Με διπλό νέο προωθητικό, διεθνές κι αμερικανικό, που είναι ένα και το αυτό, χτύπησε αργά χθες βράδυ η πιθανότατα μόνη ταινία της πρόσφατης φιλμογραφίας του Adam Sandler, που δεν σε κάνει με το trailer της και μόνο, να θέλεις να φύγεις απ’ την αίθουσα τρέχοντας, ή να κοπανήσεις το καπάκι απ’ το laptop και να κρυφτείς κάτω απ’ τα σεντόνια κλαίγοντας. Η αιτία της αναπάντεχης αντίδρασής σου, οφείλεται πιθανότατα στο ότι ο τρέχων βασιλιάς της κωμωδίας δεν έχει βάλει το χεράκι του σε κανένα κομμάτι της παραγωγής της ταινίας, μιας και το Hotel Transylvania έχει μακριά ιστορία στον οίκο σχεδιασμού του, περίπου τόση, όση κι ο κεντρικός του χαρακτήρας έχει στα ανατολικοευρωπαϊκά λαγκάδια του.

Μέσα στη μαύρη αμερικανική νύχτα, έβγαλε στα γιουτουμπικά της κανάλια η παραγωγή, το νέο trailer της νέας ταινίας του Paul Thomas Anderson, δεύτερο μετά από εκείνο το τηζεράκι που είχε ξαμολύσει στα δίκτυα πριν κάνα μήνα, τη μέρα που η ταινία θα αποκάλυπτε αποσπάσματά της στο λυσσασμένο κοινό των Κανών, ως κομμάτι του τρίπτυχου της The Weinstein Company, με τα Django: Unchained και Τhe Silver Linings Playbook να συμπληρώνουν την αιχμή των προτάσεων της εταιρείας.

Ούτε βδομάδα δεν πρόλαβε να κλείσει απ’ όταν έσκασε μύτη το πρώτο, αμερικανικό trailer της νέας ταινίας του Quentin Tarantino, και τα αδέρφια Weinstein έβγαλαν σήμερα στη φόρα το τιτλοφορημένο ως διεθνές, όμως θα πρέπει να ψάξεις με μικροσκόπιο για να βρεις τίποτα αληθινές διαφορές. Παραδοσιακά αυτές θα τις εντοπίσεις στην ελαφρώς πιο ελεύθερη χρήση της βίας στους διαλόγους και την εικόνα εξίσου, καθώς και στην κάπως πιο απλόχερη αποκάλυψη στοιχείων της πλοκής

Στο pre-show των MTV Movie Awards ξεμύτησε, με τρέιλερ, τα ξημερώματα της Δευτέρας η ταινία αποφοίτησης από το Hogwarts της Emma Watson, το Perks of Being a Wallflower (2012) που μεταφέρει στην οθόνη την ομώνυμη, και σχετικά καλτ, νουβέλα του Stephen Chbosky. Η νουβέλα είχε εκδοθεί το 1999 από το MTV, αλλά η ταινία είναι παραγωγή της Mr. Mudd (του John Malkovich μεταξύ άλλων) και θα βγει στις αίθουσες το φθινόπωρο από τη Summit.

Την εποχή που ο Matt Damon καθάριζε τη μισή CIA στο Bourne Ultimatum (2007), η άλλη μισή κυνηγούσε τον Jeremy Renner για να τον ξυρίσει, απ' ότι τουλάχιστο καταλαβαίνεις στο τρέιλερ του Bourne Legacy (2012) το οποίο προβάλλεται στα διαδίχτυα προτού συνοδεύσει από σήμερα την Αλίκη και τον Κυνηγό (2012) της Universal στις αμερικάνικες αίθουσες. Το τρέιλερ ενισχύει και όλες τις υπόνοιες που είχε αφήσει τον Φεβρουάριο το αντίστοιχό του τίζερ, το "πρόγραμμα" ποτέ δεν είχε μόνο ένα "κεφάλαιο", και άρχισε να τα "ρευστοποιεί" (όλα τα "κεφάλαια") από τη στιγμή που.. ερρρ.. έπιασε πανικός τις αγορές.

