστείς ότι, σαν ανταγωνιστής, ανάγκασε το στούντιο του πόντικα να πάρει στροφές πριν είκοσι χρόνια, η Πριγκίπισσα δανείζεται άπλετα, σαν αναφορά σεβασμού πια, και απολαυστικότατα, ειδικά σε κάτι σκηνές με τρομπετίστα τζαζιάρη κροκόδειλο. Οι σκηνές αυτές είναι και οι μοναδικές πραγματικά γαργαλιστικές στην αφήγηση, αλλά η ταινία κολυμπάει συνεχώς στα γαλανο-πράσινα νερά του Mississippi κυριολεκτικά με βατραχένια άνεση και, στο ανατρεπτικό πνεύμα της Pixar, κάνει τους μπάκακες ήρωές της στο μεγαλύτερο μέρος, χωρίς να φοβάται να σε εκπλήσσει για αλλαγή (μέχρι και σε, σπάνιο για τη παράδοση, θάνατο ενός από το κεφάτο τσούρμο των χαρακτήρων).
And a silver sixpence in her shoe, η Πριγκίπισσα είναι μάλλον το μοναδικό κινούμενο των 00s που έγινε καθαρά από μεράκι και εύλογα το καλύτερο εκτός Pixar, όμως πίσω από το αυθεντικό δημιουργικό χαμογελάκι της, διακρίνεις το άγχος για την οικονομική επιτυχία που θα εξασφάλιζε συνέχεια και στο εγχείρημα αλλά και σε όλη τη θαυμάσια παράδοση που βγάζει περιφερειακά κομψοτεχνήματα όπως το Secret of Kells (2009). Κάπως σα νυφικό, το φιλμ είναι και στημένο και στολισμένο και καρναβαλισμένο και προσεχτικό και ποτισμένο με οινόπνευμα για να βγάλει τη πίεση, και κυρίως ντύνει μελλοντικές νοικοκυρές τις εργατιάρες καριερο-χτυπημένες, πιστό στο πνεύμα ολικής επαναφοράς του. Αλλά από την άλλη, μπορεί και να δυσκολεύεσαι να τα δεις ολαυτά σαν απαραίτητα αρνητικά.
Something old, something new, η νέα εμφάνιση της Disney Animation, χριστουγεννιάτικη στην Αμερική, έχει πολλά παράλληλα με τη βικτοριανή παράδοση στις νυφικές εμφανίσεις, προσπαθώντας να συνδυάσει την επιστροφή στο κλασικό σκίτσο με το άμεσο και αυθόρμητο της σημερινής εποχής. Έτσι, πιο σημαδιακά, το σκηνικό της Νέας Ορλεάνης των 20s σε αμβλεία εστίαση στο φόντο, μπορείς να το δεις και σα τον καλύτερο τρόπο να ξαναεμφανιστούν.. άφαντοι οι μαύροι σε παραγωγή της εταιρείας μετά το Song of the South (1946) άμα είσαι αρκετά μίζερος, μπορείς να το δεις και σαν το πνεύμα αέρινης ζωηρής δημιουργικότητας που χρειάζονταν, σα τη λευκή μαγεία που είχε χάσει το studio στον 21ο αιώνα και προσπάθησε να τη ξαναβρεί έστω και ενέσιμη. Ένεση μαγείας στη παραγωγή είναι και η διεύθυνση των Ron Clements & John Musker, των υπεύθυνων για τη Μικρή Γοργόνα (1989) και τον Αλαντίν (1992) που σηματοδότησαν τότε τη νέα χρυσή εποχή στο κινούμενο της Disney, και επέβλεψαν τώρα μια ακόμα πιο δύσκολη ισορροπία σε ένα παραμύθι με πριγκίπισσες και βατράχους που πρέπει να ξέρει τα παραμύθια με πριγκίπισσες και βατράχους και από την ανάποδη (αρκετά για να μη τα παίρνει στα σοβαρά και να αστειεύεται εκπληκτικά μαζί τους στο πρόσωπο.. φιλόδοξης ξανθής μικρούλας) και από τη καλή (αρκετά για να αφηγηθεί με επιτυχία ακόμα ένα, κομπλέ με βασιλικό ευτυχισμένο τέλος). Ένεση μαγείας κατευθείαν στον κώλο σα κλωτσιά για κούνημα, είναι και τα τραγούδια του Randy Newman, με στοιχεία από την αθωότητα των gospel και τη σπιρτάδα της jazz όπως θα περίμενες και όπως οφείλανε, τραγούδια που μπορεί να σου φαίνονται αδύναμα σε σχέση με τα χιλιοακουσμένα των αρχών των 90s αλλά έχουν τις προϋποθέσεις να γίνουν εξίσου κλασικά στο repeat, και η οσκαρική υποψηφιότητα του όχι και τόσο.. πιασάρικου Down in New Orleans προς κάτι που αντέχει εξέταση δείχνει.