Εκτός από τον Προμηθέα (2012), η Fox έχει και δεύτερη ακατάλληλη για ανήλικους μπλοκμπαστεριά στο ημερολόγιό της αυτό το καλοκαίρι, τον Βαμπιροκτόνο Αβραάμ Λίνκολν (2012), και το πόσο ακριβώς ακατάλληλος είναι αυτός, το αναπαριστά με τσεκούρι σε κεφάλια, σε ένα διεθνές τρέιλέρ του, στα διαδίχτυα από τα τέλη της εβδομάδας. Κομμένο για το υπόλοιπο κοινό του πλανήτη, το τρέιλερ δεν έχει πάρει καμιά διαβάθμιση από την MPAA, αλλά περιέχει αν όχι τιποτάλλο μερικές σταγόνες ζεστό κόκκινο αίμα (πράγμα ανεπίτρεπτο για τη συγκεκριμένη επιτροπή λογοκρισίας, σε περίπτωση που σήμερα έβαλες σύνδεση για ιντερνέτ), και έτσι οι αμερικάνικες σελίδες που το προβάλλουν το κατατάσσουνε κοκκινοκόρδελο.

Πάνω εκεί που οι δρόμοι μοιάζανε ασφαλείς, ακόμα ένας μανιακός δολοφόνος, με φετίχ το δέρμα του κεφαλιού, επιστρέφει στο κυνήγι. Πρωταγωνιστεί στο Maniac (2012) το φιλμ με το οποίο έκλεισε ουσιαστικά, μετά τα μεσάνυχτα χτες, το φετινό πρόγραμμα των Κανών, που ολοκληρώνεται επίσημα το βράδυ με την απονομή των βραβείων (και την Audrey Tautou σαν Thérèse Desqueyroux στην επίσημη τελευταία προβολή). Ο Maniac είναι κοινωνικά ερημίτης ιδιοκτήτης καταστήματος μανεκέν, του οποίου την καταπιεσμένη ανάγκη για φρέσκα σκαλπ ενεργοποιεί μια νεαρή καλλιτέχνιδα που ετοιμάζει έκθεση και τον επισκέπτεται για βοήθεια, σύμφωνα με την σύνοψη. Και αν σου θυμίζει κάτι αυτή (η σύνοψη, άμα σου θυμίζει η καλλιτέχνιδα με το φρέσκο σκαλπ έχουμε πρόβλημα), είναι γιατί βασίστηκε στην ομώνυμη ταινία του '80, μια σλασεριά περισσότερη γνωστή σαν η έμπνευση του Michael Sembello για το δικό του ομώνυμο κομμάτι, παρά για οτιδήποτε άλλο.

Το επίσημο διαγωνιστικό τους κλείνουν απόψε οι Κάνες, με τη δεύτερη ταινία του Matthew McConaughey στο φετινό line-up, το Mud του Jeff Nichols, που με την τρίτη ταινία της καριέρας του, παρακάμπτει το Un Certain Regard και περνάει κατευθείαν στα πουλέν του μεγάλου προγράμματος του μεγαλύτερου φεστιβάλ στην από ’δώ μεριά του πλανήτη, ως ο νεαρότερος διαγωνιζόμενος της χρονιάς του

Μοιάζοντας με κανένα από τα σατιρικά εναλλακτικά μονταρισμένα τρέιλερ του στιλ "οι Transformers σαν σινεφίλ δράμα", αυτό του Μεγάλου Γκάτσμπι (2012), από τα ξημερώματα στα διαδίχτυα, προαναγγέλλει μια μεγάλη παραγωγή που θα βγει στις αίθουσες τα Χριστούγεννα, και την αντιπροσωπεύει με ακρίβεια, όση τουλάχιστο μπορεί να έχει ένα διαφημιστικό, παρά τις εντυπώσεις που προκαλεί. Το τρέιλερ πλάκα δεν είναι με άλλα λόγια, και στιλιστικό κοπάνημα με βαριοπούλα του λυρικού μυθιστορήματος του Fitzgerald είναι γιατί τις σκηνές του τις υπογράφει, όπως και ολόκληρη τη ταινία, ο Baz "Moulin Rouge με θαυμαστικό!" Luhrmann από την Αυστραλία.

Το κλιπάκι που έστειλε για συνοδευτικό της ταινίας του ο Andrew Dominik στο press section του φεστιβάλ των Κανών, μοιάζει με κάτι που θα μπορούσε να έχει βγει απ’τους Flintstones, έτσι που η κάμερα του πανάρει κατά μήκος του εξωτερικού ενός κοντέινερ μετατρεμένου σε σπίτι, ενόσω ο Sam Shepard με τον μπράβο του, δείχνουν στον Ray Liotta πόσο μικρό είναι το εσωτερικό του.