Something borrowed, something blue, το εκπληκτικότερο στο νεορέτρο σκίτσο της Πριγκίπισσας και του Βατράχου (2009) δεν είναι ο φίνος τρόπος με τον οποίο τονίζει τις απότομες παραμυθένιες μεταμορφώσεις που υλοποιούνται μόνο με μολύβι (και όχι με ποντίκι), ούτε το μαγικό παιχνίδι των δυο διαστάσεων που κυριολεκτικά ζωγραφίζονται σα σκιές στους τοίχους σε όλη τη διάρκεια. Με τη καθοδήγηση πια του John Lasseter που επέστρεψε θριαμβευτής με τη Pixar του, η Disney επιστρέφει ακομπλεξάριστα και στον Don Bluth που την εγκατέλειψε πριν 30 χρόνια για να καθορίσει το σκίτσο στα 80s, όχι μόνο στη μεγάλη οθόνη αλλά και στα μάτια του κάθε geek με το Dragon's Lair. Από το στιλ του ανθρώπου που βάσιμα μπορείς να ισχυριστείς ότι, σαν ανταγωνιστής, ανάγκασε το στούντιο του πόντικα να πάρει στροφές πριν είκοσι χρόνια, η Πριγκίπισσα δανείζεται άπλετα, σαν αναφορά σεβασμού πια, και απολαυστικότατα, ειδικά σε κάτι σκηνές με τρομπετίστα τζαζιάρη κροκόδειλο. Οι σκηνές αυτές είναι και οι μοναδικές πραγματικά γαργαλιστικές στην αφήγηση, αλλά η ταινία κολυμπάει συνεχώς στα γαλανο-πράσινα νερά του Mississippi κυριολεκτικά με βατραχένια άνεση και, στο ανατρεπτικό πνεύμα της Pixar, κάνει τους μπάκακες ήρωές της στο μεγαλύτερο μέρος, χωρίς να φοβάται να σε εκπλήσσει για αλλαγή (μέχρι και σε, σπάνιο για τη παράδοση, θάνατο ενός από το κεφάτο τσούρμο των χαρακτήρων).
And a silver sixpence in her shoe, η Πριγκίπισσα είναι μάλλον το μοναδικό κινούμενο των 00s που έγινε καθαρά από μεράκι και εύλογα το καλύτερο εκτός Pixar, όμως πίσω από το αυθεντικό δημιουργικό χαμογελάκι της, διακρίνεις το άγχος για την οικονομική επιτυχία που θα εξασφάλιζε συνέχεια και στο εγχείρημα αλλά και σε όλη τη θαυμάσια παράδοση που βγάζει περιφερειακά κομψοτεχνήματα όπως το Secret of Kells (2009). Κάπως σα νυφικό, το φιλμ είναι και στημένο και στολισμένο και καρναβαλισμένο και προσεχτικό και ποτισμένο με οινόπνευμα για να βγάλει τη πίεση, και κυρίως ντύνει μελλοντικές νοικοκυρές τις εργατιάρες καριερο-χτυπημένες, πιστό στο πνεύμα ολικής επαναφοράς του. Αλλά από την άλλη, μπορεί και να δυσκολεύεσαι να τα δεις ολαυτά σαν απαραίτητα αρνητικά.
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής
ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ΑΤΤΙΚΟΝ CINEMAX CLASS
Σταδίου 19 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210-3228821.
Πεμ. - Τρ.: 15.50
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΝΕΑΠΟΛΗ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Β. Σοφίας 124 (ΜΕΤΡΟ Αμπελόκηποι), 2107782122.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Β. Σοφίας 124 (ΜΕΤΡΟ Αμπελόκηποι), 2107782122.
Σαβ. - Δευτ.: 16.00. Κυρ. & 14.00 μεταγλ
ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΔΙΑΝΑ
Περικλέους 14, Μαρούσι (ΗΣΑΠ Μαρούσι), 210-8028587.
Σαβ. - Κυρ.: 11.30/ 14.45 μεταγλ
ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 2
Λ. Κηφισίας 245, Ζηρίνειο, Κηφισιά (ΗΣΑΠ Κηφισιά), 2106233567, 2106232808.
Πεμ. - Τρ.: 16.20. Σάβ., Κυρ. & 18.20
ΗΡΑΚΛΕΙΟ - Ν.ΙΩΝΙΑ
ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 2
Λ. Ηρακλείου 386, Ν. Ηράκλειο, 2102826873, 2102825607.
Πεμ. - Τετ.: 17.40. Σάβ., Κυρ. & 16.00
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ - ΑΙΓΑΛΕΩ - ΧΑΪΔΑΡΙ
CINE CITY 2
Κωνσταντινουπόλεως 82, Πλατεία Μπουρνάζι, 210-5756243.
Πεμ. - Τετ.: 18.30. Κυρ., Δευτ. & 16.30
ΑΝΟΙΞΗ (ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ) 2+1 ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Αγωνιστών Στρατοπέδου 49, Χαϊδάρι, 210-5813470, 210-5813450.
Πεμ. - Τετ.: 17.00/ 19.00 μεταγλ
VILLAGE CINEMAS ΠΑΓΚΡΑΤΙ
VILLAGE CINEMAS ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 3 COSMOTE
Υμηττού 110 & Χρεμωνίδου (Εμπ. Κέντρο Athens Millenium), Παγκράτι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.50/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.30/ 13.40
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.45/ 17.00/ 19.15. Σάβ.-Δευτ. & 12.30 μεταγλ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 11
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.15/ 16.30. Σάβ.-Δευτ. & 12.00 μεταγλ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 12
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.45/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.15/ 13.30 μεταγλ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 15
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, Άγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.15/ 17.30. Σάβ.-Δευτ. & 13.00 μεταγλ
ΦΙΞ - Ν. ΣΜΥΡΝΗ - Π. ΦΑΛΗΡΟ
ΣΠΟΡΤΙΓΚ 1
Κ. Παλαιολόγου 18, Ν. Σμύρνη, 2109333820, 2109350439.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ
ΑΙΓΛΗ 2
Λ. Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Λεωφ.Δημοκρατίας 67Α, Ίλιον, 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 16.00. Σάβ.-Δευτ. & 12.00/ 14.00 μεταγλ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Δημοκρατίας 67Α, Ίλιον, 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 17.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.00/ 13.00/ 15.00 μεταγλ
STER CINEMAS ΙΛΙΟΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 6
Λεωφ.Δημοκρατίας 67Α, Ίλιον, 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 18.15 μεταγλ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Αχαρνών 373-375. (ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος), 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 16.10/ 18.10. Σάβ.-Δευτ. & 12.10/ 14.10 μεταγλ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Αχαρνών 373-375. (ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος), 2102371000. Τηλ. κρατ. 2102371000, 8018017837.