Ίσως κι από φόβο μην τους πάρουν και τους σηκώσουν οι ανεμοθύελες την οθόνη που θα το πρόβαλαν, η MGM κι η Sony αέρισαν στα ιντερνέτια και τις αμερικανικές τηλεοράσεις νωρίς σήμερα το πρωί το πρώτο teaser του Skyfall (2012), που ήταν προγραμματισμένο να κάνει το παγκόσμιο θεατρικό ντεμπούτο του στην τεράστια ανοιχτή οθόνη του Cinéma de la Plage της Croisete απόψε, μπροστά απ’ την προβολή του From Russia with Love (1963), με πλασάρισμα απ’ το νέο bond girl

Ο Magic Mike (2012) είναι μια ταινία όπου ο Channing Tatum γδύνεται όλη την ώρα, ο Alex Pettyfer γδύνεται όλη την ώρα, ο Matt Bomer γδύνεται όλη την ώρα, ο Matthew McConaughey γδύνεται όλη την ώρα, και ο Joe Manganiello γδύνεται όλη την ώρα. Αλλά σε κάποιες σκηνές.. γδύνονται και όλοι μαζί, όπως φροντίζει να τονίσει το νέο, βρετανικό, τρέιλερ της ταινίας, με όλη αυτή τη τη παραδοσιακή έμφαση του ευρωπαϊκού πολιτισμού στη γυμνή αλήθεια. Το τρέιλερ, με πρώτη εμφάνιση στον Digital Spy την Παρασκευή, συνόδευσε το εξώφυλλο του Entertainment Weekly με βροχή από μαγικούς μιχαλοάντρες, γδυμένους φυσικά, για να υπενθυμίσουν μαζί και πάλι πως η νέα ανεξάρτητη δημιουργία του Steven Soderbergh ξεκινάει εμφανίσεις στις αίθουσες του πλανήτη από τα τέλη Ιουνίου.

Τις πρώτες μεγάλες οσκαρικές φιλοδοξίες της χρονιάς, επιδεικνύει από το σαββατοκύριακο στα διαδίχτυα η Focus, με το τρέιλερ του Hyde Park on Hudson (2012) και τον Bill Murray σε ρόλο Franklin Delano Roosevelt να ζητά τη συγγνώμη σου που δεν σηκώνεται όρθιος για τη παρουσίαση. Το τρέιλερ επιδεικνύει και μια παραγωγή με ημερομηνία εξόδου τις 7 Δεκεμβρίου βέβαια, και έτσι ο μόνος στόχος του μπορεί να είναι υπερπόντιος, η αγορά των Κανών που τρέχει αυτές τις μέρες και όπου οι Αμερικάνοι πάνε όλο και περισσότερο για να πουλήσουν παρά για να αγοράσουν.

Το κινηματογραφικό καλοκαίρι θα κλείσει και φέτος στην Αμερική με τρόμο, το Possession (2012), σε παραγωγή της Ghost House Pictures του Sam Raimi και θέμα πιθανά έναν δαιμονισμό αν και δε φαίνεται καθόλου στον τίτλο του. Το τρέιλερ της ταινίας, το οποίο κυκλοφόρησε χτες διαδιχτυακά σε ακατανόμαστη σελίδα με θαυμαστικό, θα τρομοκρατεί με τα καταραμένα κοριτσάκια του όλες τις υποψήφιες μέλλουσες μανάδες το σαββατοκύριακο, προβαλλόμενο πριν το What to Expect When You're Expecting (2012), μιας και οι δυο ταινίες έχουν κοινό διανομέα, τη Lionsgate. Το στούντιο μπορεί να έχει συνδεθεί τελευταία με αγώνες πείνας και λυκόφωτα πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά με κάτι τέτοιες μικρομεσαίες τρομάρες έχτισε την καγκελόπορτα στο σήμα του, και για ένα φεγγάρι φαίνονταν να αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη παραγωγή σαν κορώνα του, τη προόριζε να γεμίσει το slot του Halloween που κράταγε για χρόνια με τα Saw.

Το Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα, ο Dario Argento.. σπάει το κατεστημένο, γεμίζει σπλάχνα και αίμα το κόκκινο χαλί της Croisette, και στην αγαπημένη σου διάσταση φυσικά, με τον Dracula 3D (2012), μάλλον τη πιο καρακάλτ ταινία στην ιστορία των προβολών στο Grand Théâtre Lumière. Οι διανομείς της, οι Ιταλοί του Filmexport Group, κυκλοφόρησαν για τη ταινία το σχετικό τρέιλερ, στο YouTube και στις σελίδες του φεστιβάλ, στην αρμόζουσα καρακακή ποιότητα, αλλά περίεργα όχι δαφνοστεφανωμένο, πράγμα που σε κάνει να υποψιάζεσαι κάνα μοντάζ της τελευταίας στιγμής από το ήδη γνωστό υλικό. Το ήδη γνωστό υλικό είναι αυτό του production trailer που είχε προβληθεί στο American Film Market το χειμώνα (όπου η παραγωγή είχε πάει σα headliner περίπου), και διέρρευσε στη συνέχεια στα διαδίχτυα προκαλώντας τρελό ενθουσιασμό στους.. μη φαν του σκηνοθέτη.

Οι φετινοί χρυσοί φοίνικες στρίβουν τη γωνία για να ξεπροβάλλουν (από Τετάρτη), οι περισσότερες παραγωγές που τους προσδοκούν ετοιμάζουν και από κάνα βιντεάκι να συνοδεύει τη συμμετοχή τους, και με αυτή την αφορμή μάλλον το Amour (2012) του Michael Haneke απέκτησε τρέιλερ με βαλβίδα εξόδου τις σελίδες της Express αν όχι τις επίσημες του φεστιβάλ. Η παραγωγή έχει ακόμα προκαθορισμένη ημερομηνία διανομής (στη Γαλλία) τις 24 Οκτωβρίου, και είναι φυσικά όσο ψηλότερα γίνεται στις λίστες αναμονής των ευρωπαϊκών (και όχι μόνο) καλλιτεχνίζοντων κύκλων, έτσι τα αποσπάσματα, τα οποία παρουσιάζουν κυρίως τον Jean-Louis Trintignant στη πολυθρόνα του με το ράδιο πότε ανοιχτό και πότε κλειστό, μπορείς να τα αντιμετωπίσεις και σα φιλοφρόνηση, σίγουρα δεν είχανε την ανάγκη σου. Χαρακτηριστικότερα του βάρους της παραγωγής, η Sony Classics εξασφάλισε τα αμερικάνικα δικαιώματα διανομής της από τον Απρίλιο, πριν ανακοινωθούν οι φετινές επιλογές του Thierry Frémaux, και αρκετά νωρίτερα από ότι είχε κάνει για τη Λευκή Κορδέλα (2009).

Η κινηματογραφική μεγάλη ώρα του τυράννου που διακινδύνευσε τη ζωή του για να εξασφαλίσει καταπίεση στους αγαπημένους του υπηκόους, δεν είναι και πολύ μακριά: ο Dictator (2012) της Paramount ανοίγει τη Τετάρτη, μεσοβδόμαδα, στην Αμερική, κουβαλώντας τουλάχιστο τον τίτλο της πρώτης ακατάλληλης για ανήλικους κωμωδίας του καλοκαιριού. Η παραγωγή γέμισε τη Πέμπτη το Λονδίνο με ψηλοτάκουνα μπούτια κάνοντας τη παγκόσμια πρεμιέρα της, και έκανε παράλληλα δημοσιογραφικές προβολές στην Αμερική, έτσι είναι ήδη γνωστό πως η ακαταλληλότητα είναι και το μεγάλο της όπλο. Ο Roger Ebert έγραψε χαρακτηριστικά πως η ταινία είναι "αστεία" επιπλέον του να είναι "άσεμνη, αηδιαστική, σκατολογική, χυδαία, άξεστη και βάλε", και η γενικότερη κοινή συναίνεση φαίνεται να καταλήγει σε ότι περίμενες από το χειμώνα περίπου, σε ένα έργο μια κλάση κατώτερο από τα προηγούμενα του Sacha Baron Cohen το οποίο παρολαυτά έχει την πλάκα που στόχευε.