Πεμ. - Τετ.: 17.20/ 19.20. Σάβ.-Δευτ. & 11.20/ 13.20/ 15.20 μεταγλ
ΚΑΛΛΙΘΕΑ
ΕΤΟΥΑΛ
Ελ. Βενιζέλου 152, Πλ. Δαβάκη, Καλλιθέα, 210-9592611, 2109536742.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ODEON KOSMOPOLIS - ΜΑΡΟΥΣΙ
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 7
Λεωφ.Κηφισίας 73, Αγ.Θωμάς, Μαρούσι (Κόμβος Αττικής Οδού), 8011160000Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 17.50. Σάβ.-Δευτ. & 11.20/ 13.30/ 15.40 μεταγλ
NANA CINEMAX - ΔΑΦΝΗ
ΝΑΝΑ CINEMAX ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Λ.Βουλιαγμένης 179 (ΜΕΤΡΟ Αγ.Ιωάννης), 2109703158, 2109706865.
Πεμ. - Τετ.: 16.50/ 19.10. Σάβ., Κυρ. & 14.30. Κυρ. & 12.00. Τετ. μόνο στις 19.10
ΝΑΝΑ CINEMAX ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λ.Βουλιαγμένης 179 (ΜΕΤΡΟ Αγ.Ιωάννης), 2109703158, 2109706865.
Πεμ. - Τετ.: 18.00. Σάβ., Κυρ. & 15.40. Κυρ. & 13.20
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1 ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Πατησίων 140, 2108259975, 2108215327.
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 19.40. Σάβ., Κυρ. & 15.20. Κυρ. & 13.10
ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1 ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Πατησίων 140, 2108259975, 2108215327.
Σαβ. - Κυρ.: 16.20. Κυρ. & 12.00/ 14.15
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 3
Aνδρέα Παπανδρέου (παραπλεύρως Αττικής Οδού) ΗΣΑΠ Νερατζιώτισσα, Μαρούσι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 13.30/ 15.45/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.15 μεταγλ
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Aνδρέα Παπανδρέου (παραπλεύρως Αττικής Οδού) ΗΣΑΠ Νερατζιώτισσα, Μαρούσι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.00/ 17.15. Σάβ.-Δευτ. & 12.45 μεταγλ
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 8 LAYS
Aνδρέα Παπανδρέου (παραπλεύρως Αττικής Οδού) ΗΣΑΠ Νερατζιώτισσα, Μαρούσι, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.15/ 16.30. Σάβ.-Δευτ. & 12.00/ 18.45 μεταγλ
ODEON STARCITY - Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ
ODEON STARCITY ΑΙΘΟΥΣΑ 9
Λεωφ.Συγγρου 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 17.20. Σάβ.-Δευτ. & 15.10. Κυρ.-Δευτ. & 12.30 μεταγλ
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO ΑΙΘΟΥΣΑ 3 CINEMA ING
Παλαιά Λεωφ.Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτίνη 3, Δέλτα Π.Φαλήρου, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 15.50/ 18.00. Σάβ.-Δευτ. & 11.30/ 13.40 μεταγλ
VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO ΑΙΘΟΥΣΑ 4
Παλαιά Λεωφ.Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτίνη 3, Δέλτα Π.Φαλήρου, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 16.50/ 19.00. Σάβ.-Δευτ. & 12.30/ 14.40 μεταγλ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 1
Ζησιμοπούλου 7 & Α. Μεταξά, Γλυφάδα, 2108108230, 2108983238.
Πεμ. - Τετ.: 17.00 μεταγλ
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Ζησιμοπούλου 7 & Α. Μεταξά, Γλυφάδα, 2108108230, 2108983238.
Σαβ. - Δευτ.: 16.00. Κυρ. & 14.00 μεταγλ.
ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS 3D DIGITAL ΑΙΘΟΥΣΑ 3
Ζησιμοπούλου 7 & Α. Μεταξά, Γλυφάδα, 2108108230, 2108983238.
Σαβ. - Δευτ.: 16.00. Κυρ. 14.00 μεταγλ
Also on Movies for the Masses: Princess and the Frog (2009): Trailer ολικής επαναφοράς
Μαύρο Λιβάδι (2009)
Black Field
Σκηνοθεσία: Βαρδής Μαρινάκης
Σενάριο: Βαρδής Μαρινάκης
Παίζουν: Σοφία Γεωργοβασίλη, Χρήστος Πασσαλής, Δέσποινα Μπεμπεδέλη
Δες/Κρύψε το trailer
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ΕΛΛΗ
Ακαδημίας 64 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210-3632789.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30
ΦΙΞ - Ν. ΣΜΥΡΝΗ - Π. ΦΑΛΗΡΟ
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ FILMCENTER
Λ. Συγγρού 106, Φιξ (ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ), 210-9215305.
Πεμ. - Τετ.: 18.20/ 20.20/ 22.20
3/5Σκηνοθεσία: Βαρδής Μαρινάκης
Σενάριο: Βαρδής Μαρινάκης
Παίζουν: Σοφία Γεωργοβασίλη, Χρήστος Πασσαλής, Δέσποινα Μπεμπεδέλη
Δες/Κρύψε το trailer
Στην Ελλάδα του 1600, τραυματισμένος γενίτσαρος καταλήγει σε γυναικείο μοναστήρι, απ’ όπου κλέβεται με μοναχή, για ν’ ανακαλύψει στον όρκο σιωπής της, ένα απ’ τα πιο άβολα μυστικά της τουρκοκρατούμενης χώρας.
Έχουμε κάνει αρκετές προσπάθειες εδώ στις Μάζες, για να μην μείνει μυστικό ότι το Μαύρο Λιβάδι είναι ένα απ’ τα καλύτερα σκηνοθετικά ντεμπούτα που μπορείς να πετύχεις σε οθόνη, εντός κι εκτός συνόρων. Μια απ’ αυτές τις ταινίες που όχι μόνο υπερβαίνει την ελληνική καταγωγή της, αλλά την ανεβάζει κιόλας, επιστρέφοντας στην ιστορία της χώρας της για να αντλήσει την έμπνευσή της, και δίκαια η πρώτη ταινία του Βαρδή Μαρινάκη μπήκε στην πρώτη γραμμή του κινήματος που προέκυψε στα ντόπια κινηματογραφικά πράγματα, απ’ αυτό το διαφαινόμενο φετινό κύμα σύγχρονων κινηματογραφιστών, που εμφανίστηκαν σχεδόν απ’ το πουθενά, με ένα γκρουπ δουλειών δυο τάξεις μεγέθους πιο πάνω απ’ ό,τι είχες συνηθίσει να βλέπεις ως τώρα στα Ελληνικά.
Αναγνωρισμένος στα διεθνή φεστιβάλ για τις μικρού μήκους δουλειές του, ο Βαρδής Μαρινάκης στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, σερβίρει μαεστρικά συντεθιμένα καδραρίσματα, καταφέρνοντας να κρεμάσει σαγόνια, με την αποστομωτική φινέτσα της φωτογραφίας του Marcus Waterloo, αλλά και ακόμη περισσότερο, με την απίστευτα μεθυστική αίσθηση ομαλής ροής που εμποτίζει ο σκηνοθέτης στα πλάνα του, όχι μόνο χάρη στα εξαιρετικά του παναρίσματα και τις απόκοσμες γωνίες τους, αλλά και χάρη στην εξαιρετική κομψότητα και την αίσθηση συγχρονισμού, με την οποία καταφέρνει να χορογραφεί την κίνηση, τόσο των πλάνων του, όσο και των ερμηνευτών του. Είναι πολύ δυσκολότερο απ’ όσο φαίνεται, και στο εγχώριο και στο αλλοδαπό σινεμά, να πετύχεις σκηνοθέτη που να μπορεί να συντονίσει ομάδες ηθοποιών, κομπάρσων και τεχνικών, χωρίς να κάνει το αποτέλεσμα να μυρίζει θεατρικό σανίδι και ο Μαρινάκης το πετυχαίνει με τέτοια ανάλαφρη άνεση, που σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι πώς γίνεται να είναι η πρώτη του τόσο μεγάλου εύρους δουλειά.
Την απορία αυτή δεν σου τη λύνει, αλλά επιβεβαιώνει την μεγάλου μήκους απειρία του, η προβληματική κατάσταση στα σεναριακά. Η χαλαρή αφήγηση που επιλέγει ο Μαρινάκης να συνοδεύσει την λιτή, αφαιρετική γραφή και η κατά κύριο λόγο ανεπεισοδιακή κι επίπεδη πλοκή του, απλώνουν μια γενικότερη πλαδαρότητα στην ιστορία του, που χρειαζόταν αρκετό συγύρισμα για να εκμεταλλευτεί το γράπωμα του θεατή που εξασφαλίζει η εικόνα. Το δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας του, το πιο κοντινό στις μέχρι πρότινος ευαισθησίες του δημιουργού για την ικανότητα της επιστροφής στη φύση να αποκαλύπτει την απελευθερωμένη φύση του ανθρώπου (σε αντίθεση με την τάση του τεχνητού περιβάλλοντος και των κοινωνικών συμβάσεων να τον σκλαβώνουν και να τον απομονώνουν σε νοοκτόνες συνθήκες), γειτνιάζει επικίνδυνα στη φλου ποετίκ προσέγγιση που δοκιμάζει τις αντοχές του κοινού θνητού θεατή και αποκαλύπτει την κάπως τραβηγμένη και μάλλον αδικαιολόγητη διάρκεια του συνόλου, πικραίνοντας την αίσθηση που αφήνει ως τότε, μια δουλειά που για να σ’το πω απλά, είναι ήδη κι αδιαμφισβήτητα, ένα σημείο αναφοράς στην ελληνική φιλμογραφία, το οποίο θα κάνεις μεγάλο λάθος αν δεν απολαύσεις στη μεγαλύτερη οθόνη που θα βρεις και θα είσαι άδικος αν δεν του αναγνωρίσεις τα ελαφρυντικά που δικαιούται μια τόσο ιδιαίτερη, προσωπική και τόσο πετυχημένη σε τόσους τομείς, εμφάνιση ενός καινούριου σκηνοθέτη στο υπό διαμόρφωση ανανεωμένο τοπίο του ελληνικού σινεμά.