Μια προεκλογική εκστρατεία όπου ο Zach Galifianakis αντιμετωπίζει τον Will Ferrell και στην οποία θα κερδίσει φυσικά ο πιο χαμένος, προωθεί με τρέιλερ από τα ξημερώματα, το μάντεψες, η Warner στα διαδίχτυα. Η ταινία της εκστρατείας λέγεται The Campaign (2012) αν προσγειώθηκες στη μέση του θέματος, σκηνοθετήθηκε από τον Jay Roach της ευρύτερης οικογενείας των Fockers, ανοίγει τον Αύγουστο και βάλε στις αίθουσες, και ο λόγος που ξεκινάει από τώρα την.. καμπάνια της είναι φυσικά εκείνη η ταινία όπου ο Johnny Depp κάνει τον σαλταρισμένο βρυκόλακα και προβάλλεται αυτό το σαββατοκύριακο στις υπεραντλαντικές πολιτείες έχοντας δεσμεύσει πριν τις κόπιες της χρόνο για προωθητικά ταινιών του στούντιο μέχρι το 2014. Ο λόγος που είχε γενικότερα η Εκστρατεία για να μπει σε παραγωγή, ήτανε βέβαια οι αμερικάνικες προεδρικές εκλογές που διεξάγονται το Νοέμβριο, σε ένα κλίμα που θυμίζει όλο και περισσότερο φαρσοκωμωδία, και δε χρειάζονταν και πολλά για να το προβλέψεις.

Επερχόμενη παραγωγή της Warner, το Gangster Squad (2012) συγκεντρώνει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα (διάβαζε αστεράτα) καστ της χρονιάς, τα τοποθετεί σε μαφιόζικο σκηνικό 40s (και 50s), και αν είσαι τυφλός και κουφός μπορεί και να το περάσεις για κλασικό γκανγκστερικό δράμα, αλλά έχει σχέση με τέτοιο όσο και το 300 (2007) με σανδαλαρίες της Τσινετσιτά προφανώς. Και προφανέστερα στο τρέιλερ της ταινίας, που το κυκλοφόρησε η εταιρεία για να παίζει και αυτό πριν από την καινούρια δημιουργία του Tim Burton στις αμερικάνικες αίθουσες, και συνοδεύεται, το τρέιλερ, από το Oh My God του.. αρχετυπικού γκάνγκστα Jay-Z. Το τρέιλερ συνοδεύεται και από ένα βασκάσνωμα της ψηφιακής φωτογραφίας του, που δε το λες ακριβώς πετυχημένο στις πιο σκοτεινές σκηνές (εκτός αν η ιστορία περιλαμβάνει και τίποτα κλασικούς απέθαντους), δείγμα των γενικότερων προβλημάτων τόνου που φαίνεται να έχει το στούντιο με τη παραγωγή του, της οποίας η έξοδος στις αίθουσες είναι στον αέρα (ακαθόριστη δηλαδή) ακόμα.

Σαφώς η πιο αναγνωρισμένη ταινία της χρονιάς μέχρι τώρα, το Beasts of the Southern Wild (2012) είναι στη πραγματικότητα και μια από τις πιο τραγουδισμένες του αιώνα ήδη, το έργο φαίνεται τόσο ξεχωριστό, και κυρίως τόσο μακριά από οτιδήποτε θα μπορούσε να συλλάβει παραγωγός στο Hollywood, που οι Αμερικάνοι κριτικοί εξάντλησαν τη λυρικότητά τους προσπαθώντας να το περιγράψουν, από το Sundance όπου εξάντλησε και τα βραβεία, και δώθε. Η ταινία προσκλήθηκε και στις Κάνες φυσικά, στο Un Certain Regard, εκεί μάλλον θα σκουπίσει τις κριτικές τιμές σε στιλ Take Shelter (2011) πέρσι, αλλά βγαίνει και στις αίθουσες νωρίς, από τις 27 Ιουνίου σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Fox Searchlight (που είχε πλειοδοτήσει στις προσφορές για διανομή στη Utah), και έτσι έχει από τη προηγούμενη βδομάδα και τρέιλερ, να προσπαθεί να προβάλλει ένα κινηματογραφικό θαύμα ανάμεσα στις πιο πλανητοσυντριπτικές μπλοκμπαστεριές που μαζεύτηκαν ποτέ να διεκδικούν προσοχή σε τόσες λίγες μέρες.