Έχουμε κάνει αρκετές προσπάθειες εδώ στις Μάζες, για να μην μείνει μυστικό ότι το Μαύρο Λιβάδι είναι ένα απ’ τα καλύτερα σκηνοθετικά ντεμπούτα που μπορείς να πετύχεις σε οθόνη, εντός κι εκτός συνόρων. Μια απ’ αυτές τις ταινίες που όχι μόνο υπερβαίνει την ελληνική καταγωγή της, αλλά την ανεβάζει κιόλας, επιστρέφοντας στην ιστορία της χώρας της για να αντλήσει την έμπνευσή της, και δίκαια η πρώτη ταινία του Βαρδή Μαρινάκη μπήκε στην πρώτη γραμμή του κινήματος που προέκυψε στα ντόπια κινηματογραφικά πράγματα, απ’ αυτό το διαφαινόμενο φετινό κύμα σύγχρονων κινηματογραφιστών, που εμφανίστηκαν σχεδόν απ’ το πουθενά, με ένα γκρουπ δουλειών δυο τάξεις μεγέθους πιο πάνω απ’ ό,τι είχες συνηθίσει να βλέπεις ως τώρα στα Ελληνικά.
Αναγνωρισμένος στα διεθνή φεστιβάλ για τις μικρού μήκους δουλειές του, ο Βαρδής Μαρινάκης στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, σερβίρει μαεστρικά συντεθιμένα καδραρίσματα, καταφέρνοντας να κρεμάσει σαγόνια, με την αποστομωτική φινέτσα της φωτογραφίας του Marcus Waterloo, αλλά και ακόμη περισσότερο, με την απίστευτα μεθυστική αίσθηση ομαλής ροής που εμποτίζει ο σκηνοθέτης στα πλάνα του, όχι μόνο χάρη στα εξαιρετικά του παναρίσματα και τις απόκοσμες γωνίες τους, αλλά και χάρη στην εξαιρετική κομψότητα και την αίσθηση συγχρονισμού, με την οποία καταφέρνει να χορογραφεί την κίνηση, τόσο των πλάνων του, όσο και των ερμηνευτών του. Είναι πολύ δυσκολότερο απ’ όσο φαίνεται, και στο εγχώριο και στο αλλοδαπό σινεμά, να πετύχεις σκηνοθέτη που να μπορεί να συντονίσει ομάδες ηθοποιών, κομπάρσων και τεχνικών, χωρίς να κάνει το αποτέλεσμα να μυρίζει θεατρικό σανίδι και ο Μαρινάκης το πετυχαίνει με τέτοια ανάλαφρη άνεση, που σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι πώς γίνεται να είναι η πρώτη του τόσο μεγάλου εύρους δουλειά.
Την απορία αυτή δεν σου τη λύνει, αλλά επιβεβαιώνει την μεγάλου μήκους απειρία του, η προβληματική κατάσταση στα σεναριακά. Η χαλαρή αφήγηση που επιλέγει ο Μαρινάκης να συνοδεύσει την λιτή, αφαιρετική γραφή και η κατά κύριο λόγο ανεπεισοδιακή κι επίπεδη πλοκή του, απλώνουν μια γενικότερη πλαδαρότητα στην ιστορία του, που χρειαζόταν αρκετό συγύρισμα για να εκμεταλλευτεί το γράπωμα του θεατή που εξασφαλίζει η εικόνα. Το δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας του, το πιο κοντινό στις μέχρι πρότινος ευαισθησίες του δημιουργού για την ικανότητα της επιστροφής στη φύση να αποκαλύπτει την απελευθερωμένη φύση του ανθρώπου (σε αντίθεση με την τάση του τεχνητού περιβάλλοντος και των κοινωνικών συμβάσεων να τον σκλαβώνουν και να τον απομονώνουν σε νοοκτόνες συνθήκες), γειτνιάζει επικίνδυνα στη φλου ποετίκ προσέγγιση που δοκιμάζει τις αντοχές του κοινού θνητού θεατή και αποκαλύπτει την κάπως τραβηγμένη και μάλλον αδικαιολόγητη διάρκεια του συνόλου, πικραίνοντας την αίσθηση που αφήνει ως τότε, μια δουλειά που για να σ’το πω απλά, είναι ήδη κι αδιαμφισβήτητα, ένα σημείο αναφοράς στην ελληνική φιλμογραφία, το οποίο θα κάνεις μεγάλο λάθος αν δεν απολαύσεις στη μεγαλύτερη οθόνη που θα βρεις και θα είσαι άδικος αν δεν του αναγνωρίσεις τα ελαφρυντικά που δικαιούται μια τόσο ιδιαίτερη, προσωπική και τόσο πετυχημένη σε τόσους τομείς, εμφάνιση ενός καινούριου σκηνοθέτη στο υπό διαμόρφωση ανανεωμένο τοπίο του ελληνικού σινεμά.
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής
ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ΕΛΛΗ
Ακαδημίας 64 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210-3632789.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30
ΦΙΞ - Ν. ΣΜΥΡΝΗ - Π. ΦΑΛΗΡΟ
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ FILMCENTER
Λ. Συγγρού 106, Φιξ (ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ), 210-9215305.
Πεμ. - Τετ.: 18.20/ 20.20/ 22.20
The Road (2009)
Ο Δρόμος
Σκηνοθεσία: John Hillcoat
Σενάριο: Joe Penhall, Cormac McCarthy (νουβέλα)
Παίζουν: Viggo Mortensen, Kodi Smit-McPhee
Δες/Κρύψε το trailer
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ODEON ΟΠΕΡΑ 1
Ακαδημίας 57, Αθήνα, 2103622683. Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 20.00/ 22.30
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΝΕΑΠΟΛΗ
ΔΑΝΑΟΣ 1
Λ. Κηφισίας 109 (ΜΕΤΡΟ Πανόρμου), 2106922655.
Πεμ. - Τετ.: 18.20/ 20.30/ 22.50
Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Πατησίων 77-79 & Λ. Αλεξάνδρας (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), 210-8219298 Τηλ. κρατ.-πωλήσ. 2106786000.
Πεμ. - Τετ.: 18.15/ 20.30/ 22.45
ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΑΣΤΕΡΙΑ
Κηφισίας 336 (Φ. Ερυθραίας), 210-6208521.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30
ΠΕΙΡΑΙΑΣ & ΠΕΡΙΧΩΡΑ
ΑΤΤΙΚΟΝ (ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ)
Αγ. Κων/νου 1, Πλ. Δημ. Θεάτρου, 210-4175897.
Πεμ. - Τετ.: 18.30/ 20.30/ 22.30
ΓΛΥΦΑΔΑ -ΒΑΡΚΙΖΑ - ΣΑΡΩΝΙΔΑ
ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ 1
Ζέππου 14, Πλ. Ξενοφώντος, 2109650318 Τηλ. κρατ. 2106786000, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 23.10
ODEON KOSMOPOLIS - ΜΑΡΟΥΣΙ
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Κηφισίας 73, Αγ.Θωμάς, Μαρούσι (Κόμβος Αττικής Οδού), 8011160000Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 22.50. Σάβ.-Δευτ. & 12.20/ 15.10
ODEON STARCITY - Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ
ODEON STARCITY ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Συγγρου 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.40/ 21.10/ 23.30. Παρ.-Κυρ. & 16.20
2.5/5Σκηνοθεσία: John Hillcoat
Σενάριο: Joe Penhall, Cormac McCarthy (νουβέλα)
Παίζουν: Viggo Mortensen, Kodi Smit-McPhee
Δες/Κρύψε το trailer
Όταν τα ζώα εξαφανίστηκαν και τα δέντρα ξεράθηκαν, πατέρας και γιoς βγήκαν στον δρόμο αποφεύγοντάς τον, για να επιβιώσουν.
Όπως δείχνει η πορεία σχεδόν πλήρους εγκατάλειψής του από τους Weinsteins για πάνω από ένα χρόνο και ειδικά από τη στιγμή που βρήκαν Μπάσταρδη αγελάδα να αρμέγουν, ο Δρόμος (2009) μπορεί σύμφωνα με τον θρύλο να ξεκίνησε σα ταινία στο μυαλό του παραγωγού Nick Wechsler πριν η ομώνυμη νουβέλα βραβευτεί με Pulitzer και πριν το No Country for Old Men του Cormac McCarthy γίνει πολυβραβευμένη με Oscar μεταφορά, όμως λόγος που να κάνει την ύπαρξή του επιτακτική δεν υπήρχε, ή τουλάχιστο δε τον κατάλαβαν και πολλοί, ούτε ανάμεσα στους συντελεστές. Ακόμα, και πιο χαρακτηριστικά, και η παρουσία του John Hillcoat πίσω από τη κάμερα μοιάζει συνδεδεμένη απλά.. με τον τίτλο της έξοχης προηγούμενης ταινίας του και την ερμηνεία της νουβέλας σα μια σειρά μετα-αποκαλυπτικών.. propositions από τον σεναριογράφο, Joe Penhall, αφού ας πούμε εμπειρία από γυρίσματα σε παρατημένες περιοχές της Pennsylvania και του Oregon o Αυστραλός Hillcoat δεν είχε, παρόλο που τα χρησιμοποίησε εκπληκτικά για να κάνει ίσως τη μοναδική ταινία του είδους που δεν αισθάνεσαι ότι περιορίζει τη ματιά σου και δε σε εξαπατάει με ψηφιακές πρασινάδες. Κάπως έτσι μπουρδουκλωμένα και απνευστί φτάνεις να βρίσκεις ενδείξεις ότι η παραγωγή κάνει μια παραπάνω από αξιοσέβαστη προσπάθεια να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο της ύπαρξής της και της στο νότο αδερφές μου στο νότο ασαφούς κατεύθυνσής της, και σε αυτές (τις ενδείξεις) μπορείς να προσθέσεις σίγουρα και τις υποδειγματικές ερμηνείες μέχρι και σε περαστικούς άχαρους ρόλους σαν τον μισότυφλο γέρο του Robert Duvall.
Παρολαυτά, και παρότι στη διάρκεια αρκετά από τα ερωτήματα του McCarthy (τι ακριβώς κανόνες έχουν τελικά οι "good guys" σε αυτό το τοπίο, πιο έντονα) τα νιώθεις στο στομάχι σου, η χαλασμένη πυξίδα της αφήγησης συνεχίζει να χοροπηδάει ανάμεσα στα απαλά βαθιά voicover και στα ωμά ανθρώπινα κρέατα χωρίς να εξυπηρετεί κανένα τελικά, ενώ κάτι άτσαλες μανούβρες, και τεχνικές (στο μοντάζ χρόνων) και σκηνοθετικές (στην απόφαση να προφέρεται η ασιτία των ηρώων και η χροιά του τοπίου ενώ δε τις διαπιστώνεις), σε βγάζουν τόσο απότομα από το υπόλοιπο προσεγμένο κλίμα που να προτιμάς κάπου την εθιστική, αποφασιστική γελοιότητα του Book of Eli (2010).
Όπως δείχνει η πορεία σχεδόν πλήρους εγκατάλειψής του από τους Weinsteins για πάνω από ένα χρόνο και ειδικά από τη στιγμή που βρήκαν Μπάσταρδη αγελάδα να αρμέγουν, ο Δρόμος (2009) μπορεί σύμφωνα με τον θρύλο να ξεκίνησε σα ταινία στο μυαλό του παραγωγού Nick Wechsler πριν η ομώνυμη νουβέλα βραβευτεί με Pulitzer και πριν το No Country for Old Men του Cormac McCarthy γίνει πολυβραβευμένη με Oscar μεταφορά, όμως λόγος που να κάνει την ύπαρξή του επιτακτική δεν υπήρχε, ή τουλάχιστο δε τον κατάλαβαν και πολλοί, ούτε ανάμεσα στους συντελεστές. Ακόμα, και πιο χαρακτηριστικά, και η παρουσία του John Hillcoat πίσω από τη κάμερα μοιάζει συνδεδεμένη απλά.. με τον τίτλο της έξοχης προηγούμενης ταινίας του και την ερμηνεία της νουβέλας σα μια σειρά μετα-αποκαλυπτικών.. propositions από τον σεναριογράφο, Joe Penhall, αφού ας πούμε εμπειρία από γυρίσματα σε παρατημένες περιοχές της Pennsylvania και του Oregon o Αυστραλός Hillcoat δεν είχε, παρόλο που τα χρησιμοποίησε εκπληκτικά για να κάνει ίσως τη μοναδική ταινία του είδους που δεν αισθάνεσαι ότι περιορίζει τη ματιά σου και δε σε εξαπατάει με ψηφιακές πρασινάδες. Κάπως έτσι μπουρδουκλωμένα και απνευστί φτάνεις να βρίσκεις ενδείξεις ότι η παραγωγή κάνει μια παραπάνω από αξιοσέβαστη προσπάθεια να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο της ύπαρξής της και της στο νότο αδερφές μου στο νότο ασαφούς κατεύθυνσής της, και σε αυτές (τις ενδείξεις) μπορείς να προσθέσεις σίγουρα και τις υποδειγματικές ερμηνείες μέχρι και σε περαστικούς άχαρους ρόλους σαν τον μισότυφλο γέρο του Robert Duvall.
Παρολαυτά, και παρότι στη διάρκεια αρκετά από τα ερωτήματα του McCarthy (τι ακριβώς κανόνες έχουν τελικά οι "good guys" σε αυτό το τοπίο, πιο έντονα) τα νιώθεις στο στομάχι σου, η χαλασμένη πυξίδα της αφήγησης συνεχίζει να χοροπηδάει ανάμεσα στα απαλά βαθιά voicover και στα ωμά ανθρώπινα κρέατα χωρίς να εξυπηρετεί κανένα τελικά, ενώ κάτι άτσαλες μανούβρες, και τεχνικές (στο μοντάζ χρόνων) και σκηνοθετικές (στην απόφαση να προφέρεται η ασιτία των ηρώων και η χροιά του τοπίου ενώ δε τις διαπιστώνεις), σε βγάζουν τόσο απότομα από το υπόλοιπο προσεγμένο κλίμα που να προτιμάς κάπου την εθιστική, αποφασιστική γελοιότητα του Book of Eli (2010).
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής
ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ODEON ΟΠΕΡΑ 1
Ακαδημίας 57, Αθήνα, 2103622683. Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 20.00/ 22.30
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΝΕΑΠΟΛΗ
ΔΑΝΑΟΣ 1
Λ. Κηφισίας 109 (ΜΕΤΡΟ Πανόρμου), 2106922655.
Πεμ. - Τετ.: 18.20/ 20.30/ 22.50
Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Πατησίων 77-79 & Λ. Αλεξάνδρας (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), 210-8219298 Τηλ. κρατ.-πωλήσ. 2106786000.
Πεμ. - Τετ.: 18.15/ 20.30/ 22.45
ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΑΣΤΕΡΙΑ
Κηφισίας 336 (Φ. Ερυθραίας), 210-6208521.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30
ΠΕΙΡΑΙΑΣ & ΠΕΡΙΧΩΡΑ
ΑΤΤΙΚΟΝ (ΔΗΜ. ΚΙΝ/ΦΟΣ)
Αγ. Κων/νου 1, Πλ. Δημ. Θεάτρου, 210-4175897.
Πεμ. - Τετ.: 18.30/ 20.30/ 22.30
ΓΛΥΦΑΔΑ -ΒΑΡΚΙΖΑ - ΣΑΡΩΝΙΔΑ
ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ 1
Ζέππου 14, Πλ. Ξενοφώντος, 2109650318 Τηλ. κρατ. 2106786000, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 23.10
ODEON KOSMOPOLIS - ΜΑΡΟΥΣΙ
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Κηφισίας 73, Αγ.Θωμάς, Μαρούσι (Κόμβος Αττικής Οδού), 8011160000Τηλ. Κρατ. 2106786000..
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.30/ 22.50. Σάβ.-Δευτ. & 12.20/ 15.10
ODEON STARCITY - Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ
ODEON STARCITY ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Συγγρου 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.40/ 21.10/ 23.30. Παρ.-Κυρ. & 16.20
Also on Movies for the Masses: The Road (2009): Παραπλανητικό trailer
Το Βουνό Μπροστά (2008)
The Mountain in Front
Σκηνοθεσία: Βασίλης Ντούρος
Σενάριο: Γιάννης Τσίρος
Παίζουν: Καραφίλ Σένα, Σταύρος Ράντα, Κώστας Καζάνας κ.ά.
Δες/Κρύψε το trailer
Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ
ΦΙΛΙΠ
Θάσου 11, Πλ. Αμερικής, 210-8647444, 2108612476.
Πεμ. - Τετ.: 18.30/ 20.30/ 22.30. Την Παρασκευή 12/2 και ώρα 20.00 μόνο με προσκλήσεις
1.5/5Σκηνοθεσία: Βασίλης Ντούρος
Σενάριο: Γιάννης Τσίρος
Παίζουν: Καραφίλ Σένα, Σταύρος Ράντα, Κώστας Καζάνας κ.ά.
Δες/Κρύψε το trailer
Ομάδα πυροτεχνουργών κολλημένη παραμονή Ανάστασης σ’ ένα χωριό στη μέση του πουθενά μ’ ένα βουνό μπροστά, πηγαίνοτας σ’ ένα χωριό με το βουνό από πίσω, μπλέκεται στη διαμάχη των αρχόντων του χωριού, με τον εξόριστο αλλοδαπό που βόσκει τα πρόβατα απολλωλού συγχωριανού.
Ένα σωρό ημιαναπτυγμένες καλές ιδέες για την αστυφιλία, την απομόνωση, την πατρική στοργή και την επαρχιακή περηφάνια, τυλιγμένες γύρω απ’ τον άξονα του ρατσισμού και της οργής που θερίζεις όταν σπέρνεις μίσος, σακατεύονται από την αισθητική και την οικονομική πενία της ανέμπνευστης προσέγγισης ακαδημαϊκού τύπου που υιοθετεί ο Βασίλης Ντούρος, στήνοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσα πράγματα πήγαιναν στραβά τόσα χρόνια με τις ελληνικές ταινίες δημιουργού, που με την απωθητική τους ανελαστικότητα στη φόρμα και τις υπονομευτικές επιλογές τους στις παλιομοδίτικες ερμηνείες από ανεπαρκείς ηθοποιούς, έχτισαν πετράκι το πετράκι, το γενικό πορτραίτο μιας ντόπιας φιλμογραφίας που προσπαθεί αλλά αποτυγχάνει, να φτιάξει ταινίες για μεγάλες ιδέες, στηριγμένες στα σαθρά υλικά των κακών επιλογών, των δυσμενών συγκυριών και της ανικανότητας των ενορχηστρωτών τους, να βρουν και να αναδείξουν τη μελωδία στις φιλοδοξίες τους. Το Βουνό Μπροστά είναι γυρισμένο το 2008, κι όμως μοιάζει ανατριχιαστικά μ’ αυτές τις παλιομοδίτικες ελληνικές ταινίες που πετυχαίνεις (ή πετύχαινες) τα βράδια στην κρατική τηλεόραση και ή σε κοιμίζουν με τη μυρωδιά ναφθαλίνης τους, ή σε κάνουν ν’ αλλάξεις κανάλι με την τρομαγμένος.
Ένα σωρό ημιαναπτυγμένες καλές ιδέες για την αστυφιλία, την απομόνωση, την πατρική στοργή και την επαρχιακή περηφάνια, τυλιγμένες γύρω απ’ τον άξονα του ρατσισμού και της οργής που θερίζεις όταν σπέρνεις μίσος, σακατεύονται από την αισθητική και την οικονομική πενία της ανέμπνευστης προσέγγισης ακαδημαϊκού τύπου που υιοθετεί ο Βασίλης Ντούρος, στήνοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσα πράγματα πήγαιναν στραβά τόσα χρόνια με τις ελληνικές ταινίες δημιουργού, που με την απωθητική τους ανελαστικότητα στη φόρμα και τις υπονομευτικές επιλογές τους στις παλιομοδίτικες ερμηνείες από ανεπαρκείς ηθοποιούς, έχτισαν πετράκι το πετράκι, το γενικό πορτραίτο μιας ντόπιας φιλμογραφίας που προσπαθεί αλλά αποτυγχάνει, να φτιάξει ταινίες για μεγάλες ιδέες, στηριγμένες στα σαθρά υλικά των κακών επιλογών, των δυσμενών συγκυριών και της ανικανότητας των ενορχηστρωτών τους, να βρουν και να αναδείξουν τη μελωδία στις φιλοδοξίες τους. Το Βουνό Μπροστά είναι γυρισμένο το 2008, κι όμως μοιάζει ανατριχιαστικά μ’ αυτές τις παλιομοδίτικες ελληνικές ταινίες που πετυχαίνεις (ή πετύχαινες) τα βράδια στην κρατική τηλεόραση και ή σε κοιμίζουν με τη μυρωδιά ναφθαλίνης τους, ή σε κάνουν ν’ αλλάξεις κανάλι με την τρομαγμένος.Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει
*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής
Λ. ΠΑΤΗΣΙΩΝ
ΦΙΛΙΠ
Θάσου 11, Πλ. Αμερικής, 210-8647444, 2108612476.
Πεμ. - Τετ.: 18.30/ 20.30/ 22.30. Την Παρασκευή 12/2 και ώρα 20.00 μόνο με προσκλήσεις